Θα μπορούσε κάποιος να ξεπεράσει την διαπίστωση
ότι όσα εκστομίζονται πλέον από στελέχη της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου
ακυρώνουν κάθε χιουμοριστική και καυστική σχολιογραφία και απειλούν με
κατάργηση δημιουργικές στήλες όπως το moufanet.
Θα μπορούσε ίσως κάποιος και να επιχειρήσει να
δικαιολογήσει φραστικές και πολιτικές κοτσάνες που καθημερινώς εμπλουτίζουν την
ειδησεογραφία και υπερβαίνουν την κρισιμότητα της κατάστασης την οποία βιώνει η
χώρα και μία μεγάλη μερίδα πολιτών της. Πλην όμως, φαίνεται πως δεν βιώνουν με
τον ίδιο τρόπο την πραγματικότητα και την καθημερινότητα οι κυβερνώντες…
Η παρέμβαση του υφυπουργού Εξωτερικών, αρμοδίου
για τις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις Δημήτρη Μάρδα το πρωί της Κυριακής στην
τηλεόραση του ΣΚΑΪ, διέλυσε κάθε αμφιβολία: η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι η
χειρότερη που ανέλαβε τις τύχες της χώρας. Είναι όμως η πλέον ανήθικη, χωρίς
μάλιστα την παραμικρή συναίσθηση αυτής της ανηθικότητας που την
χαρακτηρίζει, καθώς δεν διστάζει να συνδέσει το
δράμα με τα χρήματα και τα ανταλλάγματα.
Χωρίς δισταγμό και αναστολές, ο υφυπουργός του
«θερινού Νταβός», συνέδεσε ευθέως τις τύχες των μεταναστών και προσφύγων που
συρρέουν στην Ελλάδα με την οικονομική της επιφάνεια και τις επενδυτικές τους
διαθέσεις. Μίλησε ευθέως για οικονομικό σκάνινγκ των αναξιοπαθούντων και
υποσχέθηκε μία καλύτερη τύχη για όσους θέλουν να επενδύσουν κάποιες χιλιάδες
ευρώ. Εθεσε μάλιστα και πλαφόν. Τις 250.000 ευρώ.
«Εάν
υπάρχουν κάποιοι εξ’ αυτών που έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν στη χώρα από
250.000 ευρώ θα έχουν ευνοϊκή μεταχείριση παραμονής», είπε ο Μάρδας και
ανέλυσε μάλιστα το σχέδιο, προσθέτοντας: «Δουλειά
μας είναι να βρίσκουμε επενδύσεις. Σε αυτό το πλαίσιο θα προχωρήσουμε σε μία
καταγραφή του οικονομικού προφίλ των προσφύγων ώστε να διαπιστώσουμε ποιοι από
αυτούς έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό και θέλουν να επενδύσουν στη χώρα».
Οι φράσεις
αυτές εκστομίστηκαν από μέλος μίας κυβέρνησης, η οποία χαρακτηρίζει τον νεοφιλελευθερισμό
έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, μιλά (-ούσε) για ανθρωπιστική κρίση σε μία χώρα
που ξενυχτά στα γεμάτα μπαρ και ταβέρνες και τακτοποιεί μαζικά ημετέρους σε
κρατικές θέσεις, ενώ την ίδια στιγμή διαλύει τον παραγωγικό ιστό, γονατίζει
κάθε παραγωγική δραστηριότητα με την παράλογη φορολόγηση και αδυνατεί να
παράσχει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και σίτισης στους πρόσφυγες/μετανάστες,
οι οποίοι απλώς και μόνον λόγω γεωγραφικής γειτνίασης έρχονται κατά χιλιάδες
από τις εμπόλεμες ζώνες της περιοχής προς την Ελλάδα.
Θα μπορούσε να είναι μία ατυχής δήλωση, ή μία
αναφορά που οφείλεται στην πίεση της συγκυρίας. Πάντως το κατά τα λοιπά
«λαλίστατο» στο παρασκήνιο Μέγαρο Μαξίμου δεν εξέδωσε
κανένα non paper αποδοκιμασίας του Μάρδα.
Ομως δεν ισχύει τίποτε από αυτά. Η δήλωση του
υφυπουργού ήλθε απλώς να συμπληρώσει τον ανήθικο τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση
Τσίπρα Καμμένου αντιμετώπισε εξ αρχής την προσφυγική κρίση.
Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης μόλις
αντιλήφθηκε την έξαρση του φαινομένου, ήταν να επιχειρήσει την διασύνδεση του
με την αξιολόγηση και το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και να διεκδικήσει
εξαιρέσεις και ευνοϊκές ρυθμίσεις στην αξιολόγηση. Το άμεσο αντανακλαστικό της
ήταν να ζητήσει επιείκεια για τις καθυστερήσεις και της αποτυχίες της, επειδή
κλήθηκε να καλύψει τις στοιχειώδεις ανθρωπιστικές ανάγκες πληθυσμών που
επιχειρούσαν να ξεφύγουν από την καταστροφή του πολέμου στην Μέση Ανατολή.
Η Ευρώπη αντιλήφθηκε αμέσως το τέχνασμα και
απέρριψε την επιχειρηματολογία, θέτοντας την χώρα σε καραντίνα και
εξασφαλίζοντας κάποια ελεγχόμενα κονδύλια για την κάλυψη αναγκών των πληθυσμών
που θα εγκλωβιστούν και θα παραμείνουν εδώ, καθώς τα σύνορα προς την Ευρώπη
σφραγίστηκαν.
Υπό τις συνθήκες αυτές έχει μία αξία να
συγκρίνει κάποιος τις ηθικές αφετηρίες της «πρώτης φοράς Αριστερά» με τις
αντίστοιχες του «κακού» Σόιμπλε.
Στον προ μηνών διάλογό του με τον Τσίπρα στο
Νταβός, ο «σκληρός κι απάνθρωπος» Γερμανός είχε σημειώσει, σε μία παρατήρηση
που τότε πέρασε απαρατήρητη και ασχολίαστη: «αν χρειάζεται ένα νέο σχέδιο
Μάρσαλ, αυτό δεν θα αφορούσε κάποια χώρα της Ευρώπης (σ.σ. καθώς αν εφαρμοστούν
οι κανόνες και οι συμφωνίες οτιδήποτε τέτοιο περιττεύει). Θα έπρεπε να
σχεδιαστεί και να κατευθυνθεί προς τις χώρες της κρίσης (Συρία κλπ.), για την
ανοικοδόμησή τους». Ο Αλ. Τσίπρας τότε δεν είχε απαντήσει το παραμικρό.
Αλέκος Παπαναστασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου