Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι δανειστές εξ αρχής
έβλεπαν στον ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική δύναμη που θα μπορούσε να επιβάλει ευκολότερα
τα επώδυνα μεταρρυθμιστικά μέτρα που θεωρούν απαραίτητα. Αυτό δεν φαίνεται
παράλογο δεδομένης της τεχνογνωσίας αυτού του κόμματος στη χειραγώγηση των
λαϊκών αντιδράσεων και του λευκού πολιτικού του μητρώου στη δημιουργία της
κρίσης. Γενικώς στην πολιτική επιστήμη είναι παραδεκτό ότι τις πιο δύσκολες
πολιτικές κινήσεις τις πραγματοποιούν ευκολότερα οι υπεράνω υποψίας.
Αυτό το υποτιθέμενο αριστερό πρόσημο, όμως, δεν
το εκμεταλλεύονται μόνο οι δανειστές αλλά και ο υπουργός Αμυνας. Φαίνεται ότι
βρίσκει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τη λεοντή της αριστερής
διακυβέρνησης προκειμένου να υλοποιήσει αυτά που δεν μπόρεσαν να κάνουν
πραγματικότητα ακόμα και οι πιο συντηρητικές δυνάμεις της χώρας μετά τη
μεταπολίτευση. Και μάλιστα, εναρμονισμένος με το πνεύμα της αριστερής
φρασεολογίας, προσπαθεί να τα προωθήσει ως προοδευτικές επιλογές…
Η στράτευση των γυναικών υπήρξε ανομολόγητο
απωθημένο πολλών δεξιών πολιτικών και στρατιωτικών, αλλά λίγες φορές μέχρι τώρα
κατάφεραν να το αρθρώσουν δημοσίως – το αντιμιλιταριστικό κλίμα της
μεταπολίτευσης αμέσως έπνιγε τις φωνές αυτές. Ο κ. Καμμένος βρήκε το αυγό
του Κολόμβου, το επαναφέρει σαν αριστερή πολιτική. Ισότητα των φύλων, κολακεία
της γυναίκας ότι έχει καταλάβει όλα τα ανδρικά κάστρα και τα καταφέρνει και
καλύτερα, τι πιο προοδευτικό;
Ο στρατός, κύριε υπουργέ, είναι αναγκαίο κακό
μιας κοινωνίας. Δεν είναι ούτε πεδίο άσκησης ισότητας των φύλων ούτε ζηλευτό
κάστρο για να εκπορθηθεί. Μια υγιής κοινωνία προσβλέπει και εργάζεται για
ένα μέλλον με ολιγάριθμο επαγγελματικό στράτευμα, δεν ψάχνει τρόπους να
διευρύνει τον πληθυσμό που αναγκαστικά απασχολεί από την κανονική του ζωή. Η
προσπάθεια αυτή δεν έχει κανένα προοδευτικό πρόσημο- μόνο δεξιό, μιλιταριστικό,
και καμία αριστερή κυβέρνηση δεν θα μας υπνωτίσει ώστε να δεχτούμε και αυτήν τη
μεταμφίεση. Ούτε και την άλλη βέβαια. Την ακόμα χειρότερη. Την εισαγωγή
στρατιωτικών μαθημάτων στα λύκεια, αν έχετε το θεό σας.
Ούτε ο Μεταξάς, ούτε η Επταετία, ούτε οι πιο
σκληρές δεξιές κυβερνήσεις δεν το σκέφτηκαν αυτό. Να εμποτίσουμε με
μιλιταριστική νοοτροπία τους εφήβους μέσα στο σχολείο. Αλήθεια, αυτό
βλέπετε να λείπει από τους νέους;
Δεν σας φτάνουν οι στρατιωτικές πυραμίδες της
Χρυσής Αυγής, οι χιλιάδες νέοι με ξυρισμένα κεφάλια και φουσκωμένα μπράτσα που
διακινούν την αισθητική και τη βία των φασιστών, δεν σας αρκούν τα
πολλαπλά πρότυπα βίας που βομβαρδίζουν τη νεολαία, η ανακάλυψη των ταλέντων
αυτών από τα τρυφερά χρόνια μας μάρανε;
Δεν σκέφτεστε ότι το σχολείο οφείλει να προσφέρει
το ακριβώς αντίθετο, το αντίβαρο στη διάχυτη βία και στρατιωτική αισθητική που
δυστυχώς φαίνεται να συγκινεί μεγάλη μερίδα των νέων;
Δεν βλέπει, αλήθεια, ο υπουργός πόσα μπρατσωμένα
παιδιά φοράνε μπλούζες παραλλαγής στους δρόμους, στα χρώματα που και εκείνος
συνηθίζει να φορά όταν επισκέπτεται στρατόπεδα; Του αρέσει αυτό και θέλει να το
βάλει και στο σχολείο;
Νομίζω ήρθε ο καιρός ο ΣΥΡΙΖΑ να θυμηθεί τον
αριστερό εαυτό του. Εκείνον τον ειρηνιστή και αντιμιλιταριστή εαυτό που του
έδωσε την αριστερή του ταυτότητα δεκαετίες πριν γίνει το κόμμα που είναι
σήμερα.
Ξέρω πολλούς που φρίττουν με αυτά που βλέπουν
αλλά ήρθε η στιγμή να μιλήσουν.
Ανδρέας Πετρουλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου