Όλοι εκτός από τον πρόεδρο των ΗΠΑ μοιάζουν να
αντιλαμβάνονται ότι ο πολιτισμένος
κόσμος βρίσκεται σε ολοκληρωτικό πόλεμο με το σατανικό ριζοσπαστικό
Ισλάμ. Το Ισλαμικό Κράτος, ή ISIS ή ISIL,
κερδίζει έδαφος και συνενώνοντας τα διάφορα εξίσου ριζοσπαστικά ισλαμικά
κινήματα σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχει πλέον καταστεί ένας τρομερός αντίπαλος.
Η ομιλία του Ομπάμα στην Αβάνα είχε στόχο, είπε,
τον λαό της Κούβας και την κομμουνιστική
ηγεσία της, όπως και το αμερικανικό κοινό. Ήταν μια έκκληση για μια νέα
εποχή επικοινωνίας και συνεργασίας με την δικτατορία του Κάστρο. Όμως το νόημα
της ομιλίας ήταν ανησυχητικό, ειδικά το όχι και τόσο λεπτό υπονοούμενο που
άφησε, ότι πριν το 1969 οι ΗΠΑ προσπάθησαν να «ελέγξουν» την Κούβα, συνεχίζοντας
έτσι τις ατελείωτες συγγνώμες του για τον τρόπο που η Αμερική ηγείται του
ελεύθερου κόσμου…
Μετά την νίκη στον πόλεμο Αμερικής- Ισπανίας,
πριν από έναν και βάλε αιώνα, όταν η Κούβα θα μπορούσε να έχει γίνει
αμερικανικό έδαφος, ενώ πολλοί Κουβανοί την ήθελαν αμερικανική Πολιτεία, οι ΗΠΑ
βοήθησαν τον επαναστάτη Jose Marti
να κερδίσει την ανεξαρτησία για τη χώρα του.
Σήμερα η Κούβα αντιμετωπίζει ένα αβέβαιο μέλλον.
Ο πρόεδρος Raul Castro είναι 84 ετών, και η
δικτατορία του παραπαίει. Ο σοβιετικός χορηγός της έχει εξαφανιστεί προ πολλού,
ενώ οι λατινοαμερικάνοι φίλοι της βρίσκονται σε χειρότερους οικονομικούς και
πολιτικούς μπελάδες από την ίδια.
Όμως ο Ομπάμα, άθελά του ή μη, έριξε ένα σωσίβιο
στους αδελφούς Κάστρο μέσω της επίσκεψης του, και τους βοήθησε. Βέβαια, ούτε
αυτός, ούτε ο κουβανικός λαός κέρδισαν κάποιο αντάλλαγμα. Ρίχνοντας κι άλλους
πολιτικούς κρατούμενους στη φυλακή, ή δέρνοντας τις γυναίκες τους, δεν ήταν ένα
καλό σημάδι, όπως δεν ήταν και οι μικροπρεπείς αγενείς παιδαριώδεις κινήσεις του
Raul.
Ο Ομπάμα επέδειξε την λησμοσύνη του για έναν
κόσμο που καίγεται, επιμένοντας να κάνει την επίσημη και γραμμένη από πριν ομιλία του την ώρα που ένα νέο κεφάλαιο
τρόμου γράφονταν στις Βρυξέλλες.
Δεν υπάρχει κανένας ειδικός στην τρομοκρατία που
να μην περιμένει ότι η ριζοσπαστική ισλαμική βία της Ευρώπης θα επαναληφθεί
οσονούπω και στις ΗΠΑ. Η επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, οι δολοφονίες στο
Fort Hood, οι αντίστοιχες επιθέσεις στις στρατιωτικές
εγκαταστάσεις στο Chattanooga και στο Little Rock,
και οι θηριωδίες στο San Bernardino
είναι απλά μια πρόγευση του τι έρχεται.
Τα 51 δευτερόλεπτα που αφιέρωσε ο Ομπάμα στις
επιθέσεις των Βρυξελλών δεν φτάνουν. Οι υπεύθυνοι της αντιτρομοκρατίας στο
Βέλγιο, στο Βερολίνο και στο Λονδίνο μιλάνε σε ιδιωτικό επίπεδο για το πόσο
ανησυχούν από αυτά που βλέπουν να έρχονται. Ο εξελιγμένος οπλισμός και ο
συντονισμός που είδαν στις Βρυξέλλες τους λένε ότι ο ISIS κερδίζει τόσο τους
Ευρωπαίους όσο και τους Αμερικάνους. Στο Ιράκ και στη Συρία ο ISIS
εκμεταλλεύεται όλα τα σύνεργα του νέου ψηφιακού κόσμου. Η αμερικάνικη αντίδραση
είναι μια «κουτσή» σταδιακή προσπάθεια να χαλιναγωγήσει τους τρομοκράτες, χωρίς
όμως να συνοδεύεται από κάποια μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Ο πρόεδρος θα πρέπει να ξεκινήσει τις προετοιμασίες
για έναν ανελέητο πόλεμο, προκειμένου να καταστραφεί ο ISIS. Το αν αυτό θα
αποτελέσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως τον αποκαλεί ο Πάπας, η εκστρατεία
αυτή θα χρειαστεί την πλήρη προσήλωση του Ομπάμα, και μια νέα στρατιωτική
κινητοποίηση στη Μέση Ανατολή.
Σίγουρα η αμερικανική κοινή γνώμη έχει κουραστεί
από τους πολέμους και τις φήμες για πολέμους, αλλά ένας πρόεδρος δεν μπορεί να
ηγείται από τα μετόπισθεν, με ήπια λόγια και κομψά συλλυπητήρια κατόπιν εορτής.
Η ηγεσία απαιτεί αποφασιστικότητα και θέληση
ώστε να αντιμετωπιστούν οι απειλές για την επιβίωση του έθνους, και αυτό
γίνεται μόνο αν αναγνωριστεί η σοβαρότητα της απειλής.
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου