Οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν…

Ο​​ι χαρακτήρες των ανθρώπων δεν αλλάζουν έπειτα από μία ορισμένη και πάντως τρυφερή ηλικία, το πολύ πολύ να αποκτούν εμπειρίες με το πέρασμα του χρόνου και να γίνονται αυτό που λέμε πιο ώριμοι, δηλαδή πιο έμπειροι.

Αυτή τη γενική διαπίστωση την επιβεβαιώνουν κατά το πρώτο σκέλος οι σημερινοί κυβερνώντες –και μάλλον και στο σύνολό της η πολιτική τάξη της χώρας, μαζί με την κοινωνία πάντα–, ενώ διαψεύδουν το δεύτερο. Κάποιοι θα πρόσθεταν «πανηγυρικά», αλλά καλό είναι να αποφεύγονται οι υπερβολές, ειδικά μέρες που είναι. Αν και αυτοί δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε...

Την αφορμή γι’ αυτές τις «φιλοσοφικές» σκέψεις, που ομολογουμένως στερούνται αγάπης, προσέφερε η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης στις 30 του μήνα, ένα 24ωρο πριν κλείσει το ιστορικό έτος 2015, που μας έδωσε τη χαρά να θαυμάσουμε τις επιδόσεις της Αριστεράς «αλά γκρέκα» στην εξουσία.

Ετσι, μαζί με το γεγονός ότι παράτησε όλες τις δημοκρατικές ευαισθησίες και τις σχετικές καταγγελίες όταν ξέφυγε από την αντιπολίτευση, αποφασισμένη να διοικεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (είναι βέβαιο πλέον ότι τις χρησιμοποιεί ως «διατάγματα» με όλη τη σημασία του όρου ), παρατηρούμε την άπλετη αγάπη της και την αέναη φροντίδα που παρέχει στο συμπαθές επάγγελμα των καθαριστριών του Δημοσίου.
Η συγκεκριμένη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου τακτοποιεί, μεταξύ άλλων, τις καθαρίστριες που επαναπροσλήφθηκαν και αυτές που επρόκειτο να επαναπροσληφθούν την τελευταία ημέρα του χρόνου, χωρίς να ξεχνά και τους απασχολούμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε φορείς του Δημοσίου που καταργούνται ή συγχωνεύονται. Στους τελευταίους παρατείνει τις συμβάσεις τους κατά έναν χρόνο, και, προφανώς, βλέπουμε... Είναι φανερό, λοιπόν, ότι, στο αμέριστο ενδιαφέρον που έχει αυτή η κυβέρνηση για τους υπαλλήλους του Δημοσίου με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, το επάγγελμα του σήμερα στην Ελλάδα είναι της καθαρίστριας.
Οπότε, καλά θα κάνουν οι γονείς να αρχίσουν να προσανατολίζουν τα παιδιά τους για καριέρα καθαρίστριας ή καθαριστή, και ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή, σε κάποια πόλη ή κωμόπολη, θα ιδρυθεί σχολή ή τμήμα για ανώτατες σπουδές καθαρισμού. Τόσες και τόσες σχολές έχουμε, γιατί όχι άλλη μία, και άλλωστε οι αγώνες των καθαριστριών πρέπει πάντα να δικαιώνονται... Αρκεί να πρόκειται για καθαρίστριες του Δημοσίου, και γενικά υπαλλήλους του δημόσιου τομέα, όχι τις άλλες και τους άλλους του ιδιωτικού. Εκείνοι είναι... ελεύθεροι να ορίζουν το παρόν και το μέλλον τους μόνοι τους, χωρίς παρεμβάσεις και ευεργεσίες από την κυβέρνηση, αφού αποφάσισαν να ακολουθήσουν μοναχικό δρόμο στη ζωή τους. Κυρίως, όμως, αφού δεν ανήκουν σε πληθυσμιακή ομάδα που ψηφίζει το κυβερνητικό κόμμα.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση, εκτός από τις καθαρίστριες του Δημοσίου, νοιάζεται πολύ και για το ασφαλιστικό. Τον τελευταίο καιρό ασχολείται συνεχώς με το θέμα, και είναι πασίγνωστη η απόφασή της να δώσει μάχη μέχρις εσχάτων για να μη μειωθούν οι κύριες συντάξεις.

Γνωρίζοντας ότι στη διαπραγμάτευση υπάρχουν και ήττες, όπως δηλώνει ο υπουργός Οικονομικών στη σημερινή «Καθημερινή», αλλά και παραδεχόμενος ότι το ασφαλιστικό έχει πολλές στρεβλώσει. Το ίδιο επεσήμανε και ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι, αν δεν γίνουν αλλαγές, το ασφαλιστικό θα καταρρεύσει μέσα σε πέντε χρόνια. Επομένως, και επειδή οι κυβερνώντες μας έχουν γευτεί πολλές ήττες μέχρι τώρα διαπραγματευόμενοι, σε σημείο που να διαθέτουν πια τεράστια εμπειρία, ας είμαστε έτοιμοι για μία ακόμη, και μάλιστα μεγάλη. Γιατί περισσότερη σημασία έχουν οι μάχες παρά οι νίκες, και σίγουρα όχι η πραγματικότητα. Σύμφωνα μάλιστα με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, πάλι σήμερα στην «Καθημερινή», η πραγματικότητα λέει ότι η χώρα βρίσκεται ξανά «σε κρίσιμο σταυροδρόμι».
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, προβλέπεται ότι το 2016 θα είναι ένα συναρπαστικό έτος, εφάμιλλο, αν όχι καλύτερο, του 2015, και ας υποστηρίζει ένας αντιπρόεδρος της ΕΚΤ ότι η κρίση στην Ελλάδα ξεπεράστηκε. Θα είναι, δηλαδή, ο νέος χρόνος γεμάτος καινούργιες εμπειρίες, που προστιθέμενες στις παλιές, θα εμπλουτίσουν τον εσωτερικό κόσμο των κυβερνώντων, αλλά δεν θα τους αλλάξουν ως άτομα. Μένοντας όμως ίδιοι, αλλά πλουσιότεροι σε εμπειρίες, θα συνεχίσουν να πονούν, καθώς θα αιωρούνται μεταξύ φαντασιώσεων και πραγματικότητας και θα τραμπαλίζονται μεταξύ μνημονίου και παράλληλου προγράμματος. Και όσο αντέξουν, μαζί τους και εμείς...

Καλή χρονιά να ’χουμε.

Άγγελος Στάγκος 

Καθημερινή