Στα χρόνια του Αλέξη… στη Σομαλία του Βορρά!

Όταν σε  καμιά εικοσαριά χρόνια από σήμερα θα ζούμε στη δυστοπία που έφερε ο Αλέξης, σε μια Ελλάδα θλιβερή καρικατούρα αυτής που ξέραμε, απομονωμένη από την Ευρώπη, και έρμαιο του κάθε τυχοδιώκτη, παπατζή, και τσαρλατάνου…

Όταν θα είμαστε βυθισμένοι στη δυστυχία, και θα κυνηγιόμαστε μεταξύ μας στα συσσίτια  για ένα κουτί γάλα εβαπορέ της ανθρωπιστικής βοήθειας που θα πετάνε οι πρώην εταίροι μας από αεροπλάνα, με την εγκληματικότητα να κυριαρχεί, και με την πείνα να θερίζει…

Όταν γύρω μας θα κυκλοφορούν όλες οι φυλές του Ισραήλ, και παντού θα ακούγονται αράβικα, τούρκικα, και αμανέδες…

Όταν δηλαδή ολοκληρωθεί το νοσηρό όραμα του Αλέξη, το οποίο στις μέρες μας υπερψηφίστηκε δυο και τρεις φορές από τον αγαναΧτισμένο λαό…

Τότε, κι επειδή δεν θα υπάρχουν άλλες μορφές διασκέδασης, αλλά μάλλον οι οικογένειες θα κάθονται κατάχαμα γύρω από το τσουκάλι, υπό το φως των κεριών… με αμπαρωμένες τις πόρτες και τα παράθυρα μη τυχόν και μπουκάρει μέσα κανένας  Αφγανός με γιαταγάνι, ή κανένας Τσετσένος με καλάσνικοφ, τότε καλά θα είναι για να περνάει η ώρα, να θυμίζουμε στα παιδάκια τι ακριβώς συνέβη κάποτε, και μια σχετικά πλούσια ηλιόλουστη χώρα μέλος της ΕΕ, της ευρωζώνης, του ΝΑΤΟ, κλπ κατάντησε η αποθήκη ανεπιθύμητων ψυχών της Δύσης, και παγκόσμια πρωτεύουσα του εγκλήματος και της ανέχειας.

Πως δηλαδή, αντί για Δανία του Νότου, γίναμε Σομαλία του Βορρά… Πως γίναμε Μπογκοτά!

Να λέτε λοιπόν στα παιδάκια, για να μείνει παρακαταθήκη στις ερχόμενες γενιές, αυτό που εμείς ζήσαμε, το πως και γιατί δηλαδή  καταντήσαμε πένητες, και απόκληροι τη Ευρώπης.

Μια φορά και έναν καιρό, η Ελλάδα ζούσε το όνειρο. Γεμάτη από κωλάδικα, από Καγιέν, από τηλεοπτικά κανάλια, και από μπουτίκ και σούπερ μάρκετ.

Ο λαός, αν και παλιότερα είχε ζήσει την φτώχεια, γρήγορα προσαρμόστηκε στη νέα κατάσταση, και με την βοήθεια των άφθονων και πάμφθηνων τραπεζικών δανείων, μεταμορφώθηκε αίφνης σε έναν καλοζωισμένο … πολτό.

Ελάχιστοι ασχολούνταν με την απαξιωμένη πολιτική, και οι περισσότεροι κοιτούσαν πως θα πιάσουν την καλή, πως θα βγάλουν φράγκα, ποιο ρεάλιτι θα παρακολουθήσουν σε ένα από τα 30 τόσα κανάλια, ποιον «καλλιτέχνη» θα ραίνουν το βράδυ με γαρδένιες, και που θα πάνε για σκι τα Χριστούγεννα.

Είχαμε μετρό, είχαμε δρόμους, γέφυρες, μέχρι και Ολυμπιάδες διοργανώναμε.

Και μετά ήρθε η κρίση, και τα σκέπασε όλα.

Στην αρχή κανένας σχεδόν δεν πολυκατάλαβε τι τρέχει, αλλά μόλις σφίξανε οι κώλοι, μόλις ξέσπασε η ανεργία, και μόλις οι κακοί ξένοι τοκογλύφοι ζήτησαν πίσω τα δανεικά, η σφαλιάρα έγινε αντιληπτή.

Και αντί ο λαός να συσπειρωθεί γύρω από τους ελάχιστους σώφρονες ταγούς του που θα μπορούσαν να του προσφέρουν μια έστω αιματηρή διέξοδο από το μπάχαλο, στοιχήθηκε γύρω από τις άναρθρες κραυγές κάποιων ιδεοληπτικών νεομπολσεβίκων, που παρέα με κάποιους άλλους πιο σαλεμένους, που πιστεύανε ότι οι κακοί μασόνοι μας ψεκάζουν, και έκανε ότι μπορούσε για να τους σιγοντάρει πριονίζοντας το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμασταν όλοι ανεξαιρέτως. Κτυπώντας κατσαρόλες, μουντζώνοντας την Βουλή, και ουρλιάζοντας ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.

