Η φαρσοκωμωδία με το δήθεν παράλληλο
πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει πως αυτοί που μας κυβερνούν εκτός από ανίκανοι
γκαφατζήδες είναι και κοινοί ψεύτες. Προσπάθησαν να περάσουν στα μουλωχτά,
καταπατώντας όλες τις διαδικασίες της Βουλής, ένα συνονθύλευμα ρυθμίσεων,
κυρίως για ρουσφέτια και «φωτογραφικές» ρυθμίσεις προς εξυπηρέτηση ημετέρων.
Ταυτοχρόνως έβαζαν στο ίδιο νομοσχέδιο μέτρα που
ισχύουν προ πολλού για να τα... ξαναπουλήσουν ως δήθεν αντίβαρο ευαισθησίας στη
λαίλαπα των οδυνηρών μέτρων που εφαρμόζουν απνευστί ως οι καλύτεροι... μαθητές
της τρόικας.
Μόλις όμως τους αντελήφθησαν οι
δανειστές και τους ζήτησαν εξηγήσεις, έκαναν ακόμη μία περήφανη κωλοτούμπα,
έβαλαν στην κατάψυξη το περιβόητο παράλληλο πρόγραμμα και προσπάθησαν με ψεύδη
να φορτώσουν τις ευθύνες της δικής τους ανεπάρκειας στην αντιπολίτευση και στα
μέσα ενημέρωσης...
Πρόκειται αναμφιβόλως για τη συνήθη πρακτική των
κυβερνητικών στελεχών, που παριστάνουν τους νταήδες, αλλά αποδεικνύονται
κατώτεροι των περιστάσεων και φθηνοί συκοφάντες των αντιπάλων τους, χωρίς ίχνος
ντροπής για τις αθλιότητες που λένε και κάνουν.
Η μετάθεση ευθυνών και το λαθρεμπόριο
ευαισθησίας αποτελεί τη μόνιμη επιλογή της κυβέρνησης και των περισσότερων
στελεχών της, που, ενώ βάζουν χέρι στις συντάξεις ή υπογράφουν τη μεταβίβαση
των αεροδρομίων (έστω με μεγάλη καθυστέρηση), παριστάνουν τους πονεμένους σε
μια γελοία επίδειξη λαϊκισμού. Αυτό το αστείο πια δεν πείθει κανέναν, καθώς
μοιάζει με φάρσα που επαναλαμβάνεται, οπότε δεν βγάζει γέλιο, αλλά προκαλεί
οργισμένες αντιδράσεις στους πολίτες, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί την παράλληλη
απάτη που κινείται στην ίδια κατεύθυνση με την ανικανότητα και την αμετροέπεια.
Ολα αυτά συμβαίνουν ενώ η χώρα κινείται στο
όριο της καταστροφής και η παρέα που κυβερνά σχεδιάζει στο παρασκήνιο τον
έλεγχο και την ποδηγέτηση κάθε φωνής που συμβαδίζει με τη λογική και
αποκαλύπτει τους δικούς τους μύθους. Η καθεστωτική αντίληψη στη διαχείριση της
εξουσίας δεν αποτελεί πια σχήμα λόγου, ούτε λεκτική υπερβολή κατά τα συνήθη.
Δυστυχώς πρόκειται για απόπειρα κατάλυσης αυτονόητων δικλίδων ασφαλείας σε μια
δημοκρατία δυτικού τύπου εκ μέρους των κυβερνητικών παραγόντων που
αντιλαμβάνονται τη θέση τους ως μεσσίες.
Η σταδιακή διολίσθηση σε μεθόδους και
πρακτικές συγκρότησης καθεστώτος είναι προφανές ότι δεν μπορούν να αντέξουν
στις μέρες μας αλλά και μόνον η απόπειρα δηλητηριάζει τον δημόσιο βίο και
προκαλεί βλάβες στην κοινωνία.
Παναγιώτης Λάμψιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου