Πως το είπε πει ο Καρυωτάκης; «Όλα θολά κι
απαίσια… πιο άθλια κι από πριν»! Και είχε δίκιο, άσχετα αν όταν το έλεγε δεν
είχε υπόψη του το μακρινό μέλλον, δηλαδή το δικό μας παρόν.
Όλα θολά κι απαίσια λοιπόν, και τα κεφάλια ξανά
μέσα για κάποιο διάστημα, με έναν λαό που «έχει τον ίλιγγο του θανάτου», που θα
έλεγε κι ο Καρυωτάκης, και στον οποίο θα κάνει κουμάντο ο ανανεωμένος Αλέξης μαζί
με τον κολλητό του τον όψιμο αριστερό συγκαμένο, σε μια Ελλάδα που οι πολίτες
της ενσαρκώνουν το «βαράτε με κι ας κλαίω»...
Μια Ελλάδα που χρήζει άμεσα ψυχιατρικής ανάλυσης
αντί πολιτικής.
Διότι ότι και να λέμε για ιδεολογίες, για
πιστεύω, ακόμη και για την οικονομία, όλα είναι irrelevant. Η ουσία είναι ότι ο
περήφανος λαός θέλει να τον δουλεύουν. Και
όποιος τον δουλεύει με μαεστρία μπορεί να κυβερνά επ’ άπειρον, ακόμη κι
αν είναι ξεκάθαρα πολιτικός απατεώνας, ανεπαρκής, και βουτηγμένος στο ψέμα.
Αρκεί να είναι ένας από εμάς και όχι κάποιος σοβαρός ή ανώτερός μας, που απλά
θα καθρέφτιζε την γύμνια μας.
Αλέξη θέλουμε, ακόμη και αν επί επτά μήνες έχει
διαλύσει τα πάντα.
Διότι να μη ξεχνάτε ότι είχαμε εκλογές με
κλειστές τράπεζες! Ήτοι, ακόμη κι αν είσαι ο νικητής του Τζόκερ, ακόμη κι αν
είσαι ο Βαρδινογιάννης (λέμε τώρα) 60 μόνο ευρώ την ημέρα δικαιούσαι από τα
χρήματά σου. Και όμως…
Τι άλλο δηλαδή θέλει ο Έλληνας για να πει αντίο
στον Αλέξη;
Ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, ακόμη κι αν βγει
στους δρόμους και πυροβολεί γριές και μωρά, πάλι πρωθυπουργός θα βγαίνει. Ο
κόσμος τον θέλει…
Όσο χειρότερος αποδεικνύεται τόσο αυξάνεται η
δημοφιλία του. Και όπως πάει, αν μας χρεοκοπήσει κανονικά, θα τον ανακηρύξουμε
και Άγιο.. μπορεί και Όσιο.
Και όπως φάνηκε χθες βράδυ, εκτός από το
φαινόμενοι Αλέξη (που χρήζει ειδικού σημειώματος), είχα δίκιο και σε κάτι άλλο
που έγραψα πρόσφατα και το οποίο βέβαια πέρασε και δεν ακούμπησε…
Ότι
δηλαδή, όπως το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι όπου 22 άτομα κλωτσάνε μια μπάλα
αλλά στο τέλος πάντα κερδάνε οι Γερμανοί, έτσι και η πολιτική στην Ελλάδα είναι
ένα παιχνίδι, που άσχετα ποιοι συμμετέχουν στο τέλος πάντα κερδάει… το Πασόκ!
Διότι τι άλλο από ένα μεταμοντέρνο και ελαφρώς
φτιασιδωμένο Πασόκ είναι ο σημερινός Σύριζα; Με τον Αλέξη να δηλώνει περιχαρής
χθες βράδυ, αγκαλιά με τον συγκαμένο, ότι «θα υψώσουμε τον ήλιο πάνω απ την
Ελλάδα»! Που το έχω ξανακούσει αυτό το περήφανο σύνθημα; Που;
Σύριζα λοιπόν, ή αλλιώς ένα μεταμοντέρνο Πασόκ
καρικατούρα.
Εδώ του έφυγε όλη η αριστεράντζα του, όλα τα
βαριά «αριστερά» ονόματα, η αριστερή του συνείδηση δηλαδή, και αυτός ακόμη
πιάνει εκλογικά 35αρια. Με ποιους; Μα με όλους εκείνους τους επιτήδειους
πασόκους που πρόλαβαν να ενταχθούν στον Σύριζα όταν βούλιαξε το δικό τους
καράβι.
Αν προσθέσετε τα ποσοστά του Σύριζα σε αυτά του
Πασόκ, θα καταλάβετε τι λέω.
Έτσι, δεν πα να έφυγε η ΡΟΖΑ, ο Ρούντι πως τον
λένε, η Κατάντια Βαλαβάνη, ο Παλαβίτσας, ακόμη κι ο τιτανοτεράστιος Στρατούλης…
σαν να μη συνέβη τίποτα.
Ο κοζμάκης
Σύριζα ψήφιζε, Σύριζα ψηφίζει… δηλαδή Πασόκ.
Μέχρι και
η άλλοτε (μέχρι χθες) κραταιή πρόεδρος της Βουλής, η ζουρλή ντε, μέχρι κι αυτή
έμεινε εκτός κοινοβουλίου! Χώρια η καγκελάριος της καρδιάς μας Ραχήλ, η
επονομαζόμενη και ζαβή. Στο οποίο όμως κοινοβούλιο παραμένει σταθερός νομοθετικός
πυλώνας ο … Πάντζας (παλιός Πασόκος)!
Εν πάση περιπτώσει, δεν χρειάζεται πολλή
κουβέντα, ούτε χρειάζεται να το σκαλίζουμε ιδιαίτερα το θέμα. Από αύριο κιόλας
ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Ειδικά οι νησιώτες μας, που ξανά μανά έδωσαν
την πρωτιά στον Σύριζα, αναγκάζοντάς με να αναρωτηθώ μήπως τελικά είχε δίκιο η
κυρά Τασία όταν έλεγε ότι οι ντόπιοι πλούτισαν με τους πρόσφυγες…
Έτσι, ανοίγεται επιτέλους δρόμος στη Νέα
Δημοκρατία (και στις άλλες φιλευρωπαϊκές δυνάμεις) να χτυπήσουν τον μνημονιακό
Σύριζα σαν χταπόδι, και να του δώσουν μια γεύση απ το δικό του φάρμακο. Τώρα αν
θα μπορέσει να το κάνει αυτό μια Νέα Δημοκρατία του ανύπαρκτου πλέον μεσαίου
χώρου, με σύμβολό της αιώνιο (στη Θεσσαλονίκη) την Έλενα Ράπτη… δεν το γνωρίζω.
Πάντως όπως είπε πολύ σωστά ο Βορίδης, τέρμα οι
εναγκαλισμοί με τον Αλέξη, από αύριο «ξεπαρεό…»… διότι εδώ που τα λέμε η ΝΔ
στήριξε τον στραβοστομιασμένο για να υπογράψει και να φέρει συμφωνία. Τα όποια
μέτρα δέχθηκε σε αυτή την συμφωνία είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο…
Οπότε βαράτε τον κάτω μπας και συνέλθει
επιτέλους ο Αλέξης, και μπας και συνειδητοποιήσει τελικά από πού πέρδεται το
μπαρμπούνι…
Strange
Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου