Οι καθαρίστριες του κ. Τσακαλώτου…

Την ώρα, λοιπόν, που ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, είχε το ένα χέρι στην τσέπη μας -ψάχνοντας μήπως μας έχουν μείνει τίποτε ψιλά για να δημεύσει- με το άλλο χέρι υπέγραψε την πρόσληψη 165 επιπλέον καθαριστριών στο υπουργείο του· πλέον των 400 που επαναπροσέλαβε δόξη και τιμή η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς.

Είναι να αναρωτιέται κανείς πόσο καθαρισμό χρειάζονται τα γραφεία του υπουργού και πόσο περισσότερο θα δικαιωθούν όλοι οι παλαιοκομματικοί πολιτικοί της μεταπολίτευσης, εκείνοι που συνήθιζαν να κλέβουν τους ιδιώτες για να προσλαμβάνουν τους πελάτες τους στο Δημόσιο…

«Σιγά!», θα πει κάποιος. «Αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας; Οι 165 καθαρίστριες του κ. Τσακαλώτου;». Φυσικά όχι, διότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ΤΟ πρόβλημα. Υπάρχουν χιλιάδες μικρά προβλήματα, που όλα μαζί αθροίζονται και δημιουργούν ΤΟ πρόβλημα.

Το μεγαλύτερο εξ αυτών είναι η πελατειακή λογική που ενστερνίζεται και ο κ. Τσακαλώτος, ο οποίος στέλνει τις νυν καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών για να γίνουν γραμματείς στα δικαστήρια, ώστε να μπορεί να προσλάβει άλλες.

Ετσι χτίζεται ο πελατειακός σοσιαλισμός σε μια χώρα: προσλαμβάνοντας μέλλουσες ανταγωνίστριες με τα κόκκινα γάντια. Μόλις λήξουν οι βραχυχρόνιες συμβάσεις τους με το κράτος του ΣΥΡΙΖΑ, θα κατασκηνώσουν έξω από το υπουργείο Οικονομικών και μετά τη δικαίωση των αγώνων τους, θα φωτογραφηθούν με τους Βαρουφάκηδες και τους Κατρούγκαλους της επόμενης κυβέρνησης.
Θα περίμενε κανείς περισσότερα από τον κ. Τσακαλώτο, διότι αν μη τι άλλο, ξέρει από τα πανεπιστήμια του εξωτερικού ότι ουδείς προσλαμβάνει καθαρίστριες, είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Αναθέτουν αυτές τις υπηρεσίες σε εξειδικευμένες εταιρείες, αυτές που στη χώρα μας συκοφαντούνται ως «εργολαβικές».

Βεβαίως, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι οι εταιρείες καθαρισμού -όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα- θα λειτουργούν με τον «νόμο της αρπαχτής» και μπορεί να καταπατούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μόνο που η λύση δεν είναι να παράγει το κράτος υπηρεσίες που δεν μπορεί, αλλά να ελέγχει καλύτερα την αγορά εργασίας. Επομένως, αν ντε και καλά έπρεπε να προσληφθούν κάποιοι στο Δημόσιο, αυτοί θα έπρεπε να είναι επιθεωρητές εργασίας και ουχί καθαρίστριες.
Εχει πρόβλημα αυτή η κυβέρνηση. Δεν είναι ούτε Αριστερή όπως επαίρεται. Πολιτεύεται εθνικολαϊκιστικά, αλλά πρωτίστως είναι ασυνάρτητη.

Ετσι αποφάσισε να επιβάλει ΦΠΑ στην εκπαίδευση των παιδιών μας για να μαζέψει 300 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η πρώτη της απόφαση ήταν να φεσώσει τον ελληνικό λαό με 500 εκατομμύρια για να εκσυγχρονίσει κάποια σάπια αεροπλάνα· ήδη εκταμιεύθηκε η πρώτη δόση των 40 εκατ. ευρώ.

Είναι η ίδια κυβέρνηση που σπαταλά 30 εκατ. ευρώ για μια θνήσκουσα βιομηχανία, αλλά αύξησε την προκαταβολή φόρου στις επιχειρήσεις, από τις οποίες περιμένουμε ανάπτυξη. 

Η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς αναπαράγει και διογκώνει το κράτος της μεταπολίτευσης που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.

Δεν κάνει τομές που χρειάζεται ο τόπος, κάνει αχρείαστες προσλήψεις.

Δεν συμμαζεύει τις δαπάνες (ούτε καν των ακριβών στρατιωτικών παρελάσεων) επιβάλλει διαρκώς νέους φόρους.

Δεν αποκεντρώνει το κράτος, αλλά ενισχύει τον συγκεντρωτισμό.

Ολα τα παραπάνω είναι η καλύτερη συνταγή αποτυχίας. Αλλά κι αυτή πάλι εμείς θα την πληρώσουμε.

Πάσχος Μανδραβέλης

Καθημερινή