Αξίζει τον κόπο;

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι όχι μόνο ζούμε σε άκρως ενδιαφέροντες καιρούς, αλλά τους ζούμε και σε χρόνο ρεκόρ… σαν να περνάνε δέκα χρόνια μαζεμένα σε μια δυο μέρες, σε κατάσταση fast forward δηλαδή.

Μόλις πριν από μερικούς μήνες, οι κακοί και ανάλγητοι σαμαροβενιζέλοι υποχωρούσαν πανικόβλητοι μπροστά στην επέλαση των  λαϊκών επαναστατών του Σύριζα που έδιναν τα ρέστα τους, υποσχόμενοι να αλλάξουν την Ευρώπη, να γκρεμίσουν τον καπιταλισμό, να χορέψουν στο ταψί την μαντάμ Μέρκελ, και οι Έλληνες να ξανατρώμε με χρυσά κουτάλια…

Σαν χθες, και αφού βέβαια τα έκαναν όλα μπάχαλο, ο λαός τους ξαναέδωσε φτερά με το ΟΧΙ που ψήφισε στο δημοψήφισμα, και που έβγαλε τις μπουτούδες στην Πλατεία Συντάγματος να χορεύουν καρσιλαμάδες από την χαρά τους.

Μάλιστα ήταν τέτοιο το μέγεθος της νίκης των δραχμολάγνων, που ακόμη κι εγώ ορκίστηκα εκείνο το βράδυ να κλείσω τον ΟΡΘΟΓΡΑΦΟ και να ασχοληθώ με την πτηνοτροφία, ενώ  ο Σαμαράς παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΝΔ απογοητευμένος από την αχαριστία ή και την βλακεία του μέσου ψηφοφόρου, που παρά τις απανωτές σφαλιάρες από τον Αλέξη, παρά τις κλειστές τράπεζες, παρά το ένα παρά το άλλο, ακόμη πριμοδοτούσε την χαζοχαρούμενη παρέα του Μαξίμου.

Μέχρι που μίλησαν οι Ευρωπαίοι, απείλησαν με αποπομπή την χώρα μας από την ΕΕ και την ΟΝΕ, και χέστηκε επάνω του ο Τσε Παπάρα, και έκανε την απόλυτη κωλοτούμπα, βαφτίζοντας παρόλα αυτά το κρέας ψάρι.

Τότε μόνο άρχισε να ξεχειλώνει το πουλόβερ του Σύριζα, με αποτέλεσμα σήμερα, να κινδυνεύει με ολική εξαφάνιση, αφού όπως όλα δείχνουν στο τέλος ο Αλέξης θα μείνει μόνος του με την Περιστέρα, μπορεί και τον Πάντζα.

Πριν από μερικές εβδομάδες, κάποιοι μιλούσαν για αυτοδυναμία του Σύριζα στις επερχόμενες εκλογές.

Πριν από μερικές μέρες, η αυτοδυναμία έγινε απλά πρωτιά.

Σήμερα όλοι μιλάνε για ντέρμπι, και για φότο φίνις.

Σε λίγες μέρες, μόλις επιστρέψει ο κόσμος από τις διακοπές, και βρεθεί ενώπιος ενωπίω με τον ΕΝΦΙΑ, και τα λοιπά μπιλιετάκια της εφορίας, είμαι σίγουρος ότι η πρωτιά θα πάει στην Νέα Δημοκρατία.

Και αν η κατάσταση στον Σύριζα συνεχίσει ως έχει, με τα φρούτα του στα πάνελ να ξεφτιλίζονται καθημερινά, και με τα διάφορα ποντίκια να εγκαταλείπουν το σκάφος που βουλιάζει, τότε ίσως η ΝΔ να πάρει και αυτοδυναμία. Καθόλου απίθανο…

Η απόλυτη δικαίωση δηλαδή της πολιτικής του Σαμαρά (και του Βενιζέλου εν μέρει) που στα δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν έσωσαν την Ελλάδα.

Χαίρομαι; Σε έναν βαθμό ναι… σε έναν άλλο όχι.

Γιατί; Διότι βλέπω πράγματα που δεν μου αρέσουν, και επειδή δεν είμαι νεοδημοκράτης (άσχετα αν όλα αυτά τα χρόνια την στήριξα πιο πολύ ακόμη και από βουλευτές της, π.χ. Ράπτη, κλπ) μπορώ να λέω ότι θέλω.

Τι δεν μου αρέσει; Κατ αρχήν η ξαφνική θεοποίηση του Βαγγέλαρου, ο οποίος ελέω συγκυριών κοντεύει να γίνει πρωθυπουργός από το πουθενά.

Ο οποίος είχε ως αποστολή να διαχειριστεί την ΝΔ έως ότου εκλεγεί ένας νέος αρχηγός, και τίποτα περισσότερο.

