Είναι
απορίας άξια η εξακολουθούμενη δημοφιλία του Αλέξη Τσίπρα, ακόμη και μετά την
υπογραφή από τον ίδιο και την κυβέρνησή του, του τρίτου και επαχθέστερου
μνημονίου.
Αλλά,
από αυτόν τον «ώριμο» λαό, πολλά μπορεί να περιμένει κάποιος.
Άρα,
η απορία προφανώς είναι ρητορική.
Ας
θυμηθούμε μερικά:
Με
την συστηματική θώπευση των ώτων της κοινωνίας, με τις ατέρμονες υποσχέσεις των
πάντων στους πάντες και με την λαϊκίστικη ρητορεία, υπονόμευσε κάθε βήμα των
προηγούμενων κυβερνήσεων και δημιούργησε ολόκληρες στρατιές ανεύθυνων πολιτών.
Μέχρι και το «κίνημα» των «δεν πληρώνω» υπέθαλψε...
Υπονόμευσε
μέχρι εσχάτων τον ομαλό κοινοβουλευτικό βίο, με κορύφωση την άρνησή του να
συναινέσει σε εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, με αποτέλεσμα τις μοιραίες
εκλογές του Ιανουαρίου.
Να
υπενθυμίσουμε ότι λίγο πριν τις κάλπες:
Α.
Η χώρα «έτρεχε» πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ το 2014 και είχε στόχο
για πλεόνασμα 3% το 2015.
Β.
Είχε επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ, αρχικά 0,4% το 2014
και πρόβλεψη για ανάπτυξη 2-2,5% το 2015.
Γ.
Το τραπεζικό σύστημα, που είχε ανακεφαλαιοποιηθεί το 2014, ήταν από τα
κεφαλαιακά ισχυρότερα της Ευρώπης, με βάση τους ελέγχους της ΕΚΤ.
Όταν
σχημάτισε την κυβέρνηση της «Πρώτη φορά Αριστερά» σε συνεργασία με το
λαϊκίστικο ακροδεξιό μόρφωμα που συγκυβερνά, σχημάτισε μια κυβέρνηση που ήταν
ολοφάνερο ότι δεν είχε εθνικό χαρακτήρα αλλά στόχευε στις εσωκομματικές
ισορροπίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Δημιούργησε
–λες και δεν ήξερε- το μεγάλο πρόβλημα που ακούει στο όνομα Ζωή
Κωνσταντοπούλου, με την ελαφρά τη καρδία τοποθέτησή της στην προεδρία της
Βουλής!
Παρέδωσε
τα ηνία της Παιδείας, της Υγείας, της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης σε πρόσωπα
που είχαν κάθε άλλο, παρά εχέγγυα επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων.
Παρέδωσε τα ηνία της
διαπραγμάτευσης σ’ ένα γυρολόγο της πολιτικής και γνωστό αηδιολόγο των
τηλεπαραθύρων, που δεν υπήρχε σώφρων πολίτης –πολύ περισσότερο επιστήμονας- που
να μη γνώριζαν περί τίνος τυρβάζει.
Έδωσε
βάση για έξι ολόκληρους μήνες στην…. περίφημη «δημιουργική ασάφεια», δηλαδή την
… αερολογία. Γεγονός που έκανε σύσσωμη την ευρωζώνη να σταθεί απέναντι από την
Ελλάδα, με τη χώρα να μένει χωρίς συμμάχους στην κρισιμότερη περίοδο της
ιστορίας της. Ακόμη κι η Κύπρος, στάθηκε απέναντί μας.
Την
ίδια περίοδο, ενώ το πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο που είχε παραλάβει από
την προηγούμενη κυβέρνηση εξαντλείτο και τα ταμεία «στέγνωναν», έβαλε όλη τη
χώρα και δη τον ιδιωτικό τομέα στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
Τα
πάντα κατέρρευσαν.
Με
κλειστές τις πόρτες της Ευρώπης εξ αιτίας των πολιτικών που εφαρμόστηκαν,
διάφοροι υπουργοί κι ο ίδιος γύριζαν την υφήλιο αναζητώντας βοήθεια μέσω των
πολιτικών τους αγκυλώσεων και ουτοπιών.
Πότε
στη Μόσχα, πότε στον Ιράν, πότε στις ΗΠΑ, πότε στη… Βενεζουέλα, πότε στην Κίνα.
