Χυδαιότητα…

Το χειρότερο στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η χώρα και η ελληνική κοινωνία δεν είναι η οικονομική δυσπραγία, ούτε η πλήρης καταρράκωση του ιδιωτικού τομέα της χώρας, ούτε προφανώς τα capital controls.

Φοβάμαι τις συνέπειες αυτής της κατάστασης, αλλά πιστεύω πως ο άνθρωπος, πάντα θα βρίσκει τρόπους να επιβιώνει, να προχωράει ανάμεσα στις ρωγμές που υποχρεωτικά αφήνουν όλα τα καταπιεστικά συστήματα και να επιτρέπει στον εαυτό του την επιβίωση και την καινοτομία.

Είναι στην φύση του αυτό. Είναι το ανθρώπινο σκουλήκι της ελευθερίας που δεν μπορεί να ηττηθεί, όσους περιορισμούς και να βάλεις…

Αυτό που πραγματικά με τρομάζει όμως, είναι η χυδαιότητα στην οποία σιγά-σιγά εκτιθέμεθα και ίσως συνηθίζουμε. Και οι προηγούμενοι κρατιστές χυδαίοι ήταν, αλλά υπήρχαν όρια και μηχανισμοί να ελέγχονται. Οι σημερινοί κρατιστές, ένα μείγμα αριστεροδεξιού λαικισμού απλά προσπαθούν να αποσυνθέσουν και τα όρια και τους μηχανισμούς ελέγχου.

Τέσσερα χαρακτηριστικά έχει η χυδαιότητα: την αλαζονεία, την έλλειψη αισθητικής, την ανελευθερία και την αμάθεια…

Πρώτο λοιπόν η αλαζονεία. Η επιβεβαιωμένη πίστη τους πως ότι και αν πουν και κάνουν θα τη γλιτώσουν. Όποια δικαιολογία και αν χρησιμοποιήσουν θα την καταπιούμε. Και πως μπορούν να κάνουν και να λένε ότι θέλουν. Θα θυμηθώ τη μάνα της Νάντιας Βαλαβάνη, και τις ατάκες Φίλη και Σεβαστάκη για τον ΦΠΑ στην παιδεία. Θα θυμηθώ την προσβολή στους εργαζομένους των 400 ευρώ. Θα θυμηθώ τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχουν καταθέσεις. Και το ξυδάκι του Φωτόπουλου.

Δεύτερο πάλι, η έλλειψη αισθητικής: τα τσάμικα στις παρελάσεις, οι χλαμύδες και οι σάρισες για τη Σαλαμίνα, οι πουλάδες του Καμένου και η παραλλαγή του Τσίπρα. Οι εμφανίσεις στο Κοινοβούλιο των «εκπροσώπων» μας, επίσης δίνουν τον τόνο: κανένας σεβασμός σε αυτό που κερδήθηκε με πραγματικό αίμα και θυσίες.

Η μετάβαση από την ευρωπαϊκή αριστερά του Λεωνίδα Κύρκου με σακάκι, γιλέκο και γραβάτα, στο πουκάμισο του Γιάνη, δεν πήρε ούτε πολύ χρόνο, ούτε προσπάθεια. Ο εθνολαικισμός ζέχνει από κακή αισθητική και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ αισθητική για να την απώλεσε

Το τρίτο χαρακτηριστικό της χυδαιότητας είναι η ανελευθερία. Η πίστη τους στο κράτος. Στο να ρυθμίζει τις ζωές μιας χώρας στο χιλιοστό ένα κράτος. Από την τηλεόραση μέχρι την επιχειρηματικότητα. Την επίθεση ουσιαστικά σε κάθε δικαίωμα ελευθερίας. Σε κάθε δικλείδα δημοκρατίας.

Φοβούνται τις ανεξάρτητες αρχές και το δείχνουν: έχουν ανοίξει πόλεμο στον Στουρνάρα και έδιωξαν τη Σαββαιδου. Το να έχεις δικαίωμα να αποφασίσεις πως θα πληρώσεις θεωρείται αφήγημα φοροδιαφυγής. Το να έχεις μία σούπερ παραγωγική τηλεοπτική δομή των 200 εργαζομένων π.χ. σημαίνει πως δε θα έχεις δικαίωμα πανελλήνιας μετάδοσης. Για να ικανοποιηθούν οι χρηματοδότες προφανώς και ο Κομισάριος να αποφασίζει. Γιατί μόνο αυτός ξέρει το Δημόσιο συμφέρον.

Έδεσαν τη δικαιοσύνη επιβάλλοντας παράτυπα πρόεδρο Α. Πάγου και ήδη την χρησιμοποιούν.

Δεν είμαστε πολίτες για την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε λαός, κοινωνία, παλαιότερα πλατιά λαϊκή μάζα. Και είναι προφανώς γοητευτική η κατάσταση στον ανελεύθερο στρατό ενός επιστήμονα ως ΟΒΑ. Όπως και γοητευτική η εθελοντική εργασία που δίνει μόρια προαγωγών.

