Οι δανειστές "ψηφίζουν" Τσίπρα γιατί
μόνο οι αριστεροί μπορούσαν να περάσουν τρία μνημόνια μαζί. Το τρίτο και τα
"ρέστα" του δεύτερου και του πρώτου. Το καραγκιόζ-μπερντέ της
αντιπολίτευσης δεν μπορεί και να θέλει. Ο Ρωμανός βολεύτηκε. Τα Εξάρχεια είναι
στην Βουλή. Μένει ο λαός. Πως όμως θα τον ρίξει; Με τις 24ωρες της ΓΣΕΕ και
ΑΔΕΔΥ;
Αλλά και αν δεν τον ρίξουν τον Τσίπρα, η
σημερινή κυβέρνησή του είναι αδύνατον να τα βγάλει πέρα με το ψωμοτύρι της
πρώτης φοράς αριστεράς ενός ΣΥΡΙΖΑ που παραπαίει ιδεολογικά και με τους ΑΝΕΛ
που δεν ξέρουν όχι μόνο τι πιστεύουν αλλά και τι λένε.
Τι μπορεί να αποτρέψει την πορεία της κυβέρνησης
αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ στην μεγάλη "αποτέφρωση" ιδεολογιών, ιδεοληψιών
και γιαλαντζί προοδευτικών οραμάτων.
Μία και μόνη κίνηση. Το πλήρες άνοιγμα της
οικονομίας με απελευθέρωσή της από τον κρατισμό και από την κομματική
χειραγώγηση των επιλογών στην οικονομική πολιτική.
Προσκλητήριο και άνοιγμα της οικονομίας σε
όποιον αποδεικνύεται ικανός να συγκρατήσει έστω και τα σημερινά θλιβερά μεγέθη
της και να αξιοποιήσει το διεθνές περιβάλλον σε συστράτευση και με το εγχώριο
υγιές επιχειρηματικό δυναμικό.
Αυτό σημαίνει αποκρατικοποίηση, συνεργασία
κράτους με ιδιωτικό τομέα ξεκινώντας από την ενέργεια (με προγράμματα άμεσης
εφαρμογής που ήδη υπάρχουν) και με ριζοσπαστικές λύσεις προσέλκυσης κεφαλαίων
με φορολογικά κίνητρα.
Οι οικονομίες και τα προβλήματα που κουβαλάνε
δεν ρίχνουν τις κυβερνήσεις. Αντίθετα τους δίνουν δυνατότητα ισχυροποίησης αν
οι επιλογές τους για οικονομική ανάκαμψη είναι αποφασιστικές, τολμηρές και πραγματικά
ριζοσπαστικές.
Ούτε η κυβέρνηση Σημίτη έπεσε από τριγμούς στην
οικονομία ούτε ο Καραμανλής θα έπεφτε εάν ξεκαθάριζε με ειλικρίνεια τα πράγματα
στην οικονομία από την εποχή Αλογοσκούφη και δεν κατέφευγε στις γνωστές
μεταπολιτευτικές μεθόδους των ανασχηματισμών και της παράδοσης της κυβέρνησης
στον Παπανδρέου για να μπορεί να κοιμάται και τα μεσημέρια...
Για τον Τσίπρα όμως (έτσι όπως τα έχει κάνει με
την επιμονή του για εξουσία) είναι δύσκολο έως αδύνατον να λειτουργήσει υπέρ
αυτού ο κανόνας που προαναφέραμε. Γιατί με το τρίτο μνημόνιο δεν μιλάμε για
οικονομία με προβλήματα αλλά για πτώχευση και έκταση της πτώχευσης εν
λειτουργία...
Το ασφαλιστικό, το φορολογικό , το πάνω-κάτω
στους αγρότες και η μαύρη αγορά εργασίας που θα φουντώσει μέσα στο 2016 λόγω
αυξημένων εισφορών, λόγω φόρων και εξ αιτίας του νέου κύματος μεταναστών
και προσφύγων που θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα, θα ματώσει την αγορά εργασίας
και θα οδηγήσει την ανεργία σε μετανάστευση.
Και ας λένε ό,τι θέλουν τα στατιστικά νούμερα
του προϋπολογισμού. Αυτοί οι ογκόλιθοι υποχρεώσεων προς το τρίτο μνημόνιο δεν
είναι δυνατόν να αφομοιωθούν από την κοινωνία ως μεταρρυθμίσεις.
Συνεπώς η προβληματική οικονομία ίσως δεν
λειτουργήσει άμεσα ως γλιστερό έδαφος για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά η
φτωχοποίηση της κοινωνίας από το 2016 και μετά δεν θα περάσει
απαρατήρητη.
Θα απαιτήσει ανοχές και αντοχές του λαού που δεν
είναι διατεθειμένος να τις καταπιεί. Και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί ως αριστερά να
τα βγάλει πέρα μόνος του. Και μάλιστα από το πρώτο τρίμηνο του 2016 όπου ο
όγκος πληρωμών, κατασχέσεων και πλειστηριασμών θα συνθλίβει τα
νοικοκυριά.
Και ας δούμε τι σημαίνει αυτό στην πράξη και πως
μπορούν όσοι στον ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα να μοιρασθούν το κόστος
της πρωθυπουργικής του καρέκλας και της εξουσίας που έτσι όπως εξελίσσεται
είναι υπόθεση μόνο του στενού πυρήνα των λεγομένων προεδρικών του
κόμματος.
Η δοκιμασία είναι μεγάλη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί
στην δική του θητεία ως κυβέρνηση το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο σε όλη την
έκταση αυτού που λέγεται κοινωνική πολιτική.
Θα το μπορέσουν οι αριστεροί; Θα δεχθεί ακόμη
και ο κομματικός στρατός των αριστερών που έχουν τοποθετηθεί στο κράτος να
συμπιεσθεί σε σημείο που να μεταβληθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις εργασίας ή
της μη εργασίας που οραματίσθηκε;
Οι αντιδράσεις από το κόμμα και την
κοινοβουλευτική ομάδα θα πυκνώσουν. Το δεκανίκι των ΑΝΕΛ θα κληθεί να
απολογηθεί για πολλά πράγματα μέσα στο 2016 καθώς και ο κοινωνικός ιστός θα
διαλύεται για να ανασυσταθεί σε βάση μακρόχρονης φτώχειας.
Και αυτό το κύμα αποσύνθεσης ιδεών και θεσμών
στην πολιτική ζωή του τόπου είναι τελικά που θα αποδυναμώσει και θα ρίξει τον
Τσίπρα, σέρνοντας πίσω του τα αριστερά κατάλοιπα όπως έγινε και με τον
τριτοκοσμικό ψευτοσοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ και σήμερα με την παρωδία
φιλελευθερισμού της Ν.Δ. Φαντάζει (για πολλούς) ίσως απίθανο για τον ΣΥΡΙΖΑ
αλλά θα συμβεί. Και δεν θα αργήσει.
Γιώργος Κράλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου