Όταν τα πάντα καταρρέουν…

Όποιος είδε τον Αλέξη Τσίπρα στην πρόσφατη ομιλία του προς το υπουργικό συμβούλιο θα μπόρεσε να διακρίνει πολύ εύκολα ότι βρίσκεται υπό μεγάλη ψυχολογική πίεση. Ακόμα και η εμφάνιση του νέου, γεμάτου ενέργεια 40άρη με το χαμογελαστό πρόσωπο που ξέραμε, έχει εμφανώς αντικατασταθεί από την εικόνα ενός κουρασμένου ανθρώπου, με βαρύ συνοφρυωμένο ύφος και μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια.

Τα πράγματα δεν του ήρθαν όπως τα περίμενε και τώρα συνειδητοποιεί πόσο διαφορετικό είναι να κυβερνάς από το να κάνεις αντιπολίτευση. Είναι μεγάλη ευθύνη να κουβαλάς μια χώρα στην πλάτη σου και ιδιαιτέρως μια μικρή χρεωκοπημένη χώρα…

Τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα σε όλα τα πεδία και η πιθανότητα πολλαπλής κατάρρευσης της χώρας φαντάζει πολύ πιθανή. Ειδικά όταν το διεθνές περιβάλλον δεν είναι ευνοϊκό, η πιθανότητα κατάρρευσης πολλαπλασιάζεται.

Η «πρώτη φορά αριστερά» τείνει να γίνει «τελευταία φορά αριστερά» και αυτό το γνωρίζει ο Αλέξης Τσίπρας και αποτελεί τον μόνιμο εφιάλτη του.

Μέσα σε ένα μόλις χρόνο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και η χώρα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της μεταπολιτευτικά σε κάθε τομέα διακυβέρνησης. Όντως, ενώ η σταθερότητα και η ανάπτυξη μιας χώρας χτίζονται με πολύ κόπο και απαιτούν πολύ χρόνο για να εδραιωθούν, όλα μπορούν να καταρρεύσουν μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ειδικά όταν αυτοί που κυβερνούν δεν έχουν καμία αίσθηση κινδύνου.

Η διαπραγμάτευση με τους δανειστές βρίσκεται σε πολύ άσχημο σημείο, το μεταναστευτικό μοιάζει ωρολογιακή βόμβα που σκάει εντός ολίγου, οι υπουργοί μας προετοιμάζουν για τα κλειστά σύνορα που θα αντιμετωπίσουμε πολύ σύντομα στα βόρεια μας, η Τουρκία έχει αποθρασυνθεί αντιλαμβανόμενη την αδυναμία μας και αμφισβητεί ανοιχτά πλέον την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας (ακόμα και το δικαίωμα ερευνών για το ελικόπτερο μας που έπεσε), οι αγρότες ένα μήνα στα μπλόκα είναι έτοιμοι να κλείσουν και τις μεγάλες πόλεις, όλες οι κοινωνικές ομάδες βρίσκονται στους δρόμους, το χρηματιστήριο έχει πέσει στα επίπεδα της δεκαετίας του '80.

Σε αυτό το τελευταίο στοιχείο θέλω να μείνω λίγο παραπάνω. Ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών από τις 1.300 μονάδες του Ιουνίου 2014 έχει φτάσει σήμερα λίγο πάνω από τις 400 μονάδες. Δείτε πότε ξεκίνησε αυτή η ραγδαία πτώση. Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές του 2014 όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται στην εξουσία. Το χρηματιστήριο αποτελεί τον κατεξοχήν προεξοφλητικό μηχανισμό της αγοράς, κάνει προβολές του μέλλοντος και αποτιμά τον κίνδυνο πριν συμβεί. Η κατάρρευση στις 400 μονάδες δείχνει ότι η αγορά προβλέπει μεγάλη καθυστέρηση της πρώτης αξιολόγησης, πολιτική αστάθεια, πιθανόν νέες εκλογές και επαναφορά του Grexit στο προσκήνιο. Και όλα αυτά μέσα σε ένα ιδιαίτερα δύσκολο και ασταθές διεθνές γεωστρατηγικό και οικονομικό περιβάλλον.