Του έκατσαν όμως οι εκλογές που προκήρυξε ο πανικόβλητος Αλέξης, και τώρα όλοι τον πριμοδοτούν, ενθυμούμενοι ξαφνικά ότι εκπροσωπεί την ψυχή της παράταξης, ότι είναι λαϊκός λεβέντης, γνήσιος, τα λέει χύμα, και άλλα τέτοια πατριωτικά.

Και τι κάνει η ψυχή της παράταξης (που αν θυμάμαι καλά είχε ψηφίσει την Ντόρα για αρχηγό το 2009, και τελευταία έδινε ανθοδέσμες στη ζουρλή); Ξαναφέρνει στο κόμμα του όλα εκείνα τα ξεχασμένα φαντάσματα που το είχαν καταστήσει «γαλάζια γλίτσα» για πάρα πολλούς συνέλληνες, βγάζει στα παράθυρα ως κεντρικό εκπρόσωπο τον άμεμπτο Μαντούβαλο, ξεχνάει τις θυσίες του Σαμαρά για να σωθεί το ματς, και σαν κερασάκι στην τούρτα δέχεται την επιστροφή ψεκασμένων και λοιπών παραφρόνων, καθώς και άλλων ποντικιών, που μυριζόμενα την πολιτική λήθη των επιλογών τους, ξαναθυμήθηκαν ότι είναι αναμπάμ μπαμπαντάμ νεοδημοκράτες!

 

Ηρωική υποδοχή πσαικαζμένου στη στρούγκα....

Ναι, η ΝΔ θα νικήσει στις εκλογές, κι αυτό το καταλαβαίνω από το πλήθος των γυμνοσάλιαγκων που γλείφει τον Βαγγέλη πατόκορφα.

Αυτοί είναι το καλύτερο βαρόμετρο.

Όταν βλέπετε αρπακολλατζήδες πολιτικάντηδες, καιροσκόπους, να περιτριγυρίζουν ένα κόμμα ή έναν αρχηγό, να ξέρετε ότι πάει για κυβέρνηση. Το ίδιο είχε συμβεί το καλοκαίρι του 2012 με τον Σαμαρά.

Δεν χαίρομαι όμως ιδιαίτερα, διότι η ΝΔ που στήριξα εγώ ήταν η νέα ΝΔ που με τον εργατικότατο Σαμαρά, τα κατάφερε μια χαρά να μας κρατήσει στο ευρώ, και να μας οδηγήσει σε κάποια ανάπτυξη.

Η παραδοσιακή ΝΔ, αυτή των κομματικών εφιαλτών, που επί δεκαετίες μαζί με το Πασόκ ροκάνιζαν την χώρα δεν μου λέει τίποτα.

Πόσο δε μάλλον όταν βλέπω, στο όνομα της εκλογικής νίκης, να υποδέχεται πίσω ως ήρωες κάποιους τελειωμένους, αλλά και μερικούς πσαικαζμένους γελωτοποιούς που μέχρι προχθές υπονόμευαν το μέλλον μας. Που όσο περνάνε οι μέρες όλο και πιο πολλοί θα γίνονται.

Και όπως κατέκρινα σφόδρα τον Σαμαρά όταν για ψηφοθηρικούς λόγους έστελνε τον Βουσμάνο του ΠΑΟΚ, και τον Κύρτσο (που τον έβριζε) στην Ευρωβουλή, έτσι και τώρα δεν μπορώ να καταπιώ τους ψεκασμένους του συγκαμένου που επιστρέφουν στην στρούγκα για να ξαναπάρουν καρέκλες μαζί με τους δικαιωμένους, τους οποίους χρόνια τώρα απειλούσαν με κρεμάλες.

Προσωπικά τα τελευταία χρόνια μάλωσα και έκοψα σχέσεις με στενούς φίλους, συναδέλφους,  και με συγγενείς, εξαιτίας της εμμονής μου στο να στηρίζω την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας που διασφάλιζε η συγκυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου.

Έχω δεχτεί ύβρεις, προπηλακισμούς, απειλές και συκοφαντίες… ειδικά από τους Ελληναράδες του συγκαμένου

Και τώρα αυτούς θα ψηφίσω; Για να φύγει ο Αλέξης;

Δηλαδή αν αποφάσιζε κι αυτός να ενταχθεί στη ΝΔ θα τον υποδέχονταν με κλαρίνα;

Ξέρω πολύ καλά ότι το διακύβευμα είναι τεράστιο. Ότι για να γλιτώσουμε από την καταστροφική γιαλαντζί Αριστερά των σαλεμένων που μας έλαχαν ως χώρα, ίσως θα πρέπει να συμμαχήσουμε και με τον διάβολο.

Αξίζει όμως τον κόπο να γλείφεις εκεί που έφτυνες; Ή μάλλον να γλύφεις αυτούς που σε έφτυναν; Γιατί; Για ψηφαλάκια;

Ποιος ξέρει να μου πει; Κάθε απάντηση δεκτή.

Εμένα όμως όλα αυτά μου κάθονται στραβά…

Ίσως γι αυτό και μόνο δεν θα μπορούσα να είμαι ποτέ πολιτικός ή κομματόσκυλο.

Strange Attractor