Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στο σταυροδρόμι. Τα
μέλη της την Κυριακή θα αποφασίσουν τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Ενδιαφέρον παρουσιάζει
η πορεία της μεγάλης αυτής παράταξης από το 2009, όταν ο Α. Σαμαράς ανέλαβε την
αρχηγία του κόμματος, ως σήμερα, καθώς το μέλλον στηρίζεται πάνω στα θεμέλια
του παρελθόντος.
Υπάρχει η άποψη πως αν η Νέα Δημοκρατία
υποστήριζε το πρώτο μνημόνιο το 2010, σήμερα η χώρα θα είχε άλλη πορεία. Θα
είχε εξέλθει από την κρίση, γιατί η πλατιά κοινοβουλευτική στήριξη θα
δημιουργούσε και τις ανάλογες κοινωνικές συναινέσεις. Επικαλούνται δε προς
τούτο, οι υποστηρικτές της παραπάνω άποψης, το παράδειγμα της Πορτογαλίας και
της Ιρλανδίας...
Διαφωνώ πλήρως με αυτήν την εκδοχή και νομίζω
πως αν η Νέα Δημοκρατία στήριζε το πρώτο μνημόνιο, θα είχε την τύχη του ΠΑΣΟΚ
και η κατάρρευση της θα συμπαρέσυρε και όλο το αστικό οικοδόμημα. Η βίαιη
μετάβαση από τη χλιδή και την ευμάρεια, στις μνημονιακές περικοπές προκάλεσε
κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, που θα συμπαρέσυρε και τη Νέα Δημοκρατία, αν δεν
ακολουθούσε τη συγκεκριμένη πολιτική. Η εξάμηνη συμμετοχή της στην κυβέρνηση
Παπαδήμου ήταν αρκετή για να την οδηγήσει στο 18%. Επιπροσθέτως, ας μην
λησμονούμε πως ο Σαμαράς δικαιώθηκε πλήρως επί της ουσίας της διαφωνίας του με
το πρώτο μνημόνιο, δια των χειλέων των τεχνοκρατών του ΔΝΤ. Συγχρόνως, η Νέα
Δημοκρατία, με μία στάση ευθύνης, ψήφισε πλειάδα εφαρμοστικών νόμων. Η άποψη μου
εδράζεται σε γεγονότα, ενώ η αντίθετη της σε αναπόδεικτα «εάν».
Στη συνέχεια, παρά τη διακυβέρνηση της χώρας και
τα επώδυνα μέτρα που έλαβε, κατόρθωσε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και έδεσε
την παράταξη στο συμπαγές 28-29%, που είναι και η προίκα της νέας ηγεσίας.
Αξίζει να αναφέρω πως η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, είναι η μόνη κυβέρνηση
που παρέδωσε τη χώρα στη διάδοχο της σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτήν που
την παρέλαβε, ενώ με αποφασιστικότητα αντιμετώπισε την έκνομη δράση των
νεοναζί, με τους οποίους βέβαια η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χαριεντιζόταν.
Λάθη δεν έκανε; Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης.
Φυσικά και έκανε, που οφειλόταν κυρίως στην αρχική της σύνθεση (2012-13), στην
αναβλητικότητα και τις ποικίλες αναστολές που επέφερε η παρουσία της ΔΗΜΑΡ στο κυβερνητικό
σχήμα αλλά και ο λαϊκισμός μερίδας βουλευτών τής Ν.Δ., καθώς βέβαια και στη
λανθασμένη ανάγνωση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, που όμως ελάχιστη
σημασία είχε, καθώς οι εταίροι μας είχαν επιλέξει τον Α. Τσίπρα σαν συνομιλητή
τους.
Τι πρέπει να γίνει από εδώ και μπρος; Το
βασικότερο όλων: δεν επιτρέπεται η μεγάλη αυτή παράταξη να υποστεί πέμπτη ήττα
(ευρωεκλογές, εκλογές Ιανουαρίου, δημοψήφισμα, εκλογές Σεπτεμβρίου). Πώς θα
κατορθώσει λοιπόν να νικήσει;
Α. Με ριζική ανανέωση της ηγεσίας και με καθαρό,
φιλελεύθερο πολιτικό λόγο, χωρίς αναχρονιστικούς-ισμούς, μακριά από τις
πολιτικές της περιόδου 2004-9 και τα πρόσωπα που τις υπηρέτησαν.
Β. Με επανασύνδεση της παράταξης με τους νέους,
με τους οποίους πρέπει να βρει κανάλια επικοινωνίας. Η κομματική νεολαία την
αριθμητική της υπεροχή στους μαζικούς χώρους -όπως καταγράφεται- πρέπει να την
μετατρέψει σε πολιτική ηγεμονία, με όχημα τη φιλελεύθερη ιδεολογία. Και αυτό
δεν γίνεται στη Μύκονο και στα πάρτυ, αλλά με καθημερινή πολιτική και
ιδεολογική δουλειά και με έναν νέο ηλικιακά αρχηγό που μπορεί να συνομιλήσει με
τα νέα παιδιά.
Από τους δύο υποψήφιους, ποιος μπορεί να
αντεπεξέλθει καλύτερα στα παραπάνω καθήκοντα, ώστε η Νέα Δημοκρατία να κερδίσει
τις επόμενες εκλογές, με ένα αξιόπιστο πρόγραμμα;
Νομίζω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίον και
θα ψηφίσω.
Σάκης Μουμτζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου