Παραίτηση των ικανών…

Σκηνές απείρου κάλους στο Πολύκαστρο. Μετανάστες με ακατανόητο θράσος, με ύφος εξουσιαστών, σταματούν νταλίκες με εξαγώγιμα προϊόντα, συχνά νωπά φρούτα και λαχανικά. Οι οδηγοί ενημερώνονται πως δεν μπορούν να κατευθυνθούν προς τη δυτική Ευρώπη μέσω της ΠΓΔΜ εάν δεν επιτραπεί στους… φιλοξενούμενους μας να συνεχίσουν το δικό τους ταξίδι προς τη Γερμανία και τα επιδόματα της. Η αστυνομία παρακολουθεί διακριτικά, πάντα σύμφωνα με την κυβερνητική αντίληψη περί τήρησης των σχετικών νόμων.

Σε λίγο καιρό, εφόσον το φαινόμενο συνεχιστεί, θα συμβούν πράξεις αυτοδικίας, από εκείνες που ενισχύουν την ακροδεξιά. Αυτό όμως μάλλον δεν απασχολεί το Μαξίμου, καθώς ο Μιχαλολιάκος έχει πλέον αποδείξει πόσο εκτιμά τον ΣΥΡΙΖΑ και τα έργα του. Μάλλον το χειρότερο είναι πως η ανοχή σε αυτή την αυθαιρεσία βλάπτει εκατοντάδες βορειοελλαδίτικές εξαγωγικές μονάδες, σε μια περιοχή με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά ανεργίας, η οποία επιπρόσθετα βιοπορίζεται από την αγροτική και βιομηχανική παραγωγή και όχι από τον τουρισμό. Ψιλά γράμματα μπροστά στη διατήρηση του άμεμπτου αριστερού προφίλ της κυβέρνησης. Κι έπειτα απορούμε γιατί όλο και περισσότεροι εξαγωγείς αναχωρούν για Βουλγαρία…

Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις από άτομα που προτιμούν να συνθλίψουν ότι απέμεινε από τον ιδιωτικό τομέα, παρά να προβούν σε λελογισμένες περικοπές κρατικών δαπανών. Φτάσαμε πια στο ιλαροτραγικό σημείο να απορρίπτουν οι δανειστές τους πρόσθετους φόρους, αναγνωρίζοντας πως το βαρυφορτωμένο υποζύγιο κοντεύει να κλατάρει, γεγονός που ακόμη δεν έχει γίνει αντιληπτό από τους συμβούλους του Τσίπρα. Αυτοί φροντίζουν να ξεγελάνε την κοινή γνώμη, μεταφέροντας με non papers την πληροφορία πως οι εταίροι ζητούν την αύξηση της φορολογίας. Η πραγματικότητα βέβαια είναι πως εκείνοι ζητούν αύξηση των εσόδων δια της πάταξης της φοροδιαφυγής και της φορολόγησης των πραγματικών πλουσίων, κι όχι δια της προκρούστειας αύξησης των συντελεστών.

Όμως η κυβέρνηση προτιμά να ανεβάζει το κόστος μετακίνησης των πολιτών αυξάνοντας τους φόρους της βενζίνης, και να επιτρέπει την συνέχιση της λαθρεμπορίας καυσίμων. Επιλέγουν να αυξήσουν τις ασφαλιστικές εισφορές αντί να επιβάλλουν την τραπεζική καταβολή της μικτής μισθοδοσίας. Αυξάνουν τους φόρους σε τσιγάρα και ποτά, όταν το λαθρεμπόριο των δυο κλάδων οργιάζει. Διατηρούν υψηλότατους αντιλαϊκούς συντελεστές ΦΠΑ, ενώ η γενικευμένη χρήση πιστωτικών καρτών θα προκαλούσε μείωση τους. Και οι κουταμάρες δε σταματούν εκεί. Οι υψηλότεροι φόροι στα αυτοκίνητα εξασθενούν περαιτέρω την αναιμική αγορά τους. Το τέλος κινητής τηλεφωνίας σε μια Ευρώπη χωρίς χρεώσεις roaming συνεπάγεται μετακίνηση των συνδρομητών σε ξένους πάροχους. Ο ανεβασμένος ΕΝΦΙΑ καταβαραθρώνει κι άλλο την οικοδομή μα και τις τιμές των ακινήτων, εις βάρος ολόκληρης της οικονομίας.

