Η Ελληνική Επανάσταση – Σύμβολο Ενότητας και Πατριωτισμού!

«Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Σήμερον η Ελλάδα φορά τα εορταστικά της και είναι έτοιμη να τιμήσει και να δοξάσει τα 195 έτη από την ηρωική επανάσταση του 1821 που αποτελεί πλέον εδώ και πολλά συναπτά έτη στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας κάθε πολίτη με ελληνική ιθαγένεια και υπηκοότητα.

Ας δούμε όμως συνοπτικά και με σεβασμό το λόγο αυτό που η Επανάσταση του’21 αποτελεί σύμβολο στην Ελλάδα, σύμβολο ενότητας, πατριωτισμού, πίστης και δέους ...

Οι απαρχές του ελληνικού εθνικού κινήματος εντοπίζονται στην ώριμη φάση του νεοελληνικού Διαφωτισμού, περί το 1800. Εν έτει 1814 συστήνεται η Φιλική Εταιρεία υπό την ηγεσία των Τσακάλωφ , Σκουφιά και Ξανθό με σκοπό την επανάσταση και την ανασύσταση του ελληνικού κράτους αποτάσσοντας τον Οθωμανικό ζυγό 400 χρόνων. Μέχρι το 1821 η Εταιρεία είχε στο ενεργητικό της δεκάδες χιλιάδες μέλη , που ήταν μυημένοι στο εθνικό αυτό σκοπό , διασκορπισμένα σε κάθε γωνιά του ελληνικού κράτους που έφτανε τότε μέχρι τη σημερινή Στερεά Ελλάδα.

Στις γραμμές της συσπειρώνονται κυρίως έμποροι και μικροαστοί, αλλά και Φαναριώτες και κοτζαμπάσηδες και κληρικοί, πρόσωπα που θα διαδραματίσουν αγωνιστικό ρόλο (θετικό ή αρνητικό) στον αγώνα για την ανεξαρτησία, όπως οι οπλαρχηγοί Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Αναγνωσταράς, ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), οι Φαναριώτες Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και Νέγρης, οι μεγαλοκαραβοκύρηδες Κουντουριώτηδες, οι μεγαλοκoτζαμπάσηδες Ζαΐμης, Λόντος, Νοταράς, ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός κ.ά.

Το έναυσμα του αγώνος έγινε το Φεβρουάριο του 1821 από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες και τη Μολδοβλαχία, όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ,υπασπιστής του Ρώσου Τσάρου, πέρασε τον ποταμό Προύθο λόγω της απουσίας οθωμανικών στρατευμάτων και αυξημένης στρατιωτικής πείρας που είχαν αναπτύξει εκεί οι Έλληνες και οι Φαναριώτες που κατοικούσαν εκεί. Η έκβαση της μάχης βρήκε ηττημένο το ελληνικό στράτευμα που πνίγηκε από τον οθωμανικό στρατό . Συνεπώς ο Υψηλάντης αναγκαστικά αφορίσθηκε και η Ρωσία δεσμευμένη προς την Ιερά Συμμαχία επέτρεψε την είσοδο τουρκικών στρατευμάτων στις ηγεμονίες και διέγραψε τον Υψηλάντη από το κατάλογο των αξιωματικών .

Μόλις ένα μηνά μετά το στις 27 Μαρτίου, στη Μονή Οσίου Λουκά κοντά στη Λιβαδειά, με παρόντες τους οπλαρχηγούς Αθανάσιο Διάκο και Βασίλη Μπούστο και προκρίτους της περιοχής έγινε η έναρξη της επαναστάσεως με τόπο έναρξης την Πελοπόννησο όπου η ισχυρή και αθρόα παρουσία των Ελλήνων εκεί αποτέλεσε πλεονέκτημα για τις πρώτες επιτυχίες των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων .

Με αριστοτεχνική δεξιοτεχνία ο «Γέρος του Μοριά» Θεόδωρος Κολοκοτρώνης οδήγησε σε παγίδα τον Τουρκικό στρατό στη Μάχη των Δερβενακίων τον Ιούλιο του 1822, οδηγώντας τον Δράμαλη σε υποχώρηση με 3.000 περίπου Τούρκους νεκρούς, σώζοντας για 2η φορά μετρά το Βαλτέτσι την Επανάσταση. Με απώλεια της τάξεως του 1/5 του στρατεύματος και των υλικών και ζώων ο Δράμαλης πέθανε από την απογοήτευση της ήττας του στην Κόρινθο το ίδιο έτος κατόπιν σφοδρής επίθεσης από τον Νικηταρά και τον Υψηλάντη.

Εν κατακλείδι , αν και στην αρχική αρνητική στάση των Μεγάλων Δυνάμεων λόγω του Ανατολικού Ζητήματος και των συμφερόντων στην περιοχή, ο πατριωτισμός και ο πόθος για τη ελευθέρια ανέδειξαν έναν εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα της Επανάστασης ανάγοντας τους Έλληνες σε εμπολέμους και όχι στασιαστές το 1823. Επιπλέον το αίτημα για τη δημιουργία νεοσύστατου Ελληνικού κράτους το 1824 με σχέδιο τριών τμημάτων(3 περιφερειών) καθώς και η ανάπτυξη του Φιλελληνισμού το ίδιο έτος στην Ευρώπη -κίνημα ορμώμενο από το δέος προς την Ελλάδα και το ριζοσπαστισμό εναντίον των Οθωμανών- με σήμα κατατεθέν την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου το 1826 έδωσαν νέα διπλωματική τροχιά της Ελλάδος στην Ευρώπη.

Με την ναυμαχία του Ναβαρίνου από το στόλο των μεγάλων δυνάμεων και τον ρωσοτουρκικο πόλεμο η Πύλη και ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β αναγκάστηκαν να αποσύρουν τα στρατεύματα από την Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο.

Η νίκη της Ελλάδος επισφραγίσθηκε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου το 1830 με την επίσημη αναγνώριση του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους υπό την ηγεσία του Ιωάννη Καποδίστρια που ανέλαβε έως τη δολοφονία του το 1831 τη εσωτερική οργάνωση και διοίκηση του Ελληνικού κράτους.

Ως εκ τούτων των γεγονότων η Ημέρα αυτή πρέπει να θυμίζει στον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα ότι ένας λαός ενωμένος και με αυτοεκτίμηση μπορεί να καταφέρει πολλά.

Χρόνια τώρα η Ελλάδα διχάζεται, καθώς de facto η μονή περίπτωση που μπορεί να χειραγωγηθεί ο Ελληνικός λαός είναι ο διχασμός, η απώλεια της πίστης του στην ελπίδα και το αίσθημα ματαιοπονίας που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και την καθιστά αδρανή και άπραγη στα δεινά γεγονότα.

Ημέρα μνήμης λοιπόν η 25η Μαρτίου του Μεγαλείου της Ελλάδος που είναι πλούσιο και αναγνωρισμένο διεθνώς που τείνουμε να λησμονήσουμε γιατί ξεχάσαμε και χάσαμε ταυτόχρονα την πιστή μας και την αυτοεκτίμηση μας . Κλείνω με μια ευχή να μην λησμονούμε ότι πετύχαμε και ότι αποτελεί εθνική ιστορική κληρονομιά… άλλωστε η λήθη είναι τιμωρία της Ιστορίας.

Ένας λαός χωρίς Ιστορία δεν έχει μέλλον. Χρόνια πολλά, τιμή και δόξα στους Ήρωες της Ελλάδος.

Όλγα Τσουκαλά