Η αθλιότερη χρονιά ever: Η χρονιά του Αλέξη!

Πέρσι τέτοιο καιρό τα παιδάκια λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πείνα, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι αυτοκτονούσαν κατά δεκάδες, και η χώρα μαστίζονταν από την δυστυχία που της επέβαλλαν οι εγκάθετοι γερμανοτσολιάδες σαμαροβενιζέλοι. Οι οποίοι, άλλη δουλειά δεν είχαν, αλλά καθημερινά συσκέπτονταν για το πώς θα βρουν νέους τρόπους να υποδουλώσουν τους Έλληνες, παίρνοντας απ ευθείας εντολές και γραμμή από την μαντάμ Μέρκελ και τον «σακάτη» συνεργάτη της.

 

Η επέλαση των ζαβών!

Ευτυχώς όμως που λαός μας δεν ήταν μόνος του. Είχε ασπίδα προστασίας τον Αλέξη και τον Σύριζα. Που ευθύς μόλις αναλάμβανε την εξουσία, θα εφάρμοζε τα πολυσχιδή του προγράμματα και τα μελετημένα σε βάθος σχέδια για να καταργηθούν οι φόροι και τα χαράτσια, να δοθούν αυξήσεις και ανάσες, και εν πάση περιπτώσει να σκιστεί δια παντός το επαχθές και ανάλγητο μνημόνιο… και ελεύθεροι πια οι Έλληνες να συνεχίσουν να πορεύονται όπως ορίζει το DNA τους: Χωρίς ξένα αφεντικά!

Και ως κερασάκι στη τούρτα, ο Στρατούλης θα «μαστίγωνε τις αγορές», που θα μας ικέτευαν για να μας δανείσουν, ενώ ως άλλο μπόνους,  ο Αλέξης θα άλλαζε και την Ευρώπη ολάκερη, αφού πρώτα γκρέμιζε τον καπιταλισμό… σε όλα μέσα δηλαδή ο αρχηγός… σαν τον Πούτιν κάπως, μόνο που ο δικός μας δεν μιλάει με τα δελφίνια…

Ο Σύριζας θα τα κατάφερνε όλα αυτά με όπλα στη φαρέτρα του τον σπινθηροβόλο Στρατούλη, που λέγαμε,  (εκείνον με το κοστολογημένο πρόγραμμα για το δωρεάν ρεύμα, κλπ), και τον πλέιμποι της διεθνούς οικονομίας, τον μπον βιβέρ ακαδημαϊκό γίγαντα Δρα Μπαρουφάκη, τον ιεροκήρυκα της χρεοκοπίας (συν την Βαλαβάναινα, τον μπάρμπα Αλέκο, την ζουρλή, τον Δραχμαζάνη, και τα άλλα αριστερά παιδιά).

Και τον Γενάρη που μας πέρασε, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ο λαός για πρώτη φορά ανέβηκε πραγματικά στην εξουσία (η προηγούμενη, με το Πασόκ, αποδείχτηκε προ πολλού τζούφια). Και να οι χοροί στο Σύνταγμα, και να τα τραγούδια, και να τα χειροφιλήματα στον Αλέξη, που θα άλλαζε τον κόσμο, και θα έκανε την Μέρκελ να χορεύει πεντοζάλι… (μπορεί και τον Σόιμπλε να θεράπευε, και να τον βλέπαμε κι αυτόν να χορεύει σαν αρκούδι στους ζουρνάδες του βασιλιά των Ρομά Σκουρλέτη).

Σήμερα, μετά από ένα σχεδόν χρόνο Αριστερής διακυβέρνησης, τι βλέπουμε; Εν κατακλείδι: Τον Λεβέντη ρυθμιστικό πολιτικό παράγοντα, και μια (δεύτερη φορά) αριστερή κυβέρνηση που εξαρτάται από δυο τρεις ψήφους του… συγκαμένου και των ψεκασμένων του! Τόσο καλά δηλαδή.