Και τέλος η αμάθεια. Από τον Κουρή μέχρι τον Καμένο. Από τον Μπαρουφάκη μέχρι τον Αλέξη. Είναι απλά αμαθείς που νομίζουν πως γνωρίζουν. Κνώδαλα.

Ο φιλελευθερισμός θέλει φόρους, το facebook θα πρέπει να φορολογηθεί, τα ινστιτούτα της Φινλανδίας κάνουν λαμογιές στις περιβαντολογικές μελέτες, η στροφή των 360 μοιρών, ο κακός σέρβερ, όλα μα όλα δείχνουν απλά την αμάθεια τους. Και πόσο χυδαίοι είναι όταν μας την πλασάρουν ως σοφία. Πόσο γελοίοι και πόσο άθλιοι. Πόσο ίδιοι με τους ψηφοφόρους τους. (δε δέχομαι την ύπαρξη παραστρατημένων/αγανακτισμένων μετά από κλειστές τράπεζες και τρεις αναμετρήσεις) 

Πέρα από χυδαίοι είναι ωφελιμιστές και κυνικοί. Για να κρατηθούν στην εξουσία, επιστρατεύουν τους πάντες που θα μπορούσαν να έχουν επιρροή στον λαό. Ακόμα και σε βάρος της δικής τους και καλά ιδεολογίας. Τα έκαναν πλακάκια με την εκκλησία, για ψήφισαν. Διχάζουν, βιάζουν την αλήθεια και το λόγο για να κυβερνήσουν. Εξέθρεψαν και προστάτεψαν τους άθλιους τύπου Κουρή και Χρυσής Αυγής

Και οι «πολίτες»; Δυστυχώς οι πολίτες είναι λίγοι πια σε αυτή τη χώρα. Οι περισσότεροι πολίτες, μπήκαν υπό την αιγίδα της μάζας που αποκαλούν οι ίδιοι «λαός».

Ο λαός λοιπόν ακούει και δέχεται τα πάντα, επαναλαμβάνοντας «τέσσερα πόδια καλά, δύο πόδια κακά» -το μότο της «φάρμας των ζώων», ή κατά την Δεύτερη Φορά Αριστερά «και τι έκαναν οι άλλοι, ήταν καλύτεροι;».

Διολισθαίνουμε δυστυχώς. Διολισθαίνουμε επικίνδυνα. Συνηθίζουμε.

Δεν μας εκνευρίζει όπως κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι δεν συνηθίζουν φεύγουν ή θα φύγουν. Το δεύτερο μεγάλο κύμα φυγής από την Ελλάδα της κρίσης έρχεται. Ακόμα και αυτοί που άντεξαν στις επιθέσεις των κρατιστών 5 χρόνια τώρα αποχωρούν ή θα αποχωρήσουν. Ησύχως. Ο Άτλας σιγά σιγά ανασηκώνει τους ώμους του και αφήνει το βάρος που κρατάει να πέσει. Όταν το βάρος πέσει, τότε θα ακουστεί ο πάταγος.

Δύσκολα θα βγούμε ως κρατική οντότητα από το ευρώ ή την ΕΕ , τουλάχιστον στα χαρτιά. Η περήφανη διαπραγμάτευση το έδειξε αυτό. Ουσιαστικά και πολιτιστικά όμως, το grexit αν δεν έχει συντελεστεί, συντελείται. Συντηρητικοποιούμαστε, δεχόμαστε πιο εύκολα την παραβίαση των ελευθεριών μας και ανεχόμαστε περισσότερα, αρκεί να είναι στο όνομα του λαού. «Για το καλό μας» ανεχόμαστε να μας μειώνεται η ελευθερία. Και απελευθερώνουμε τον ποταπό μας εαυτό. Χυδαιοποιούμαστε μαζί με τους κυβερνώντες μας.

Ευτυχώς όμως μένει η μαγιά που είναι έξω και οι λίγοι, οι πολύ δυνατοί που υπάρχουν ακόμα μέσα και μάχονται. Σε αυτούς η ελπίδα. Σε εμάς που φύγαμε, η υποχρέωση να ξαναφυτέψουμε τη δημοκρατία, την ελευθερία και την πραγματική αξιοπρέπεια στον ρημαγμένο τόπο που θα αφήσουν οι τωρινοί. Και να τιμήσουμε όσους φυλάνε ακόμα Θερμοπύλες.

Χρήστος Δέρδας

Ο Κλόουν

ΥΓ: Να τιμήσουμε, όπως δεν ήξερε ο Αλέξης να τιμήσει τη Μασσαλιώτιδα μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη, δίπλα στον Ολάντ. Ίσως γιατί η Γαλλική Επανάσταση δεν ήταν κουμουνιστική και γιατί στον Άγνωστο Στρατιώτη δεν αναφέρεται η ΕΡΤ......Χυδαιότητες ακόμα και στην πρώτη επίσκεψη αρχηγού κράτους πλην των λειψάνων κάποιας αγίας.