Το ΝΑΙ να κερδάει ...

Ή αλλιώς: Η απόλυτη δημοσκόπηση!

Ακούμε συχνά-πυκνά από διαφόρους που περπατάνε στους δρόμους της πόλης, τη λεγόμενη «αγορά» ή «πιάτσα», ότι μπορούν να έχουν μια καλή αντίληψη για το ποια είναι γενικώς η άποψη του «κόσμου» για μία σειρά από θέματα και στο προκείμενο (χρεωκοπία, δημοψήφισμα κλπ) η πολιτική τους τοποθέτηση.

Το ΝΑΙ να κερδάει...

Χωρίς να έχω την παραμικρή διάθεση να αμφισβητήσω την επάρκεια αυτής της άποψης (παρά μόνο ενίοτε την επάρκεια αυτών που «μεταφράζουν» τι ακούνε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), έχω να πω ότι υπάρχει πολύ καλύτερος δείκτης για να βλέπεις πού πάει το πράγμα και μάλιστα πιο ξεκούραστος.

Λέγεται «αθλητικά ραδιόφωνα Θεσσαλονίκης»…

Αν κάποιος δεν ζει εδώ ή δεν ασχολείται με τα ποδόσφαιρα, δεν ξέρει τί χάνει.

Δεν μιλάμε απλώς για αθλητική ενημέρωση – μιλάμε για μια πολιτισμική εμπειρία, ειδικά στις εκπομπές (που είναι και οι περισσότερες) που μετέχει ενεργά με τηλεφωνήματα, SMS κλπ και το κοινό.

Αρκούν οποτεδήποτε λίγες ώρες ακρόασης για να συνειδητοποιήσει κανείς πως δε ζουν αυτοί ανάμεσά μας, αλλά, όπως πολύ εύστοχα έχει πει ο Μάνος Βουλαρίνος, το ακριβώς αντίθετο… εμείς ζούμε ανάμεσά τους!

Τον τελευταίο χρόνο λοιπόν, και τα εν λόγω ράδια, το ρίξανε (και αυτά) στην πολιτική. Οπότε δοκίμασα να δω αν μετράνε ως ανεμοδείκτης – δημοσκόπησης της πολιτικής άποψης του λεγόμενου μέσου ψηφοφόρου, από τις ευρωεκλογές και μετά.

Σας πληροφορώ λοιπόν ότι είναι ακριβέστατος «δείκτης».

Ο οποίος έδειξε στις ευρωεκλογές ότι η ΧΑ και τα ποσοστά της θα αντέξουν (και αργότερα), και έδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις κερδίσει άνετα εκείνες και εν συνεχεία, στις εθνικές, θα θριάμβευε.

Κάποιες φορές που τόλμησα να αμφιβάλλω – έπεσα εντελώς έξω.

Θα σας πω μόνο ένα παράδειγμα, κάπως πιο «περιθωριακό» αλλά άκρως χαρακτηριστικό: Η Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη πήρε το Γενάρη πανελλαδικά 1%, αλλά στη Θεσσαλονίκη (και μόνο σ’ αυτήν) 4,5%. Θα έβαζα θαυμαστικά, αλλά όχι.

Τα αθλητικά ραδιόφωνα το είχαν δείξει!

Για την ακρίβεια 3-4 ραδιοφωνικοί παραγωγοί ειδικά (με πολύ μεγάλη ακροαματικότητα) είχαν κάνει μεγάλο αγώνα υπέρ του («ρε χίλιες φορές τον κυρ Βασίλη να’ ούμε») με άκρως εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Διότι πράγματι επηρεάζουν κόσμο, όσο λίγοι. Τί λίγοι, ελάχιστοι...

Ποιος Χατζηνικολάου και ποιος Τράγκας… αυτοί μιλάμε λατρεύονται ως μικροί θεοί.

Στο προκείμενο τώρα, στο δημοψήφισμα.

Μέχρι χθες (30/6) δεν είχα ιδέα για το αν προηγείται το «ναι» ή το «όχι». Τώρα ξέρω, το ναι θα κερδίσει με τα τσαρούχια.

Και  αυτό γιατί οι συγκεκριμένοι παραγωγοί opinion makers πήραν θέση υπέρ του ή έμειναν απλώς ουδέτεροι (όπου ουδέτεροι, οι μέχρι προχθές φανατικοί υπέρ της «ακσιοπρέπειας») και γιατί ταιριάζουν απόλυτα με τις γνώμες των ακροατών τους, οι οποίοι όπως είπαμε, τους λαμβάνουν δεόντως υπόψη τους.

Έτσι, θα μας αποζημιώσουν εν μέρει για τα όσα μας έκαναν από την πλευρά τους (με την εξαίρεση του κου Λεβέντη, να είμαστε δίκαιοι απέναντί του και να μην τον τσουβαλιάσουμε μαζί με το αγαναχτιστικό τσούρμο).

Η ποιότητα των επιχειρημάτων όλων αυτών, δεν έχει καμία σημασία, όπως δεν είχε και για ότι έλεγαν πριν. Αν και οφείλω να πω, ότι πιο συχνά απ’ όσο ίσως φαντάζεται κανείς, τα επιχειρήματα αυτά είναι πολύ πιο λογικά και πιο στέρεα από ανθρώπων σε «υπεύθυνες» θέσεις με ένα κατεβατό πτυχία.

Κρατήστε την αυτή την πρόβλεψη και θα με θυμηθείτε την άλλη Κυριακή το βράδυ!

Το ΝΑΙ θα σκίσει… το λέει ο Μητσάρας ο έτσι, ο Βαγγελάρας με το εργαλείο, και λοιποί απλοί συμπολίτες μας.

Ο Παραβάτης