Α… επίσης έχουμε κάπιταλ κοντρόλς, πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών, συντάξεις πείνας, τέλη κυκλοφορίας και στα ακινητοποιημένα ΙΧ, νέο αυξημένο ΕΝΦΙΑ, ρεκόρ ανεργίας, ξεπουλημένες τράπεζες και αεροδρόμια στους ξένους, και παραχώρηση των κόκκινων δανείων στα διεθνή κοράκια, τα διαβολικά, κατά Σύριζα, funds δηλαδή. Χώρια και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες «πρόσφυγες πολέμου» που ξέμειναν και λιάζονται στην χώρα μας. Τώρα το ποιος πόλεμος γίνεται στο Μαρόκο ή στο Νεπάλ, θα μας το πει ο διεθνολόγος(;) κ. Κοτζιάς, η κυρά Τασία η φρεσκαδούρα, ή ο Μουζάλας, ο οποίος πιο πολύ με υπεύθυνο γραφείου ταξιδίων που οργανώνει εκδρομές ανά την Ελλάδα μοιάζει παρά με υπουργό … αλλά τέλος πάντων. Και εν πάση περιπτώσει, να τα λέμε αυτά,  τουλάχιστον γλιτώσαμε από τον Αντωνάκη…

Ξυπνάνε ωρέ οι κοιμισμένοι;

Τι άλλο έχουμε; Τι να προλάβει κανείς να πει; Αυτοί οι τελευταίοι 11 μήνες μοιάζουν περισσότερο με 11 χρόνια. Και τι δεν είχαμε;  Θεαματικές κωλοτούμπες, σφαλιάρες και χλευασμό από τους εταίρους, μετονομασίες της τρόικας, δημοψήφισμα, ξανά μανά βουλευτικές εκλογές, παραιτήσεις αρχηγών κομμάτων, εξαφάνιση κάποιων άλλοτε σωτήρων στυλ Παλαβίτσα, νέα αστέρια στυλ Φώφης, «εκλογές» στη Νέα Δημοκρατία, διορισμούς ανικάνων, γυμνές φωτογραφίσεις της Ραχήλ, και χίλια δυο άλλα που οι περισσότεροι εξ ημών ούτε καν τα παίρνουν χαμπάρι μέσα στον γενικό ορυμαγδό μέτρων, και φόρων που πέφτουν δεξιά κι αριστερά σαν χαλάζι. Χώρια που αν μας τα’ λεγε κάποιος πέρσι τέτοιο καιρό, που η Ελλάδα μύριζε επανάσταση, ούτε που θα τον πιστεύαμε. Τότε δηλαδή, που η Ζωζώ περπατούσε στον δρόμο και έτρεχαν οι δεκάδες ρεζίληδες να της δηλώσουν τον θαυμασμό τους!

Εκτός όμως από τα παραπάνω, έχουμε και κάτι άλλο πιο ανησυχητικό. Επανεμφάνιση των μπαχαλάκηδων, και σαν χαλάζι να πέφτουν  οι μπουνιές σε βουλευτές… άλλοτε από ακροδεξιούς και άλλοτε από αντιεξουσιαστές (αμφότεροι μπαχαλάκηδες). Με κοινό παρονομαστή ότι τις μπουνιές τις δέχονται οι συνήθεις σάκοι του μποξ, οι βουλευτές της ΝΔ! Ένα περίεργο πράγμα… οι συριζαίοι «ψηφάνε» τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, αλλά οι νεοδημοκράτες τρώνε το ξύλο! Με τους συναδέλφους τους του Σύριζα να χορεύουν ανενόχλητοι τις ζεϊμπεκιές τους, σαν να μην υπάρχει αύριο!