Απ’
όλους «έφαγαν» πόρτα», με τη συμβουλή να τα βρει η Ελλάδα με τους φυσικούς της
συμμάχους.
Και
μέσα σ’ όλα, μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ο ίδιος κι η κυβέρνησή του
δημιούργησαν, δίχασε τον ελληνικό λαό με το περίφημο δημοψήφισμα.
Έστειλε
τον ελληνικό λαό να ψηφίσει με εξόχως αντιευρωπαϊκά συνθήματα και μ’ ένα
ερώτημα που … δεν υπήρχε.
Μοιραία
η χώρα οδηγήθηκε στο τρίτο και πιο στυγνό μνημόνιο, ενώ την ώρα που ο ίδιος
έκανε την ρεαλιστική αναδίπλωση, ο υπουργός του Λαφαζάνης ετοίμαζε ριφιφί στο
Νομισματοκοπείο και την Τράπεζα της Ελλάδας για να… κόψει δραχμές κι ο
αποπεμφθείς Βαρουφάκης ως κοινός εγκληματίας χάκαρε τους ΑΦΜ των Ελλήνων, για
να ετοιμάσει το σχέδιο «δραχμή».
Ο
Αλέξης Τσίπρας, κατάφερε ν’ απεμπολήσει τις πενταετείς θυσίες των Ελλήνων και
να οδηγήσει τη χώρα σε τρίτο μνημόνιο.
Κατάφερε
από 2,5% ανάπτυξη που προχωρούσε η χώρα (2015), να προβλέπεται τώρα 2,5% ύφεση!
Ο
άνθρωπος που έβγαζε στους δρόμους χιλιάδες ανθρώπους να αλαλάζουν εναντίον του
mail Χαρδούβελη και των μέτρων ύψους 1 δις για να κλείσει το προηγούμενο
μνημόνιο και να εισέλθει η Ελλάδα στην πιστωτική γραμμή ECCL και στην
κανονικότητα, έστειλε τη χώρα και τους Έλληνες στα τάρταρα ενός νέου μνημονίου
και νέων σκληρών –σκληρότερων- θυσιών.
Κι
όμως, απολαμβάνει τη δημοφιλία του!
Από
τον … ώριμο ελληνικό λαό.
Μάλιστα,
καυχιέται κιόλας, ισχυριζόμενος ότι κατέβασε τον πήχη των υψηλότερων
πλεονασμάτων που προβλέπονταν για τα επόμενα χρόνια.
Λησμονά
όμως, ότι αυτά προβλέπονταν με άλλα στοιχεία από εκείνα τα άκρως υφεσιακά που ο
ίδιος δημιούργησε.
Κι
όχι μόνο αυτό.
Λησμονά
ότι όλα αυτά προσδοκόνται πλέον με κλειστές τράπεζες και περιορισμούς στην
ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων.
Λησμονά
ότι απαξίωσε τις τράπεζες και χρειάζεται πλέον ανακεφαλαιοποίησή τους,
επιβαρύνοντας το χρέος κατά 20 δις ευρώ.
Λησμονά
ότι η δραχμολαγνεία έξι ολόκληρων μηνών και το απειλούμενο grexit,
ανάγκασαν πολίτες κι επιχειρήσεις να αποσύρουν 40 δις από τις τράπεζες κι
έτσι να απαξιώσουν την περιουσία του δημοσίου σ’ αυτές, από 12 σε μόλις 3 δις
ευρώ σήμερα.
Λησμονά
ότι με την κατάρρευση της οικονομίας, δημιούργησε νέα γενιά προβληματικών
δανείων, επιχειρήσεων και αύξησε κατά 2 ολόκληρες μονάδες το ποσοστό των
ανέργων.
Κι
όμως απολαμβάνει δημοφιλία από τον… ώριμο ελληνικό λαό.
Κι
ετοιμάζεται να τον στείλει εκ νέου στις κάλπες, μόνο και μόνο για να το
εσωκομματικό του τοπίο!
Η
μετωπική σύγκρουση του Μεγάρου Μαξίμου με την φράξια – κατά την Αριστερή
ορολογία- Λαφαζάνη, μεταφέρει το κομματικό τους πρόβλημα και το καθιστά
πρόβλημα της χώρας και μεγεθύνει την αβεβαιότητα που ταλανίζει τη χώρα.
Κι
ο …ώριμος λαός παρακολουθεί ως αυτιστικός…
Νίκος
Γ. Σακελλαρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου