Ενώ το παρακμιακό πολιτικό κλίμα της άρνησης παραδοχής της πραγματικότητας, της
γενικής παραίτησης και της παθητικής αναμονής του μοιραίου, που επέβαλε ο
ΣΥΡΙΖΑ και οι ακροδεξιοί συνέταιροί του, επιτρέπει την επιστροφή στη ΝΔ
δυο ευσεβών πολιτικών φαντασμάτων, των κκ.Βουλγαράκη και Ψωμιάδη, εξανίστανται
διάφοροι ανεπάγγελτοι αγριάνθρωποι της Αριστεράς, όπως το αφεντικό της
νοσταλγικής Iskra, διότι ανακάλυψαν λέει πως ο πρώην αντιμνημονιακός αρχηγός
τους, που έβαζε πλαστές διαχωριστικές πολιτικές γραμμές συστρατευόμενος έτσι με
τα τσόκαρα της λαϊκής Δεξιάς, ακόμη και με τη Χ.Α., επίδοξος χοροδιδάσκαλος των
διεθνών αγορών (αυτό δηλαδή το πίστευαν;), που θα επανέφερε τους μισθούς με ένα
άρθρο (αυτό δηλαδή το πίστευαν;), τους κοροϊδεύει (ενώ μέχρι τώρα κορόιδευαν το
πόπολο μαζί).
Βουτηγμένοι οι ίδιοι μια ολόκληρη ζωή μέσα στην
αυτάρεσκη επαναστατική προσποίηση, τόσο που να κρύβουν από τους πιστούς τους
σαν γερασμένες σταρ με θλιβερό όσο και αντιαισθητικό τρόπο ακόμη και την ηλικία
τους και κολυμπώντας μέσα στη βαρβαρότητα, τόσο που να υπερασπίζονται την
ατιμωρησία των δολοφόνων των παιδιών της Σρεμπρένιτσα, δεν είχαν λέει καταλάβει
πως ο ηγεμονίσκος τους ήταν πιο ψεύτης ακόμη κι από αυτούς και προκλητικά
τσαρλατάνος, τόσο που αν και δηλωμένα άθεος να «προσεύχεται» για δέκα λεπτά στο
χρυσοφόρο αφορολόγητο είδωλο «Άξιον εστί» και τόσο διεφθαρμένος που να χαρίζει
μέρα μεσημέρι εκατομμύρια κλοπιμαίων στο παπαδαριό…
Το αριστερό τους όραμα για μια δίκαιη και φωτεινή
κοινωνία του 21ου αιώνα, περνούσε μέσα από στρατιωτικά ελικόπτερα,
μαθητικές παρελάσεις και μοναδική στον κόσμο κρατική συμμετοχή σε ιερές μεσαιωνικές
βυζαντινές απάτες θαυματουργών λειψάνων και ιερών πυρών, που στη Δύση θα
προκαλούσαν εισαγγελική επέμβαση.
Υπάρχουν για αυτόν τον εσμό των ανεπάγγελτων
μεσήλικων, φυγόστρατων πατριωτών και αιώνιων φοιτητών, ψέματα που επιτρέπονται
στην έφοδο για τα χειμερινά ανάκτορα, όπως το να κοροϊδεύεις τις δύστυχες
θρησκόληπτες γριές και ψέματα που απαγορεύονται, όπως το να εξαπατάς τους
αρειμάνιους αριστεριστές εθνομπολσεβίκους της Iskra, που ονειρεύονται βαλκανική
και ασιατική καπιταλιστική δικτατορία, χωρίς τους ανθρωπιστικούς ευρωπαϊκούς
φραγμούς, με θανατικές ποινές, με πολιτικές διώξεις, με φίμωση των αντιπάλων,
με οικογενειοκρατία κουβανέζικου και βορειοκορεατικού τύπου, για την
απομονωμένη Ελλάδα της δραχμής, που θα ακολουθεί τα τυραννικά οράματα του Γλέζου
και του φίλου του του Χότζα, καλά κρυμμένα πίσω από το ολοκληρωτικό εφεύρημα
της «άμεσης Δημοκρατίας» που θα καταργήσει τον κοινοβουλευτισμό.
Ξέρουμε με ποιο τρόπο μπορούν οι αδιάντροποι να
χειραγωγούν το πλήθος με παραπλανητικά και ψευδεπίγραφα δημοψηφίσματα, που δεν
διστάζουν να πλαστογραφούν ακόμη και το υπαγορευμένο αποτέλεσμά τους.
Αλλά τι ηθική μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς που
κατηγορήθηκαν από μια συντρόφισσά τους υπουργίνα, ότι ενώ ομολογούν την
καταστροφικότητα της δραχμής, την επιδιώκουν για λόγους ανομολόγητους, κι αυτοί
δεν τόλμησαν να την διαψεύσουν.
Αδίστακτος ο αρχηγός, όσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν
πως το οργισμένο (με όλους εκτός από τον εαυτό του) πλήθος αρνείται να
αποδεχτεί το αυτοκαταστροφικό λάθος των εκλογικών επιλογών του, ξεφούρνισε με
προκλητική ευκολία δυο ψέματα που προκάλεσαν την υποκριτική οργή των
αριστεριστών που «δεν ήξεραν» λέει με τι αρχιψεύτες είχαν να κάνουν, αλλά
και το δίκαιο θυμό κάθε τίμιου και δημοκρατικού ανθρώπου, που απεχθάνεται τις
συκοφαντίες και τις δημαγωγικές πολιτικές.
Ο κ.Τσίπρας ανακάλυψε τώρα πως η υπόθεση των
Σκουριών δεν είναι όπως την παρουσίαζε προεκλογικά και πως υπάρχουν και οι
εργαζόμενοι, την ύπαρξη των οποίων μέχρι προχτές αγνοούσε.
Μάλιστα δεν ντράπηκε, για να δώσει δραματικό τόνο, να
τους ανεβάσει σε 5.000, κατεβάζοντάς τους την επομένη σε 2.000 (ο αριθμός
παρέμεινε ψευδής και υπερβολικός), προκαλώντας την εύλογη οργή όσων, καλώς ή
κακώς, με σταθερότητα κρατούσαν την ίδια θέση για το θέμα.
Ένα θέμα για το οποίο θα περίμενε κανείς από την
Αριστερά να έχει δει από την αρχή όλες τις παραμέτρους του, ρίχνοντας το ειδικό
της βάρος στην εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής οικολογικής προστασίας σε
συνδυασμό με την υπαρκτή οικονομική ανάγκη, αντί να προτιμηθεί ο εύκολος δρόμος
της καθολικά αρνητικής και οργισμένης δημαγωγίας.
Νομίζω όμως πως ο εκ καταληψιών πολιτικάντης, ξεπέρασε
ακόμη και τη δική του θρασύτητα όταν για να δικαιολογήσει την (αυτονόητη και
προκλητικά καθυστερημένη) αστυνομική επέμβαση στην κατάληψη της οδού
Πανεπιστημίου, αντί να καταφύγει στο εύλογο δημοκρατικό επιχείρημα πως κάθε
αιχμαλωσία δημόσιου κτιρίου είναι πράξη παράνομη στην οποία η πολιτεία οφείλει
να επεμβαίνει, άμεσα, κατέφυγε στην κατάπτυστη φτηνιάρικη συνωμοσιολογική
«εθνική» επιχειρηματολογία της ακροδεξιάς μιλώντας για ύποπτους ξένους που
συμμετείχαν κλπ. κάνοντας παράλληλα πως δεν ήξερε τίποτα για τις πολύ σοβαρές
καταγγελίες κατά της αστυνομίας.
Μέσα σε λίγες σειρές κατέρρευσε όλη η παραδοσιακή
αριστερή δημαγωγία της γενικής πολιτικής κάλυψης των καταλήψεων και όλη η δήθεν
αριστερή ευαισθησία κατά της αστυνομοκρατίας.
Τα πάντα αντιμετωπίζονται όχι κάτω από το φως σταθερών
δημοκρατικών αρχών, αλλά με τον κλασσικό τρόπο: Εξαρτάται ποιος ασκεί την
περιττή κυβερνητική βία, αν είμαστε εμείς, δεν υπάρχει πρόβλημα.
Χειρότερος πρωθυπουργός, αγράμματος, τυχάρπαστος, ψεύτης και ανεύθυνος, δεν
έχει υπάρξει από τη μεταπολίτευση και δώθε, πολύ σωστά επισημάνθηκε ότι περνάμε
περίοδο πολιτικού «εκτσογλανισμού».
Διόλου τυχαίο ότι μέσα σε ένα κλίμα απόλυτου
παραλογισμού, όπου οι επιθυμίες μπερδεύτηκαν με την πραγματικότητα και το
ψεύδος αναβαθμίστηκε σε αξία, πρωταγωνίστησαν παρά τω πρωθυπουργώ άσχημες και
θλιβερές υπουργικές καρικατούρες που απαίτησαν και πήραν την προστασία της
κυοφορούμενης νομενκλατούρας των επαγγελματιών πολιτικάντηδων της Κ.Ε, η οποία
έσπευσε να καλύψει τα καμώματα των ψευτοεπαναστατών και των συγγενών τους,
αποκαλύπτοντας ποιο ακριβώς είναι το όραμά τους, η σοβιετική ντάτσα στο Σούνιο,
το ταχύπλοο της Ερείκουσας, τα οικογενειακά προνόμια και το απυρόβλητο
στην δημόσια κριτική.
Βυθισμένος, χωρίς τύψεις για την ελληνική τραγωδία που
προκάλεσε, ο αιώνιος έφηβος (λυπάμαι, αλλά τσόγλανος καλύτερα) πρωθυπουργός και
οι νεόπλουτοι φασουλήδες βουλευτές του στη γλυκιά αδράνεια των τρίμηνων
πολυτελών διακοπών τους, μετά τη βιβλική καταστροφή του τραπεζικού συστήματος,
αρνούνται συστηματικά να νομοθετήσουν, συγκαλύπτουν προκλητικά τη διαφθορά, δεν
φορολογούν τον αμύθητο ιερό πλούτο, δεν καταργούν την κρατική μισθοδοσία του
κλήρου, δεν εφαρμόζουν το επιτακτικά αναγκαίο «πόθεν έσχες», αρνούνται να
σταματήσουν την ασυδοσία των μυστικών κονδυλίων, να συλλάβουν το μαύρο χρήμα,
να μειώσουν τις στρατιωτικές δαπάνες, να ψηφίσουν τον πλήρη νόμο για το σύμφωνο
συμβίωσης, να καθιερώσουν την απλή αναλογική, να εξυγιάνουν τις διαδικασίες απονομής
Δικαιοσύνης, να επιβάλλουν τη δημοκρατική νομιμότητα στην Αστυνομία (όχι βέβαια
με τις προσβλητικές χυδαιότητες της Κωνσταντοπούλου), να μειώσουν τις απολαβές
των βουλευτών, να παρουσιάσουν ένα στοιχειώδες αναπτυξιακό σχέδιο, να
προσελκύσουν το επιχειρηματικό ενδιαφέρον θεσπίζοντας ρεαλιστικά δίκαιους και
σταθερούς κανόνες, να ανοίξουν οι καταθέσεις, οι θυρίδες και να ελεγχθεί ο
βίος, η περιουσία και οι μεταβιβάσεις της σε συγγενείς, όσων χρωστούν στο
κράτος, να μην απαγορεύεται στο ΣΔΟΕ να προχωρήσει τους ελέγχους των άνομων
επισκοπικών περιουσιών (και των αδελφών και ανιψιών), να εισπραχτούν επιτέλους
τα πολυδιαφημισμένα χρωστούμενα των ΜΜΕ, να σταματήσει η ενηλικιωθείσα θυγάτηρ
Κωνσταντοπούλου να ξοδεύει ασύστολα, να αυθαιρετεί στο ιδιωτικό της τηλεοπτικό
κανάλι και να παρεμποδίζει τη νόμιμη λειτουργία του ΕΣΡ, να κάνουν τέλος πάντων
αυτά που στην Ευρώπη θωρούνται αυτονόητα.
Ποτέ η κραυγαλέα διαφθορά και η ακροδεξιά εθνικιστική
και πατριδοκαπηλική οπισθοδρόμηση, δεν ντύθηκε τόσο προκλητικά το καρναβαλίστικο
ένδυμα του επαναστατημένου αριστερού αδιάφθορου.
Η χώρα με νεκρό τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας,
χωρίς τράπεζες, ντροπιασμένη και δαχτυλοδειχτούμενη απαξιωτικά σε όλο τον κόσμο
αλλά ακιζόμενη αυτάρεσκα ως δήθεν απελευθερώτρια και εμπνέουσα της γης τους
κολασμένους, χάνει πολύτιμο χρόνο. Ακόμη και η δίκη της προστατευόμενης των
Κωνσταντοπούλου, Γλέζου, Βούτση, Μητρόπουλου και Τσίπρα Χ.Α. πελαγοδρομεί.
Η Οικονομία ψυχορραγεί κάτω από την απόλυτη
κυβερνητική απραξία και ο εξυπνάκιας μαδημένος πρωθυπουργός, αρνείται να
αποδεχτεί το ρόλο του, επιλέγοντας από αυτόν μόνο τα πρωθυπουργικά προνόμια,
αποποιούμενος τις ευθύνες του, γιατί είναι πολύ δύσκολο σε έναν
αμαθέστατο άνθρωπο, που έμαθε να κινείται μέσα στην πανουργία, και στην
τεμπελιά να εργαστεί σκληρά, υπεύθυνα, δύσκολα και τίμια, το έκανε μόνο για ένα
48ωρο πιεσμένος από τους Ευρωπαίους ομολόγους του και πιθανότατα έχει
αποφασίσει να μην κουραστεί ξανά τόσο πολύ στη ζωή του.
Δεν ξεχνάμε την κατάντια του παλιού αστικού πολιτικού
προσωπικού, δεν παραβλέπουμε το τεράστιο κενό ηγεσίας, δεν αγνοούμε το γενικό
έλλειμμα δημόσιων και ιδιωτικών αρετών, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε πως δεν
βλέπουμε πως ζούμε μια αλόγιστη στήριξη του κρατικού και παρακρατικού
ακροδεξιού αυταρχισμού και της παλαιοκομματικής ρουσφετολογικής διαφθοράς του
αριστερού νε(«ο»)ποτισμού, μια διαρκή κατεδάφιση μέσα σε μια νωχελική απάθεια,
χωρίς όραμα οικοδόμησης. Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις, υπάρχουν πραγματικοί
διανοούμενοι, υπάρχουν νέοι επιστήμονες με οράματα, υπάρχουν τίμιοι άνθρωποι,
υπάρχουν γόνιμα μυαλά;
Αν ναι οφείλουν να μιλήσουν τη γλώσσα της γυμνής
αλήθειας, ο καθένας όπως μπορεί, η σιωπή είναι συνενοχή.
Αναγνώστης Λασκαράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου