Το θηρίο πέθανε (4ο μέρος)…

Ή αλλιώς: Τα αποτελέσματα της απάτης…

Η απάτη είναι ένα καθημερινό φαινόμενο το οποίο ο εξαπατηθείς το βιώνει με μεγάλο πόνο και άρνηση.

Την απάτη πιο συχνά την ακούς από φίλους για την προσωπική τους ζωή παρά από μια κοινωνία για την πορεία της.

Άλλες φορές η απάτη είναι συνειδητή (δηλαδή ξέρεις ότι κοροϊδεύεις τον άλλο), άλλες φορές απλά του έχεις τάξει περισσότερα από όσα μπορείς να του δώσεις. Τότε ακόμη και εσύ, ο απατεώνας, νιώθεις άσχημα για το θύμα σου γιατί δεν ήθελες να το πλανέψεις.

Στην προσωπική ζωή την απάτη την έχουμε κατανοήσει καλά γιατί την βλέπουμε πιο συχνά. Στην πολιτική όμως;

Όλα ξεκινούν με την φράση «έχω ένα πονηρό σχέδιο που δεν το σκέφτηκε κανείς άλλος για να λύσει το πρόβλημα μας».

Για όσους δεν την έχετε δει, υπάρχει μια σειρά ονόματι «Η μαύρη οχιά» στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ηugh Laurie (έχει παίξει τον Dr House) και ο Rowan Atkinson (Mr Bean). Υποδύονται τους στρατιώτες την εποχή του πρώτου παγκοσμίου πολέμου στα χαρακώματα και με την βοήθεια του Μπλόλντρικ (απαίδευτου βοηθού τους) προσπαθούν να λιποτακτήσουν (ή με νόμιμο τρόπο να εγκαταλείψουν τη θέση τους) για να σωθούν από τη σφαγή. Συνήθως ο Μπόλντρικ σε κάθε επεισόδιο χρησιμοποιεί τη φράση «Sir I have a very cunning plan» και περιγράφει-όντας αδαής- κάποιο σχετικά ανόητο σχέδιο με μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας για να ξεπεραστεί η κάθε δυσκολία.

Στην περίπτωση μας, ο Τσίπρας μας είπε ότι έχει ένα πονηρό σχέδιο, το οποίο κανείς άλλος δεν το έχει σκεφτεί. Το οποίο σχέδιο ήταν ότι η χώρα θα εκβιάσει ότι θα γίνει βομβιστής αυτοκτονίας. Και θα τους απειλήσει ότι αν οι ξένοι δεν υπακούσουν στο θέλω ενός ολόκληρου λαού (του Ελληνικού) τότε θα ανατιναχτεί και θα συμπαρασύρει μαζί της όσους μπορεί.

Και επειδή η έκρηξη θα είναι μεγάλη, οι ξένοι σίγουρα θα φοβηθούν –εαν μπεις με μια βόμβα στο τρένο τότε το ίδιο θα φοβίσεις τον ζητιάνο και τον επιχειρηματία- και θα συνθηκολογήσουν δίνοντας μας Γη και Ύδωρ…

Και για να πετύχει το σχέδιο του θα έπρεπε η χώρα όντως να παριστάνει ότι αυτοκτονεί.

Ο λαός το ψήφισε το σχέδιο και ο Τσίπρας το έθεσε σε εφαρμογή.

Η διαπραγμάτευση άρχισε και εξελίχτηκε δραματικά (όπως λογικοί περίμεναν και παράλογοι έπρατταν). Τη στιγμή που αρνηθήκαμε να πληρώσουμε το ΔΝΤ είχε μπει σε εφαρμογή το σχέδιο εικονικού θανάτου. Η χώρα μέσω του Αλέξη Τσίπρα έλεγε στην Ευρώπη:

-Δώσε μου κάτι μη σου κάψω το σπίτι με την εκρηκτική μου βόμβα.

Και οι Ευρωπαίοι όντως για μια στιγμή εκεί στις 18-20 Ιουνίου σαν να έκαναν λίγο πίσω και να ήταν έτοιμοι να δώσουν κάτι. Όμως ο μεγάλος τιμονιέρης (ο Αλέξης ντε!) δεν θεωρούσε ότι μια μικρή υποχώρηση ήταν αρκετή. Και σίγουρα η πρώτη ταλάντευση των Ευρωπαίων δεν μπορεί παρά να είναι η αρχή της άτακτης υποχώρησης τους που θα φέρει τελικά την Ελλάδα να επιβάλει αυτή τους όρους της χρηματοδότησης της!!

Δυστυχώς με το που οι Ευρωπαίοι αντιλήφθηκαν ότι με την μικρή παραχώρηση τους δημιούργησαν ψευδείς εντυπώσεις στην Αθήνα πως μπορούσε να πετύχει περισσότερα, επέστρεψαν με χειρότερες προτάσεις στο τραπέζι.

Ο Μέγας Τιμονιέρης τα έχασε. Μα καλά αυτοί δεν υποχωρούσαν μέχρι χτες σκέφτηκε; Μάλλον θα μπλοφάρουν! Αν εγώ πουλήσω τρέλα, δεν υπάρχει αμφιβολία, αυτοί θα γυρίσουν στις πρότερες θέσεις τους και γιατί όχι; Ίσως κάνουν ακόμη καλύτερη προσφορά!

