Ο Κατρούγκαλος
ναρκισσεύεται αφελώς και προκλητικά στη δημόσια σφαίρα με έναν ιδιότυπο διπλό
τρόπο: ενδυματολογικά και διανοητικά. Ετσι θα μπορούσε περίφημα να αποτελεί το
αντεστραμμένο είδωλο του Βαρουφάκη στο δεύτερο κωμικοτραγικό μονόπρακτο της
διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος επιχειρεί να φέρει ένα
ασφαλιστικό τερατούργημα, με μηδενικές ελπίδες βιωσιμότητας, απόλυτα
καταστροφικό για τη μεσαία τάξη των επιστημόνων. Επιχειρεί να μας πείσει με
δικανική υφολογία και ψευδορητορικό, μειλίχιο ύφος, σαν να βρίσκεται σε
δικαστικό ακροατήριο, ότι όλα πηγαίνουν καλά με το ανερμάτιστο σχέδιό του,
άσχετα αν όλοι αισθανόμαστε ότι όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας...
Οι ερμηνείες του είναι πάντα αυτοεπιβεβαιωτικές,
όπως και αν εξελίσσονται τα πράγματα. Με άλλα λόγια φοράει κουτοπόνηρα στην
πολιτική ζωή τον ισχυρογνωμικό λόγο της παλιομοδίτικης και επαρχιώτικης
δικηγορίας.
Ο Κατρούγκαλος είναι περήφανος για την poshet,
τη γραβάτα του, για τα υψηλά του εισοδήματα, αλλά κυρίως για τη βαθιά
αυτοσυνείδηση του κομμουνιστή. Ο επηρμένος ναρκισσισμός του, δεν τον εμποδίζει
να μη σχολιάζει απροκάλυπτα και αυτοαναφορικά όλα τα παραπάνω, δοθείσης κάθε
ευκαιρίας.
Ενοχοποιεί τη γραβάτα, το μαντηλάκι και τα
εισοδήματα των συναδέλφων του, κυρίως για να μιλήσει υπόρρητα και αυτοθαυμαστικά
για τον εαυτό του. Ακκίζεται συστηματικά και συνέχεια, δεν χαλαρώνει ούτε μία
στιγμή. Και ενώ αυτοεπιδεικνύεται και αυτοεγκωμιάζεται για όλα αυτά, πουλάει
ευαισθησία στρεφόμενος δήθεν με αίσθημα δικαίου απέναντι στους ομοϊδεάτες του.
Ετσι νομιμοποιεί, κατά την άποψή του, την πολιτική ακεραιότητά του.
Ο Κατρούγκαλος πιστεύει ότι είναι πειστικός,
εκφέροντας λόγο αληθοφανή, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι πιο μορφωμένοι και
πολιτικά εμπειρότεροι απο αυτόν τον εκλαμβάνουν απλά ως ρηχό, ενίοτε αστείο και
στρεψόδικο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι επιχειρεί πάντα, πλάι
στην γκρίζα επιτηδευμένη, και κάπως αναγεννησιακή κόμη του, έναν επίμονο
ντεμοντέ ομόχρωμο συνδυασμό μεταξωτής φαρδιάς γραβάτας και ποσέτ. Είναι
άξιο απορίας, με ποιa λογική αντιπαραβάλλει στην αγραβάτωτη ατμόσφαιρα της
συριζαϊκής σημειολογίας έναν τέτοιο υπερβολικά φορτωμένο και άγαρμπο
ενδυματολογικό κώδικα. Να είναι ένα είδος εσωτερικής αντίστασης;
 |
| Από μικρός κομψευόμενος δανδής! |
Όχι. Υποθέτω πως πλασάρει πλαγίως τον
εξαιρετισμό του αριστερού υπέρκομψου, στα όρια του δανδή, δικηγόρου-διανοητή.
Αυτολανσάρεται αυτάρεσκα σαν εκρηκτικός συνδυασμός, μεταξύ Ζαν-Ζακ Ρουσσώ και
Κάρολου Μπωντλαίρ. Υπαινίσσεται την ιδεογραφία, του πούρου κομμουνιστή σε
συναισθηματικό παραλήρημα αυτοδικαίωσης, αλλά παράλληλα και ακαδημαϊκού με
ψύχραιμη και θεωρητική στοχαστική εμβέλεια.
Ο Κατρούγκαλος, με την αυτοπεποίθηση του
μονόφθαλμα νομομαθούς, εν μέσω αριστερών ερασιτεχνών, πολιτεύτηκε όψιμα,
πρόχειρα και υστερόβουλα στην πολιτική ζωή του τόπου. Ξεκινώντας από το
λαϊκιστικό τεραίν της πλατείας Συντάγματος έφτασε στις σκάλες των ανακτόρων,
όπως ο Βαρουφάκης. Το έκανε άγαρμπα με ψυχολογία υπεροπτικού σοφιστή.
Κάτω από την επιδερμική ευπρέπεια και το
επιστημονικοφανές politically correct, λανθάνει, δυστυχώς, ένα ελαφρώς κωμικό
ταμπεραμέντο. Στην πραγματικότητα η υπερφιλοδοξία του και η ανάγκη να εξιλεωθεί
στα μάτια του Τσίπρα για τα μπλεξίματα του 12%, τον ώθησε ως πρόθυμο ιδεολογικό
μισθοφόρο, και εν όψει κυβερνητικού αδιεξόδου, να αναλάβει τη μεγαλύτερη καυτή
πατάτα του υπουργείου Εργασίας, συμψηφίζοντας και κερδίζοντας την πολιτική
απενενοχοποίηση.
Η αλήθεια όμως εκδικείται. Και η πατάτα που μας
σερβίρει, πολύ φοβάμαι πως θα τον κάψει.
Σταύρος Κωνσταντινίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου