Μια ιστορία για την ΕΡΤ της καρδιάς μας…

Υπήρξα αρχισυντάκτης στο γραφείο ρεπορτάζ (desk) της ΕΡΤ (ΝΕΤ) από τον Απρίλιο του 2007 έως τον Ιούνιο του 2010.

Θα σας πω μια μικρή ιστορία, από τις πολλές που έζησα στα τρία χρόνια της θητείας μου (με σύμβαση).

Μια μέρα ανακάλυψα ότι μια δημοσιογράφος-μόνιμη υπάλληλος (έχει σημασία) έπαιρνε εκπαιδευτικές άδειες (ως φοιτήτρια του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου - ΕΑΠ) που δεν δικαιούταν.

Είχε πάρει κοντά 25 μέρες ενώ η σχετική υπουργική απόφαση προέβλεπε 2 ημέρες ανά μάθημα, και μόνο την περίοδο των εξετάσεων (μάξιμουμ 3 μαθήματα -άρα μάξιμουμ 6 ημέρες τον Ιούνιο).

Το είπα στον προϊστάμενο (μόνιμος κι αυτός). Μετά το αρχικό «τι λες; σοβαρά;», δεν έδωσε σημασία (ως όφειλε)…

Με την υπουργική απόφαση στα χέρια πήγα στο Γραφείο Προσωπικού (από εκεί έπαιρναν την άδεια) και τους απέδειξα ότι δεν ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους, επιτρέποντας στους εργαζόμενους να λείπουν χωρίς λόγο από την εργασία τους. Τάχαμου έκπληξη στην αρχή, αλλά τίποτα δεν έγινε.

Δεν ίδρωσε κανενός το αυτί. Καμία επίπληξη στην υπάλληλο, καμία επίπτωση. Σιωπή…
Βέβαια η δημοσιογράφος-μόνιμη υπάλληλος το έμαθε, και κάθε φορά που με έβλεπε με κοίταζε με ένα ύφος αφ’ υψηλού, όχι μόνο άφοβο, αλλά σα να με λυπόταν. «Α ρε φουκαρά τι σε περιμένει» ήταν σαν να μου έλεγε.
Περίεργο. Τότε δεν καταλάβαινα γιατί.

Δεν μπορούσα να κατανοήσω από πού αντλούσε τόσο θράσος.

Αργότερα βέβαια κατάλαβα αρκετά (όταν δεν ανανεώθηκε η σύμβασή μου –δεν το αναφέρω ως παράπονο σε καμία περίπτωση), και σήμερα κατάλαβα ακόμη περισσότερα...  όταν την είδα πρώτο τραπέζι πίστα στο τηλεοπτικό πλατό να πουλάει ήθος και δεοντολογία!

(Αν αποφασίσει κάποτε κάποιος να κάνει σοβαρή, και σε βάθος, έρευνα για το βίο και την πολιτεία της ΕΡΤ, με το που θα δημοσιευτεί κάπου –πού άραγε;- οι πολίτες με ευαισθησία και αξιοπρέπεια –γιατί υπάρχουν και τα παχύδερμα που έχουν εθιστεί στο κουτόχορτο- θα παίρνουν αντιεμετικά για μια βδομάδα. Γκαραντί.)

Δημήτρης Αλικάκος

Facebook