Μη τυχόν σας επιτεθεί αδέσποτο σκυλί…

Μη σας τρακάρει ανασφάλιστο αυτοκίνητο, και μη σας δαγκώσει αδέσποτο! Κι αυτό διότι με αφορμή μια πρόσφατη καταγγελία στο διαδίκτυο  για άγρια επίθεση αδέσποτου σκύλου σε νεαρό στην Ν. Παραλία της Θεσσαλονίκης, ψάξαμε ενδελεχώς (αλλά και ρωτώντας «ειδικούς») τη νομοθεσία, αλλά απάντηση δεν βρήκαμε, ούτε πήραμε από πουθενά.

Ποιο είναι το ερώτημα; Απλό… Ποιος είναι αρμόδιος να επέμβει (άμεσα) όταν άνθρωπος δέχεται επίθεση από αδέσποτο σκύλο;

Είναι η  αστυνομία (το 100), ο Δήμος, η Περιφέρεια, η Κτηνιατρική Υπηρεσία, η Πυροσβεστική,  οι «φιλοζωικές» οργανώσεις, το ΝΑΤΟ; Ποιος; Ένα απλό ερώτημα που όμως είναι κάτι σαν διαφορική εξίσωση… δύσκολο να απαντηθεί.

Στην περίπτωση που η επίθεση γίνεται από σκύλο που έχει ιδιοκτήτη, τα πράγματα είναι κάπως πιο ξεκάθαρα, αφού πρώτον ο ιδιοκτήτης θα προσπαθήσει να αποσπάσει τον σκύλο του από το θύμα, και άρα ίσως προληφθούν οι σωματικές βλάβες, και δεύτερον έχει (βάσει του N.4039/12) σαφείς υποχρεώσεις και ευθύνες, όπως π.χ. Ο ιδιοκτήτης ή ο συνοδός του σκύλου ευθύνεται για βλάβη ή ζημιά που προκαλείται από το σκύλο σε ανθρώπους ή ζώα, κατά παρέκκλιση των διατάξεων του άρθρου 924 του Αστικού Κώδικα… οπότε το θύμα θα έχει κάποιον να στραφεί εναντίον για αποζημίωση κλπ.

Για την περίπτωση επίθεσης αδέσποτου όμως, όλοι, λίγο ή πολύ, είναι ή δηλώνουν αναρμόδιοι… Αν υπάρχει κάποιος αναγνώστης μας νομικός, που να μπορεί να απαντήσει, περιμένουμε ευχαρίστως.

Ο νόμος 4039/12 είναι βέβαια λεπτομερέστατος, και μάλιστα  σε βαθμό αηδίας, για χίλια δυο ζητήματα, αλλά ούτε αυτός απαντάει στο ποιος είναι αρμόδιος να επέμβει την στιγμή της επίθεσης!

Και ρωτάμε ξανά, κουραστικά: Αν ένα αδέσποτο σκυλί αρπάξει ένα παιδάκι και το δαγκώνει… ποιον καλούμε; Όσο απλό κι αν ακούγεται, οι απόψεις των διάφορων «επαγγελματιών φιλόζωων» ποικίλλουν. Ναι, αλλά ποιος πρέπει να σώσει το παιδάκι (ή τον ενήλικα) εκείνη την ώρα;

Και γινόμαστε βαρετά εμμονικοί, διότι στην αρχική καταγγελία (Ν. Παραλία), όπου την στιγμή της επίθεσης κλήθηκε το 100 (που ποτέ δεν ήρθε), ο καταγγέλλων, που το κάλεσε, δέχθηκε στην συνέχεια διαδικτυακές, και όχι μόνο, «επιθέσεις και απειλές» από «επαγγελματίες φιλόζωους» και μη, ότι στοχοποιεί το καημένο το ζωάκι, κλπ! Ένα «ζωάκι» 50 και βάλε κιλών, που τα «φιλοζωικά» σωματεία «αμέλησαν» να στειρώσουν (όπως ορίζει ο νόμος), που άρπαξε στα δόντια του έναν νεαρό άνδρα και τον κομμάτιαζε μέρα μεσημέρι… και για την τύχη του οποίου ουδείς «επαγγελματίας φιλόζωος» ενδιαφέρθηκε στο ελάχιστο!

Το ερώτημα όμως για του που θα έπρεπε ο καταγγέλων να απευθυνθεί την ώρα της επίθεσης παραμένει  αναπάντητο. Εκτός κι αν κάποιος είναι τόσο προετοιμασμένος και ψύχραιμος, που περπατώντας στον δρόμο, αν δει τέτοιο περιστατικό, έχει καταχωρημένα στο κινητό του τα τηλέφωνα των ειδικών υπηρεσιών του Δήμου, της Περιφέρειας, των φιλοζωικών οργανώσεων, κλπ. Λίγο δύσκολο…

Γενικά πάντως για τα αδέσποτα της Ελλάδας, που τα καημένα  συμμετέχουν άθελά τους σε μια πολύ βρώμικη ιστορία συμφερόντων, διαμαχών, ιδεοληψιών, κατασυκοφάντησης, ανταγωνισμών, επιδοτήσεων,  κλπ, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία ο Δήμος είναι ο κατεξοχήν αρμόδιος και θα έπρεπε να διαθέτει και το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, αλλά και τον απαραίτητο εξοπλισμό.

Αν διαβάσει κάποιος το νόμο προσεκτικά, θα δει ότι ο Δήμος οφείλει, αν δεν μπορεί να προσλάβει, να εκπαιδεύσει από το υπάρχον προσωπικό και να αποκτήσει ειδικό εξοπλισμό για να ανταποκριθεί σε μια τέτοια περίπτωση, ακριβώς επειδή “παίζεται” η ανθρώπινη ζωή του οποιουδήποτε συμπολίτη. Μπορεί επίσης να το αναθέσει σε συνεργαζόμενες «φιλοζωικές» οργανώσεις οι οποίες όμως πρέπει να τηρούν χίλιες δυο προϋποθέσεις.

 

Για να πάρετε όμως μια ιδέα της σύνθετης νομοθεσίας, και τις άπειρες προϋποθέσεις που βάζει, σε βαθμό να μην είναι πρακτικά εφαρμόσιμος, σας παραθέτουμε αποσπάσματα από το άρθρο 9 του εν λόγω νόμου, που αφορά στην περισυλλογή και διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάς, και για τη σύνταξη του οποίου, όπως ακούγεται, έβαλαν το χεράκι τους τα λόμπυ των «φιλοζωικών» οργανώσεων:

