Έλεος εκεί στη Συγγρού…

Την ώρα που ο Σύριζα φυλλορροεί με αποτέλεσμα να κινδυνεύει ο Αλέξης να μείνει μόνος του με τον Βούτση, τον Παππά,  και όλα εκείνα τα λαμόγια του Πασόκ που έσπευσαν να τον στελεχώσουν, η Νέα Δημοκρατία του Μεϊμαράκη πετάει αετό.

Την ώρα δηλαδή που μέχρι και ο Γραμματέας του Σύριζα έσπευσε να την κοπανήσει από το σάπιο καράβι που βουλιάζει, με την Πρόεδρο της Βουλής να έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον του «μεγάλου τιμονιέρη», και με τα διεθνή γκάλοπ να βάζουν τον Σύριζα στη πραγματική θέση του, άσχετα να κάποιοι ανισόρροποι ονειρεύονται αυτοδυναμία, η Νέα Δημοκρατία του Μεϊμαράκη περί άλλων τυρβάζει…

Την ώρα που ο Αλέξης δείχνει να θέλει να «ρίξει πετσέτα» και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από το καυτό καζάνι μέσα στο οποίο βρέθηκε, με τα μεγαλόσχημα στελέχη του να λένε την κάθε είδους ασυναρτησία, όπως ότι αν δεν πάρουν αυτοδυναμία θα ξαναπάμε σε εκλογές,  ότι θα ξαναγίνουν αντιμνημονιακοί, ή ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με κανέναν πλην Καμένου, την ώρα δηλαδή που όλα δείχνουν ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να ξαναγίνει πρώτη δύναμη, αυτή τι κάνει;

Σαχλαμαρίζει…

Έτσι, βλέπουμε ξαφνικά στα παράθυρα κάποια ξεχασμένα φαντάσματα στυλ Μαντούβαλου, και κρεμόμαστε από τις τοποθετήσεις του… Αντώναρου!

Χώρια όλα αυτά που ακούγονται για επιστροφή του Βουλγαράκη, του Ρουσόπουλου, και των άλλων παιδιών.

Δεν θα εκπλαγώ αν σε λίγο δεν κάνει την επανεμφάνισή του και ο Φρανς Τσαγκάρης, ή ο Σιώψης, ή ακόμη και ο … Κυνηγόπουλος!

Μάλιστα, εκτός από τους εναγκαλισμούς με την Ζωζώ και τους δραχμολάγνους, διαβάζω στο Antinews ότι στα γραφεία της ΝΔ κατέβασαν μέχρι και τις φωτογραφίες του Σαμαρά! Τόσο τον φοβούνται…

Έλεος ρε σεις εκεί στη Συγγρού. Αντί να επικεντρωθείτε σε αυτό που πλέον παραδέχονται ακόμη και οι εχθροί του Σαμαρά, ότι δηλαδή σε όλα είχε δίκιο, και ότι με αυτόν στο πηδάλιο η χώρα πήγαινε σε απάνεμο λιμάνι, εσείς προσπαθείτε να κόψετε κάθε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, με τον Σαμαρά δηλαδή, που αν μη τι άλλο έφερε στο κόμμα σας ψήφους από  άτομα σαν εμένα (και πάρα πολλούς άλλους) που κάποτε άκουγαν γαλάζια γλίτσα και έτρεχαν σαν … πούμα.

Ο Σαμαράς έκανε όντως αρκετά λάθη, αλλά ποιος δεν θα έκανε αν είχε απέναντί του όχι μόνο την τρόικα, όχι μόνο τους εταίρους, αλλά και τον Αλέξη με τους σαλεμένους του, χώρια τον Μπένι και τον Κυρ Φώτη.

Και από πίσω, αντί να έχει στήριξη, είχε μια διαρκή υπονόμευση από τις «συνιστώσες» της ΝΔ, που δεν είναι και λίγες εδώ που τα λέμε.

Παρόλα αυτά πάλεψε και κατάφερε να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στη σταθερότητα. Και αυτό σήμερα του το αναγνωρίζουν όλοι, εκτός μάλλον από την νέα ηγεσία, και την νέα νομενκλατούρα της Συγγρού. 

Βέβαια, το μεγαλύτερο λάθος του ήταν που σαν άνθρωπος δεν άντεξε, και το βράδυ του δημοψηφίσματος αποφάσισε να τα παρατήσει, δίνοντας άτυπα την σκυτάλη στον Μεϊμαράκη. Ο οποίος προφανώς αρέστηκε στον ρόλο του, και από κει που μιλούσε για εκλογή αρχηγού από τα κομματικά στελέχη, τώρα δεν μιλάει επ αυτού καθόλου, πόσο δε μάλλον για εκλογή αρχηγού από την βάση.

Ίσως διότι και αυτός φοβάται την βάση.

Ίσως διότι και αυτός φοβάται μια τυχόν επιστροφή του (δικαιωμένου) Σαμαρά, που θα έβαζε σε οριστική ναφθαλίνη όλα τα φαντάσματα του νεοδημοκρατικού παρελθόντος (κουρασμένους και μη).

Έτσι λοιπόν έχει η κατάσταση σήμερα όπως την βλέπω εγώ, και αντί η Νέα Δημοκρατία να εκμεταλλευτεί τα μαλλιοτραβήγματα του Σύριζα, αντί να διαφημίσει και να προβάλει το έργο του Σαμαρά, και να κάνει περίπατο στις εκλογές, αναλώνεται σε μικροκομματικές και μικροπολιτικές σαχλαμάρες και κακιούλες.

Αυτό συμβαίνει όταν σε εποχές που απαιτούν ηγέτες, που απαιτούν statesmen, εσύ πας με τον λιμανίσιο… επειδή είναι «δικός μας από κούνια».

Φάτε λοιπόν  ξανά Αλέξη στη μάπα, να έχετε να πορεύεστε…

Strange Attractor