Όμως καλύτερη προσφορά δεν ήρθε και έτσι Αθήνα και Βρυξέλλες βρέθηκαν σε τροχιά σύγκρουσης.

Ο Αλέξης Τσίπρας, ήδη από τις 25 Ιουνίου είχε βεβαιωθεί ότι δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει καμία από τις υποσχέσεις του. Ακόμη και αν τόσο καιρό δεν το είχε καταλάβει, στις 25 Ιουνίου γνώριζε ότι είχε καταντήσει ένας κοινός απατεώνας.

Ίσως μέσα του να μην ήθελε να το παραδεχτεί. Πάντως το δημοψήφισμα και οι μέρες που προηγήθηκαν ήταν γεμάτες από αναφορές στο «πονηρό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για έξοδο από την κρίση».

Ποιό ήταν λοιπόν το σχέδιο που εμπιστεύτηκε ο λαός χωρίς να το γνωρίζει; Ας δούμε δηλώσεις που φαίνεται να εξηγούν τα δομικά του μέρη όπως κατά καιρούς έχουν περιγραφεί (ο σχολιασμός δικός μου):

-Σε πρώτη φάση κλείνουμε τις τράπεζες για να μην μπορεί κανείς να αποσύρει τις καταθέσεις του. (Βαρουφάκης προτροπή για μείωση της ελευθερίας των πολιτών)

-Αμέσως μετά δημιουργούμε ένα εικονικό νόμισμα για εσωτερικές συναλλαγές (Βαρουφάκης πραξικοπηματική πρώτη κίνηση εξόδου από το ευρώ)

-Απαγορεύουμε την παραλαβή χρημάτων από τις θυρίδες ενώ ταυτόχρονα καταγράφουμε και ελέγχουμε το περιεχόμενο τους (Βαλαβάνη προτροπή για μείωση της ελευθερίας των πολιτών)

-Αντικαθιστούμε ετσιθελικά τον Στουρνάρα από Διοικητή της ΤτΕ (Λαφαζάνης προτροπή για έλεγχο από την κυβέρνηση της ΤτΕ και εν συνεχεία όλων των τραπεζών)

- Αρπάζουμε τα αποθεματικά της ΤτΕ (Λαφαζανης - Οργανώνουμε την μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία!)

-Οργανώνουμε εισβολές στα σπίτια των πολιτών, τα κάνουμε άνω-κάτω και κατάσχουμε κάθε ευρώ που θα καταφέρουμε να βρούμε (Χρυσόγονος, ενθαρρύνει εκατοντάδες χιλιάδες νόμιμες ληστείες)

-Τυπώνουμε ευρώ με βάση τις μητρικές που έχουμε στο νομισματοκοπείο και γινόμαστε οι μεγαλύτεροι παραχαράκτες του νομίσματος (Ραχήλ Μακρή- όταν μίλησε για τύπωμα χρήματος δεν είμαι σίγουρος ότι ήξερε τι έλεγε)

-Με δεδομένες τις ελλείψεις που θα παρατηρηθούν βάζουμε δελτίο σε καύσιμα και τρόφιμα, γιατί αν θέσουμε σε εφαρμογή το σχέδιο μας κανείς δε θα μας προμηθεύει. (Λαπαβίτσας, μια ακόμη κίνηση προς την παλιά καλή απολυταρχία)

-Ολα τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν σε δημοκρατικό πλαίσιο (Χρυσόγονος, παραδοχή ότι αν το σχέδιο εφαρμοστεί θα είναι αντιδημοκρατικό, και χρειάζεται να οργανωθεί «εκτός κοινοβουλευτικών πλαισίων») 

Alex

Όπως καταλαβαίνετε, το σχέδιο αυτοκτονίας- εφόσον ήταν συνειδητό σχέδιο στην ολοκλήρωση του και όχι λογικές επεξεργασίες που είχαν στο μυαλό τους- μόλις είχε αρχίσει να τίθεται σε εφαρμογή τη στιγμή που ανακλήθηκε.

Τη στιγμή που ο Τσίπρας μετά από μαραθώνιες συνομιλίες κατέβασε την σημαία της επανάστασης, ήμασταν ένα βήμα πριν φτάσουμε στο 2ο και 3ο βήμα!

Το σχέδιο που είχε εξυφάνει ο ίδιος με την βοήθεια των συντρόφων του είχε φανεί γελοιωδώς ανεπαρκές για να κερδίσει τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, αλλά όπως σωστά παραδέχτηκε τελικά ο Τσίπρας ήταν και επικίνδυνο!

Δηλαδή ο λαός είχε πιστέψει σε κάτι ανεφάρμοστο πρακτικά- αλλά και σε κάτι του οποίου η απόπειρα εφαρμογής θα ήταν βλαπτικό για τον ίδιο. Ήταν σαν να πείθει κάποιος να πιει κάποιος τρίτος κάτι που έχει δηλητήριο!!

Ευτυχώς τα χειρότερα αποφεύχθηκαν χάρη στον δισταγμό του Τσίπρα την τελευταία στιγμή να αυτοκτονήσει μαζί με τον λαό του.

Μετά την παραλίγο απόπειρα αυτοκτονίας αυτό που μας έμεινε είναι το κόστος της εξαπάτησης που το βλέπουμε γύρω μας.

Το πολιτικό κόστος, αυτής της αδιέξοδης προσπάθειας η οποία κράτησε πέντε μήνες θα το δούμε στις εκλογές…

Μάνθος Καψάλης