Οι Δήμοι υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, σύμφωνα με το παρόν άρθρο. Η αρμοδιότητα αυτή μπορεί να ασκείται και από συνδέσμους δήμων, καθώς και από φιλoζωικές ενώσεις και σωματεία σε συνεργασία με τον αρμόδιο Δήμο, εφόσον αυτά διαθέτουν υποδομή, συνιστάμενη στην ύπαρξη κατάλληλων σχετικών εγκαταστάσεων ή οχημάτων μεταφοράς ζώων και ανθρώπινο δυναμικό με εμπειρία στο χειρισμό των ζώων. Με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων καθορίζονται το είδος και ο αριθμός των εγκαταστάσεων και των οχημάτων, καθώς και η εμπειρία του ανθρώπινου δυναμικού, που πρέπει να διαθέτουν οι φιλοζωικές ενώσεις και τα σωματεία, για την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτής της παραγράφου.
2. Για τον παραπάνω σκοπό κάθε Δήμος ή όμοροι ή συνεργαζόμενοι Δήμοι ιδρύουν και λειτουργούν δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία και καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς επιτρεπομένης της συνεργασίας με ενδιαφερόμενα φιλoζωικά σωματεία και ενώσεις ή και εθελοντές φιλόζωους σε ιδιόκτητους ή μισθωμένους ή παραχωρούμενους από το Δημόσιο, την Περιφέρεια ή από ιδιώτες χώρους. Στους Δήμους είναι δυνατόν να παρέχεται και οικονομική ενίσχυση από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς για τη δημιουργία και λειτουργία καταφυγίων. Τα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς αποτελούν χώρους προσωρινής παραμονής και περίθαλψης και η ίδρυση και λειτουργία τους διέπεται από τις ισχύουσες διατάξεις για τα ενδιαιτήματα ζώων του ν. 604/1977 και του π.δ. 463/1978. Ο έλεγχος τήρησης των όρων λειτουργίας τους ασκείται από την αρμόδια Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφέρειας, σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 604/1977. Τα προβλεπόμενα από την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου διοικητικά πρόστιμα καθορίζονται από 1.000 έως 10.000 ευρώ.  Υπό την εποπτεία των Δήμων, μπορούν να ιδρυθούν και να λειτουργούν καταφύγια ή και κτηνιατρεία αδέσποτων ζώων συντροφιάς και από φιλοζωϊκά σωματεία και ενώσεις, που διαθέτουν το κατάλληλο κτηνιατρικό προσωπικό (1 κτηνίατρος ανά 50 ζώα), την τεχνική υποδομή, τις εγκαταστάσεις και τον αναγκαίο εξοπλισμό, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 604/1977 και του π.δ. 463/1978.
3. Για την περισυλλογή των αδέσποτων ζώων συντροφιάς συγκροτούνται συνεργεία από άτομα κατάλληλα εκπαιδευμένα και έμπειρα στην αιχμαλωσία ζώων συντροφιάς, που καθοδηγούνται και ελέγχονται στο έργο τους από κτηνίατρο, ο οποίος ορίζεται από την αρμόδια υπηρεσία Κτηνιατρικής του Δήμου και, όπου αυτή δεν έχει συσταθεί, από το Γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης του οικείου Δήμου ή από τη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της οικείας Περιφερειακής Ενότητας.
4. Τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς, που περισυλλέγονται, οδηγούνται τμηματικά στα υπάρχοντα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς, στα δημοτικά κτηνιατρεία ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις και σε ιδιωτικά κτηνιατρεία, που διαθέτουν την κατάλληλη υποδομή και μπορούν να φιλοξενήσουν προσωρινά και για εύλογο χρονικό διάστημα τα προς περίθαλψη ζώα, μέχρι την αποθεραπεία τους, υποβάλλονται σε κτηνιατρική εξέταση, στειρώνονται, σημαίνονται με ηλεκτρονική σήμανση ως αδέσποτα και καταγράφονται στη διαδικτυακή ηλεκτρονική βάση.
Αν διαπιστωθεί από την κτηνιατρική εξέταση ότι είναι τραυματισμένα ή πάσχουν από ιάσιμο νόσημα, υποβάλλονται στην κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Αν διαπιστωθεί ότι είναι επικίνδυνα ζώα συντροφιάς ή ότι πάσχουν από ανίατη ασθένεια ή ότι είναι πλήρως ανίκανα να αυτοσυντηρηθούν λόγω γήρατος ή αναπηρίας και η διατήρησή τους στη ζωή είναι πρόδηλα αντίθετη με τους κανόνες ευζωίας τους και αρνηθούν τα φιλοζωικά σωματεία της περιοχής να αναλάβουν τη φροντίδα, εποπτεία και τη διαδικασία υιοθεσίας τους, υποβάλλονται σε ευθανασία….
10. Για την επαναφορά στο φυσικό περιβάλλον των αδέσποτων ζώων συντροφιάς λαμβάνεται υπόψη η πυκνότητα του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων στην περιοχή που επαναφέρονται. Την ευθύνη για την επίβλεψη και τη φροντίδα των επανεντασσόμενων αδέσποτων ζώων έχουν από κοινού οι Δήμοι οι οποίοι μάλιστα δύνανται να δημιουργήσουν και σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς και τα συνεργαζόμενα με αυτούς φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις. Δεν επιτρέπεται επαναφορά σε περιοχές με νοσοκομεία, σχολεία, αθλητικά κέντρα, αυτοκινητόδρομους ταχείας κυκλοφορίας, λιμάνια, αεροδρόμια και αρχαιολογικούς χώρους. Με απόφαση της πενταμελούς επιτροπής της παραγράφου 12 του παρόντος άρθρου ρυθμίζονται οι λεπτομέρειες προσδιορισμού της πυκνότητας του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων στην περιοχή που αυτά επαναφέρονται, καθώς και η οριοθέτηση των περιοχών που δεν επιτρέπεται η επαναφορά τους…
12. Σε κάθε Δήμο συγκροτείται με απόφαση του Δημάρχου πενταμελής επιτροπή παρακολούθησης του προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων ζώων συντροφιάς, τα δύο μέλη της οποίας ορίζονται από τα πιο αντιπροσωπευτικά φιλοζωικά σωματεία και τις ενώσεις, που εδρεύουν στο Δήμο ή στην οικεία Περιφερειακή Ενότητα. Υποχρεωτικά στην επιτροπή μετέχουν ένας (1) κτηνίατρος και ένας (1) εκπρόσωπος κυνηγετικού συλλόγου που εδρεύει στο Δήμο ή την οικεία Περιφερειακή Ενότητα. Η προαναφερθείσα επιτροπή αποφασίζει για την επικινδυνότητα ενός ζώου συντροφιάς, σύμφωνα με τον ορισμό της παραγράφου στ΄ του άρθρου 1 του παρόντος, καθώς και αντιμετωπίζει τα προβλήματα που προκύπτουν κατά τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Οι Δήμοι, οι Περιφερειακές Ενότητες και οι Περιφέρειες δημιουργούν δίκτυο ενημέρωσης των πολιτών για τα ζώα που διατίθενται προς υιοθεσία.
β) καθορίζεται ο Δήμος, οι σύνδεσμοι Δήμων, που επιχορηγούνται για τη δημιουργία και λειτουργία καταφυγίου, το ύψος, η διαδικασία και οι προϋποθέσεις καταβολής της οικονομικής ενίσχυσης και κάθε άλλο σχετικό θέμα….