Και με τον Αλέξη, που πέρασε έρπη στα χείλη, λουμπάγκο, νευρικό κλονισμό, και διάφορα άλλα που δεν ξέρουμε καν,  να διαδίδει όπου βρεθεί και όπου σταθεί ότι «κερδάμε», και πως όποια λίγα λάθη έγιναν είναι επειδή «αιφνιδιάστηκε», και δεν περίμενε τόση εκδικητική αντίδραση από τους «ξένοι τοκογλύφοι» … πάντως να τα λέμε αυτά, έμαθε επιτέλους στοιχειώδη αγγλικά. Εκείνο το amazing flows με έχει μαγέψει… σαν όνομα ψυχεδελικού ροκ συγκροτήματος, ένα πράγμα.

Βέβαια, ο Αλέξης ήταν έγκαιρα και με το παραπάνω προειδοποιημένος, οπότε εδώ λιγάκι ψεύδεται. Διότι άντε εγώ που τα έγραφα προ πολλού, ποιος με ξέρει και ποιος με διαβάζει… αλλά τα έγραφαν και άλλοι, σαφώς εγκυρότεροι, και πολυδιαβασμένοι… οπότε δεν δικαιολογείται να δηλώνει «έκπληκτος». Και σαν να μην έφτανε αυτό, ακόμη θυμάμαι τον ίδιο τον Μπένι να του λέει: «αγόρι μου που πας; Θα σε πηδήξουν χωρίς σάλιο οι εταίροι»…

Με αυτά και με αυτά το 2015 τελειώνει, κατ εμέ η χειρότερη χρονιά που θυμάμαι για δεκαετίες τώρα, ο κόσμος είναι λίγο (όχι πολύ) μουδιασμένος, οι συριζαίοι (ψηφοφόροι και στελέχη) δείχνουν αμετανόητοι, και το μόνο που βλέπω διαφορετικό από πέρσι τέτοιο καιρό είναι ότι η πλειονότητα όσων συναναστρέφομαι κοινωνικά και επαγγελματικά, που πέρσι τέτοια εποχή έλεγαν Αλέξη και έσταζε το στόμα τους μέλι, σήμερα δηλώνουν ότι ψήφισαν … Ποτάμι. Κι αν αυτό ισχύει τότε το Ποτάμι θα έπρεπε να είναι με 36% στη Βουλή… αλλά μάλλον είναι ψέμα… μάλλον οι συριζόπληκτοι αρνούνται να παραδεχτούν την βλακεία τους. Μια βλακεία που κατέστρεψε ολοσχερώς τη χώρα, σε μη αναστρέψιμο βαθμό, και που την έφερε σε σημείο να κρέμεται από τα τέτοια του συγκαμένου και του Λεβέντη… όπως πέρσι κρέμονταν (και έπεσε τελικά) από τα αντίστοιχα του κυρ Φώτη.

Ας ελπίσουμε ότι το 2016 θα είναι καλύτερο, αν και κρίνοντας από τις τηλεθεάσεις του Λαλάκη, μάλλον μια από τα ίδια θα είναι κι αυτό. Εκτός κι αν δούμε αρχηγό της ΝΔ τον Άδωνι, και τουλάχιστον διασκεδάσουμε λίγο με τον τζερτζελέ που θα προκύψει, αφού και μόνο το ενδεχόμενο αυτό προκαλεί ακατάσχετη συχνουρία στους μεγαλόσχημους του Σύριζα.

Ελέησον…

Strange Attractor

ΥΓ- Θυμάται κανείς την περίφημη ατάκα του οικονομολόγου(;) Λαπαβίτσα, στην αρχή των κάπιταλ κοντρόλς; Τότε που στήνονταν στις ουρές μέσα στο λιοπύρι οι ηλικιωμένοι για να πάρουν τα 60 ευρώ τους; Ότι τώρα που ο λαός μας συνήθισε στις ουρές, ήρθε η ώρα να μπει δελτίο και στα καύσιμα και στα τρόφιμα;

Αυτά ζούμε… Να τον χαίρονται κι αυτόν οι ψηφοφόροι του.

ΥΓ 2- Θυμόσαστε και το περίφημο παράλληλο πρόγραμμα του Σύριζα; Μη φάτε... θα σφάξουμε γλάρο μας λέει τώρα ο Δραγασάκης.