Έτσι κυλούσε ο  καιρός, με τον Σαμαρά (παρέα με τον Μπένι) να πολεμάνε τα θηρία, τόσο έξω όσο και μέσα στην Ελλάδα,  με την πλειονότητα του λαού να τους βρίζει ολημερίς, και με τον Αλέξη (παρέα με τον συγκαμένο) να σαμποτάρουν τα πάντα προσφέροντας άρνηση για την άρνηση.

Μέχρι που φθάσαμε στην κρίσιμη καμπή, ένα μόνο τσακ από την έξοδό μας από την κρίση, από την επιστροφή μας στις αγορές και στην ανάπτυξη, αλλά εκείνη ακριβώς την στιγμή έκανε την μεγαλειώδη εμφάνισή του ο κυρ Φώτης ο ανεπαρκής. Ο μοιραίος άνθρωπος για την Ελλάδα του 21^ου αιώνα.

Ο οποίος στύλωσε τα πόδια και είπε «ΟΧΙ! Δεν θα ψηφίσω τον επικίνδυνο Δήμα… για πρόεδρο». Το γιατί μόνο αυτός και ο τότε κολλητός του Αλέξης το ξέρουν. Αλλά δεν έχει σημασία, αφού μέχρι να καταλάβουμε τι έγινε, ο κυρ Φώτης ξεχάστηκε, και  πήγαμε σε βουλευτικές εκλογές.

Εκεί που μιλάει ο λαός. Ο οποίος όντως μίλησε και έφερε στα πράγματα την Πρώτη Φορά Αριστερά του Αλέξη και του Στρατούλη, που υπόσχονταν να κάνουν την χώρα επίγειο παράδεισο…

Εσύ είσαι που το λες; Μέσα σε 7 μόλις μήνες, η χώρα διαλύθηκε συθέμελα, και να’ σου πάλι εκλογές… και να’ σου πάλι ο Αλέξης στα πράγματα, αυτή τη φορά χωρίς τα βαρίδια των πρώην συντρόφων του στη τρέλα, που δεν μπόρεσαν να τον παρακολουθήσουν στις οβιδιακές του μεταμορφώσεις σε σκληρό και ακραίο νεοφιλελεύθερο «μεταρρυθμιστή», και  σήκωσαν δικό τους μπαϊράκι.

Και έτσι έμεινε ο Αλέξης μόνος του, παρέα με όλους εκείνους τους πρώην Πασόκους που σαν άλλα ποντίκια έσπευσαν να εγκαταλείψουν το σκάφος που τους έκανε ανθρώπους, προκειμένου να ζήσουν νέες καταστάσεις «κουτάλας» με το νέο μεταμοντέρνο Πασόκ, τον Σύριζα ντε… Και ακολούθησαν δυο τρεις ακόμη μήνες υπαρκτού σουρεαλισμού, με την χώρα να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην φτώχια.

Και τα υπόλοιπα είναι πια ιστορία…

Ο Αλέξης που θα άλλαζε την Ελλάδα και την Ευρώπη, που θα γκρέμιζε τον καπιταλισμό, τα κατάφερε μια χαρά. Την Ελλάδα την έκανε ψωροκώσταινα, και την ΕΕ την διέλυσε στα εξ ων συνετέθη. Με κλειστά σύνορα, με φράχτες, και με ακροδεξιά κόμματα στην εξουσία, με τα κράτη της έτοιμα να κατασπαράξει το ένα το άλλο, όπως τις παλιές καλές εποχές, πριν από το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Και να τονίζετε στα παιδιά, ότι για όλα αυτά φταίνε κάποιοι συγκεκριμένοι… με ονοματεπώνυμο: Κυρ Φώτης, Τασία, συγκαμένος, και άλλοι πολλοί, με προεξάρχοντα τον Αλέξη.

Και να τους δώσετε να καταλάβουν καλά, μπας και αν ποτέ βρεθούν κι αυτά με τη σειρά τους σε ανάλογες καταστάσεις (μάλλον τα δισέγγονά τους), όπου η Ελλάδα (αν υπάρχει) θα έχει να διαλέξει μεταξύ της λογικής και του μπάχαλου, να ξέρουν τουλάχιστον τι συνέβη στους παππούδες τους, μπας και επιλέξουν σωστά…

Αυτά τα ολίγα…

Strange Attractor