Κι άλλα τέτοια πολλά κι ωραία, που ακούγονται μια χαρά στα χαρτιά, αλλά που στην πράξη, και σε μια Ελλάδα σε οικονομική καθίζηση, ποιος Δήμος αλήθεια μπορεί να τηρήσει ή να εφαρμόσει όλα τα παραπάνω; Με τι χρήματα; Με τι προσωπικό; Με ποια οργάνωση; Χώρια οι γραφειοκρατικές δυσκολίες, οι αγκυλώσεις του δημοσίου (σύσταση επιτροπών, συνεργείων, κλπ κλπ) Κι εκεί είναι που μπαίνουν στο παιχνίδι οι διάφορες (πάμπολλες) «φιλοζωικές» οργανώσεις, και ο νοών νοείτω. Που ειρήσθω εν παρόδω, αν πει κάποιος να εξετάσει αν όντως πληρούν όλα τα παραπάνω που επιβάλλει ο νόμος, αμφιβάλλω αν θα βρει έστω και μία σύννομη. Για τις δε μικρότερες πόλεις, δεν το συζητάμε καν. Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά συζητώντας με γνωρίζοντες, μάλλον λίγα λέω.

Πάντως στο ερώτημα, ποιον καλείς για βοήθεια αν δεις επίθεση αδέσποτου σε άνθρωπο, κανείς δεν ξέρει να σου πει. Ο νόμος τα λέει και τα προβλέπει όλα εκτός από αυτό.  Εκτός, υποθέτω, κι αν τηλεφωνήσεις επιτόπου στον Δήμο, ο οποίος θα συστήσει ειδική επιτροπή ή συνεργείο ειδικά εκπαιδευμένων υπαλλήλων του, και τους στείλει με τον ειδικό εξοπλισμό και το ειδικό βαν στο σημείο, μπας και σώσει τον επιτιθέμενο, ο οποίος μέχρι τότε ή θα είναι νεκρός από τα δαγκώματα,  ή θα έχει πεθάνει από το … γήρας.