Η τρίτη κεφαλαιοποίηση των τραπεζών του Νοεμβρίου 2015 ήταν ύψους 14 δισ. και ήδη από την αρχή του 2016 έχει χαθεί από τις τράπεζες κεφαλαιοποίηση 8 δισ.. Δηλαδή όσοι έβαλαν τα λεφτά τους για τρίτη φορά στις τράπεζες σχεδόν τα έχασαν κι αυτά. Η κυβέρνηση όμως υπερηφανεύεται για την επιτυχία αυτής της ανακεφαλαιοποίησης και ζητά από τους διεθνείς επενδυτές να επενδύσουν κι άλλα χρήματα στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή που κλείνει τα μεταλλεία της Χαλκιδικής, μετατρέπει σε ζημιογόνα (με την επιπλέον φορολόγηση) την επένδυση στον ΟΠΑΠ, κωλυσιεργεί την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ, δημιουργεί προσχώματα στους Kαναδούς επενδυτές του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, εξαϋλώνει την επένδυση όλων των ξένων στρατηγικών επενδυτών στις τράπεζες, παγώνει την επένδυση στο Ελληνικό, καθυστερεί την αποκρατικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, δεν προωθεί την συμφωνία με τους Αζέρους για τον ΔΕΣΦΑ.

Σε όλο αυτό το σκηνικό πολυεπίπεδης κατάρρευσης, ο Αλέξης Τσίπρας αντιτείνει τον πόλεμο με την διαπλοκή και τους καναλάρχες. Η κλασική αμυντική στάση αντιπερισπασμού όλων των κυβερνήσεων όταν νιώθουν να πιέζονται από την κοινωνική αντίδραση και τα συνεπακόλουθα της πολιτικής τους. Η αναμενόμενη δημιουργία φανταστικών εχθρών που επιβουλεύονται το κακό της κυβέρνησης, άρα (σύμφωνα με τη δική τους λογική) και της χώρας. Λες και το ίδιο σύστημα διαπλοκής δεν τους βοήθησε να κάνουν το 4% σε 36% μέσα σε ελάχιστο διάστημα.

Κατηγόρησε και την Αντιπολίτευση ότι παραβιάζει το Σύνταγμα επειδή δεν συμφωνεί με την αναπλήρωση των μελών του ΕΣΡ. Το λέει αυτό κάποιος που από το 2012 δε συμφωνούσε στην αντικατάσταση των μελών του ΕΣΡ (που εκκρεμούσε από τότε), που οδήγησε τη χώρα σε εκλογές αγνοώντας την επιταγή του Συντάγματος για συναίνεση στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, που καταργεί τόσο εξόφθαλμα τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη αρχή (ΕΣΡ) που είναι η μόνη αρμόδια για την αδειοδότηση των καναλιών.

Σε πιο ευνομούμενο κράτος θα μπορούσε να συμβεί κάτι τόσο σοβαρό χωρίς να ξεσηκωθούν οι πάντες; Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε έρευνα κατά της Πολωνίας γιατί η νέα εθνικιστική κυβέρνηση προσπαθεί να ελέγξει τη Δημόσια Τηλεόραση, απολύοντας την προηγούμενη Διοίκηση (για την ΕΡΤ δεν έχουν ακούσει τίποτα;). Να είστε σίγουροι ότι σύντομα θα ασχοληθούν και με την ελληνική κυβέρνηση και την προσπάθεια ελέγχου των ΜΜΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ απλά κερδίζει πολιτικό χρόνο (στρέφοντας τα φώτα μακριά από τα πραγματικά προβλήματα), αφού ο νόμος των ΜΜΕ θα πέσει σίγουρα στα Δικαστήρια ως αντισυνταγματικός.

Οι κινήσεις αυτές δείχνουν πανικό, ότι έχει χαθεί το μέτρο, ότι έχει χαθεί ο έλεγχος. Η διαφύλαξη της εξουσίας με κάθε μέσο αποτελεί τη μόνη έννοια και το μόνο κίνητρο των κυβερνώντων. Κι όλα αυτά μέσα σε μόλις ένα χρόνο.

Το τέλος είναι κοντά. Το ερώτημα είναι αν μαζί με την Κυβέρνηση θα τελειώσει και η χώρα...

Χρύσανθος Στεφανόπουλος

Huffington Post