Με την εγγύηση του Τσίπρα…

Είπε πολλά παντελώς ανακριβή και παραπλανητικά για τον ανυποψίαστο (ακόμα;) πολίτη στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, αλλά ίσως το πλέον σοβαρό και επώδυνο είναι αυτό για τις τραπεζικές καταθέσεις.

Είπε ο ίδιος ότι «εγγυώμαι προσωπικά τις καταθέσεις σας στις τράπεζες». Αλήθεια, πόσο χοντρό ψέμα είναι αυτό;

Ποιος πρωθυπουργός μιας χώρας που δεν έχει το δικαίωμα να τυπώσει ένα νόμισμα μπορεί να το εγγυηθεί αυτό; Καταρχήν κανείς.
Εκτός αν εννοεί ότι θα αποκτήσει το δικαίωμα να τυπώνει νόμισμα στέλνοντας την Ελλάδα στη δραχμή. Αυτό είναι αλήθεια.

Οντως μπορεί, όταν πια δεν θα έχει άλλα χαρτονομίσματα η χώρα, αλλά γιατί δεν το λέει ευθαρσώς να τελειώνουμε;

Λοιπόν, καιρός να πούμε τα πράγματα όπως είναι, μια και ούτως ή άλλως οι τράπεζες είναι κλειστές. Σήμερα, αυτή την ώρα που μιλάμε, υπάρχει στο τραπεζικό σύστημα, δηλαδή σε όλες τις τράπεζες της Ελλάδας, χρήμα σε φυσική μορφή, κάτι παραπάνω, κάτι λιγότερο από 400-500 εκατ. ευρώ.
Οι υπόλοιπες καταθέσεις όλων ημών είναι σε λογιστική μορφή και φυσικά μια οικονομία δεν κινείται χωρίς μετρητά.

Με αυτό το ποσό σε χαρτονομίσματα, λοιπόν, πρέπει να εφοδιάζονται τα ΑTM με 60 ευρώ για τον καθένα ανά 24ωρο (και ελεύθερα για τους τουρίστες με δικές τους κάρτες) και να πληρωθεί μέρος των συντάξεων από τα ανοιχτά υποκαταστήματα των τραπεζών.

Πότε θα τελειώσουν κι αυτά είναι θέμα χρόνου, πάντως δεν θα κρατήσουν παραπάνω από δύο ημέρες ακόμα.
Προσοχή: Αυτά είναι όλα κι όλα τα μετρητά της χώρας - μετά δεν θα βγάζουν λεφτά ούτε τα ATM.

Για να είμαστε ακριβείς, η κοινή γνώμη θα πρέπει να γνωρίζει ότι από τον Ιανουάριο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκει λεφτά από την ίδια πηγή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία και συμπληρώνει την τρομακτική έλλειψη ρευστότητας που δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι οι Ελληνες που τραβάγαμε τα λεφτά μας για να τα πάμε στα σεντούκια ή στο εξωτερικό από τον φόβο μας για τον Τσίπρα.

Για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, με το ένα χέρι ψηφίσαμε Τσίπρα (και καλά έκαναν όσοι τον ψήφισαν, δικαίωμά τους) και από την άλλη δεν αφήσαμε ευρώ στις τράπεζες.

Αυτός ο... κακός άνθρωπος που καταγγέλλεται από τους γελοίους δημαγωγούς της εγχώριας πολιτικής σκηνής, ο Ντράγκι, αλλά και οι άλλοι κακοί δανειστές μάς έδωσαν από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα 30 δισ. ευρώ για να μην κλείσουμε τις τράπεζές μας.
Κάθε Τετάρτη συνεδρίαζε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έδινε 1 και 2 δισ. ευρώ την εβδομάδα για να εφοδιάζει τις τράπεζες με μετρητά.

Αν μας τα έδιναν αυτά τα λεφτά για ανάπτυξη θα είχαμε σωθεί.

Και ας μην πει κανείς ότι είναι δάνεια, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι είναι απλώς δανεικά και αγύριστα.
Αυτό, λοιπόν, δηλαδή η παροχή ρευστότητας (ELA), κόπηκε την περασμένη Κυριακή γιατί η Ελλάδα διέκοψε τις συνομιλίες ανακοινώνοντας δημοψήφισμα και δεν θα ξαναρχίσει ποτέ, παρά μόνο αν καταλήξουμε σε συμφωνία και πρόγραμμα.
Αρα, αν δεν συμφωνήσει ο Τσίπρας, θα έχουμε την τύχη της Κύπρου. Δηλαδή και θα κουρέψουν τις καταθέσεις και στο τέλος θα υπογράψουμε ένα ακόμα πιο βαρύ μνημόνιο.
Διαφορετικά θα πάμε στη δραχμή.

Μέχρι να πάμε όμως στη δραχμή -και αυτό απαιτεί τεχνικά κάποιους μήνες- θα ζήσουμε πολύ σκληρές στιγμές με τρομακτικές ελλείψεις βασικών αγαθών και φυσικά ένα χάος με κλειστές τράπεζες και μηδέν μετρητά, και μόνο με όσα έχουμε, αν έχουμε, στα σπίτια μας.

Μετά την έκδοση της δραχμής η κυβέρνηση θα ορίσει μια ισοτιμία έναντι των βασικών νομισμάτων του κόσμου και, φυσικά, επειδή η Ελλάδα παράγει πολύ λιγότερα από αυτά που εισάγει, η ισοτιμία αυτή θα εξευτελιστεί.

Φυσικά, όποιος έχει ευρώ στην τράπεζα αυτά θα μετατραπούν αυτομάτως σε δραχμές και η αξία τους θα ακολουθήσει τη μοίρα ενός τρομακτικά αδύναμου και βαριά υποτιμημένου νομίσματος.
Επομένως, το μόνο που μπορεί να «εγγυηθεί» ο Τσίπρας από δω και στο εξής είναι ένα εθνικό νόμισμα που θα φέρει πολύ μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία και έκρηξη της κοινωνικής ανισότητας στην Ελλάδα. Ή ένα μεγάλο κούρεμα καταθέσεων και 18-24 μήνες ημίκλειστες τράπεζες.
Οποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι θα έρθει τουρίστας, επενδυτής ή ό,τι άλλο φέρνει ανάπτυξη και χρήματα στην Ελλάδα, ή νομίζει ότι από τη Δευτέρα ψηφίζοντας ΟΧΙ θα ξαναβρεί την καθημερινότητά του ή έστω θα μπορεί ακόμα και αν είναι άνεργος να ελπίζει, κάνει δυστυχώς μεγάλο λάθος.

Αδικη και σκληρή η λιτότητα, αλλά δεν συγκρίνεται με την απόλυτη εξαθλίωση και την εθνική τραγωδία.

Τάσος Καραμήτσος

Πρώτο Θέμα