Αν πάλι καλέσεις το 100, και να έρθει, που μάλλον δεν, τι μπορεί να κάνει; Το πολύ πολύ να παρακολουθήσει την επίθεση, και να την καταγράψει ως συμβάν. Αλλιώς με ποια αρμοδιότητα θα μπορεί ο αστυνομικός να επέμβει απέναντι σε ένα επιτιθέμενο άγριο σκυλί; Ο νόμος για την χρήση όπλου του δένει τα χέρια. Να το παλέψει; Μπα… έχετε δει σκύλαρο να αρπάζει άνθρωπο; Μη το δείτε… θα πάθετε ένα ελαφρύ σοκ. Βέβαια, όλα αυτά τα έχουν προ πολλού λύσει οι κουτόφραγκοι, όπου δεν θα δεις ούτε αδέσποτο για δείγμα στις πόλεις της Δύσης. Ενώ εμείς, που όταν αυτοί εδώ και αιώνες ζωόφιλοι δημιουργούσαν  φυλές σκύλων, και έθεταν τις βάσεις της  φιλοζωίας,  κυνηγούσαμε τα κοκαλιασμένα σκυλιά μας με πέτρες, μη μας φάνε το λιγοστό ψωμί.

Και αν  τυχόν καταφέρει να έρθει (λέμε τώρα) το ειδικό συνεργείο του Δήμου επί τόπου και «συλλάβει» το σκυλί, τότε άσχετα αν αυτό είναι δεδομένα επικίνδυνο, αφού μόλις επιτέθηκε σε άνθρωπο, θα πρέπει να συσταθεί ειδική επιτροπή με κτηνιάτρους, που θα αποφασίσει για την επικινδυνότητα του ζώου, σύμφωνα με τον ορισμό της παραγράφου στ΄ του άρθρου 1 του ν/4039/12… μπλα μπλα μπλα.

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.

Στο διά ταύτα: Να εύχεστε να μην σας δαγκώσει ή σας επιτεθεί αδέσποτο… διότι στην πράξη κανείς δεν είναι αρμόδιος να σας σώσει... Και αν τυχόν σωθείτε από τα δόντια του σκύλου, τότε θα πέσετε θύμα των «επαγγελματιών» φιλόζωων,  που τα δικά τους δόντια είναι πολύ πιο κοφτερά και ίσως πιο μολυσμένα, διανθισμένα με «πσόφους», κατάρες, απειλές, και διάφορα άλλα τέτοια καλούδια.

Ορθογράφος

ΥΓ- Ο συγκεκριμένος αδέσποτος σκύλος της αρχικής καταγγελίας, γιατί άραγε δεν είναι στειρωμένος, όπως προβλέπει η νομοθεσία, παρά το ότι τόσοι και τόσοι οργανωμένο «φιλόζωοι» τον περιθάλπουν, όπως λένε, και τον φροντίζουν; Και εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν τον υιοθετεί κανείς τους αφού είναι άκακος;

ΥΓ2- Όπως μας λέει (μέσω ΦΒ) ο άνθρωπος που έκανε την αρχική καταγγελία, στο εξής ότι και να δει, ακόμη και διάρρηξη, ληστεία, φόνο… δεν θα κάνει τίποτα, και δεν θα καλέσει κανέναν, αφού όχι μόνο βρήκε τον μπελά του, αλλά έχει δεχτεί μπαράζ από κατάρες μέχρι απειλές… και διαδικτυακό μπούλινγκ,  διότι έκανε το καθήκον του ως πολίτης, προειδοποιώντας μπας και προλάβουμε τα χειρότερα, κάτι όμως που μάλλον χαλάει την σούπα των «επαγγελματιών φιλόζωων».

ΥΓ3- Και επειδή τέτοια περιστατικά δεν συμβαίνουν μόνο στη Θεσσαλονίκη, δείτε ενδεικτικά δυο διαφορετικά χαρακτηριστικά σχετικά άρθρα:

http://indobserver.blogspot.gr/2013/08/30.html

http://www.kozan.gr/post/241249