Ο Καμμένος τα παίρνει όλα…

Τα δυσοίωνα επινίκια του θαυμαστού νέου κόσμου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Αν κάτι ξεχειλώνει κάθε ξέφτι λογικής στη διάρκεια του εξουθενωτικά εκλογομανούς 2015, είναι η ευκολία με την οποία οι ψηφοφόροι του Αλέξη Τσίπρα υπομένουν αδιαμαρτύρητα την ανίερη συνεργασία με τον Καμμένο.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, αυτό το άτυπο διευθυντήριο οπορτουνισμού και μισαλλοδοξίας της πολιτικής μας ζωής, εκδήλωσε υπερήφανα τις δηλητηριώδεις διαθέσεις του, αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων...

Διεκπεραιώνοντας τις τυπικές ευχαριστίες προς την Παναγία και το λαό για την «πατριωτική ψήφο εμπιστοσύνης», αναλαμβάνοντας για πολλοστή το ρόλο του «εγγυητή», και μη διστάζοντας να ενστερνιστεί το ρόλο του παράγοντα «της εθνικής συμφιλίωσης», ο εμπρηστικός ηγέτης που απαρτίζει το δεξιό πόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στον πυρήνα των δηλώσεών του.

Στο 2΄ 31΄΄ του βίντεο ( εδώ ) στοχοποιεί ονομαστικά ερευνητική ομάδα: «Αγώνας άνισος απέναντι σε δημοσκόπους – πληρωμένους δολοφόνους… χαρακτηριστικό είναι το περίφημο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας».

Ο τόνος είχε δοθεί ώστε ο Καμμένος να σφυρίξει το σκοπό των προσφιλών του καταγγελτικών γενικεύσεων: «Γνώριζαν τα αποτελέσματα… προσπαθούσαν να κολακεύσουν αυτούς που τους πληρώνουν –τους νταβατζήδες της μεταπολίτευσης».

Κάπου εδώ, εγκαταλείπει το πόντιουμ για να σπεύσει στο πάρτι της Κλαυθμώνος, όχι προτού ξεδιπλώσει ένα υποσχεσιολογικό κρεσέντο περί διαλεύκανσης κάθε ελληνικού δεινού, από τις μίζες εξοπλιστικών έως τα θαλασσοδάνεια, και δεσμευτεί πως «τα γλέντια στη Μύκονο με τις σαμπάνιες των 60.000 ευρώ τελείωσαν». 

Τελικά είναι εύκολο να είσαι Καμμένος στη χώρα που λατρεύει τη συνθηματολογική υστερία. Έστω και αν δεν μπορείς να απαλλαγείς από τα ακριβά χούγια και ενίοτε περιφέρεις τη σπουδαιοφάνειά σου σαν τσιφλικάς του «Downtown Abbey».

Το θέμα μας ασφαλώς δεν είναι ο Πάνος Καμμένος και ο οριακά ακραίος σχηματισμός του, που θα περάσουν σαν αλγεινή υποσημείωση στην ιστορία μιας ανέκκλητα χαμένης δεκαετίας. Είναι ο χρόνιος αριβισμός Τσίπρα και η από μέρους του απροκάλυπτη απόρριψη κάθε εναλλακτικού, μετριοπαθέστερου τύπου διακυβέρνησης.

Στο φινάλε ενός ακόμη εκλογικού θριάμβου, υπήρχε σκόρπιο στα πόδια του πολιτικό κέντρο, υπήρχαν φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις πρόθυμες να κουβεντιάσουν, ενδεχομένως να συναινέσουν.

Όλα αυτά όμως είναι περιττές φλυαρίες για τον πολυνίκη ηγέτη του «στις 20 του Σεπτέμβρη, ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».

Καλώς ήλθατε στο αύριο.

Δημήτρης Καραθάνος

Athens Voice