Η συνεχής μεγέθυνση των φορολογικών βαρών είναι ατελέσφορη, όπως φανερώνει πειστικά η καμπύλη Laffer∙ όσο περισσότερα προστίθενται, τόσο λιγότερα εισπράττονται, και η χειροπιαστή επιβεβαίωση έρχεται από την συνεχή αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Αν θέλουμε ανάπτυξη, αν θέλουμε μείωση της ανεργίας, αν θέλουμε να ξεναέχουμε κάποτε κοινωνική ειρήνη τότε η μείωση των φόρων αποτελεί βασική, βασικότατη προϋπόθεση. Πώς όμως θα συντηρηθεί το «κοινωνικό κράτος» εάν μειωθούν αυτοί οι φόροι? Καταρχήν πρέπει να επιδιωχθεί η πλήρης είσπραξη των υφισταμένων, δεδομένου πως από τις βεβαιωμένες κάθε μήνα οφειλές δεν εισπράττεται το 20-30%. Κι από κει και πέρα πρέπει να υπάρξουν περικοπές δαπανών.

Περίπου 180.000 είναι οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Παιδείας. Κοντά 80.000 είναι το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων. 25.000 γιατρούς και νοσηλευτές απασχολεί το ΕΣΥ. 45.000 είναι οι αστυνομικοί και 10.000 οι δικαστικοί. Άντε να υπολογίσουμε και 60.000 άτομα σε πυροσβεστική, λιμενικό, τελωνεία, ΣΔΟΕ και κάποιες απολύτως αναγκαίες διοικητικές υπηρεσίες: σύνολο περίπου 400.000 απασχολούμενοι, υπεραρκετοί για τις στοιχειώδεις δημόσιες υπηρεσίες, όπως αυτές χαρακτηρίζουν ένα σύγχρονο κράτος. Και οι υπόλοιποι 160.000 τι ακριβώς κάνουν?

Πολλοί απασχολούνται εκεί όπου μπορούν να δραστηριοποιηθούν ιδιώτες, όπως σε πολλούς τομείς της αυτοδιοίκησης, αποκομιδή σκουπιδιών, πράσινο, συντήρηση υποδομών. Άλλοι στελεχώνουν ελεγκτικούς και διοικητικούς μηχανισμούς χωρίς να είναι αναγκαίο. Οι ηλεκτρονικές συναλλαγές θα μείωναν τους εργαζομένους στο ΥΠΟΙΚ και στα Ταμεία, οι περιβαλλοντικοί και πολεοδομικοί έλεγχοι θα μπορούσαν να αναληφθούν από πιστοποιημένους ιδιωτικούς φορείς, η αναγκαία χρήση της πληροφορικής στη Δικαιοσύνη θα μείωνε τον αριθμό των δικαστικών υπαλλήλων, η κάρτα πολίτη θα καταργούσε την έκδοση πιστοποιητικών και βεβαιώσεων. Και τέλος, χιλιάδες, πολλές χιλιάδες ΔΥ είναι χωμένοι σε αφανή ΝΠΙΔ και ΝΠΔΔ με ανύπαρκτο ουσιαστικά αντικείμενο, άγνωστα ακόμη και στους μανδαρίνους των υπουργείων.

Μα είναι δυνατόν να απολυθούν 160.000 άνθρωποι, άνθρωποι με νοικοκυριά? Όχι, και δεν είναι απαραίτητο. Υπάρχουν ελλείψεις διοικητικού προσωπικού σε νοσοκομεία και σχολεία, η δασική υπηρεσία έχει εξαϋλωθεί, σε πάμπολλους αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία δεν υπάρχουν φύλακες. Ακόμη, πολλοί θα απορροφηθούν από τα ιδιωτικά σχήματα που θα αναλάβουν να εκτελούν κρατικές αρμοδιότητες. Κι όσοι απομείνουν μπορούν να συνεχίσουν να εργάζονται με συμβάσεις μειωμένης απασχόλησης, μετά από επιλογή με κοινωνικά κριτήρια, ώστε να μη βρεθούν στο δρόμο. Κάποιες τέτοιες δράσεις- από κοινού με πρακτικές τομές στις προμήθειες για Υγεία και Άμυνα, και φυσικά με εξορθολογισμό του συνταξιοδοτικού-είναι ικανές να μειώσουν τις κρατικές δαπάνες σε βαθμό τέτοιο που και οι φόροι να ξαναγίνουν υποφερτοί, και οι υπηρεσίες να είναι αντάξιες των θυσιών μας, και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων να ενισχυθεί, και οι ρυθμίσεις οφειλών να γίνουν δικαιότερες, και-τελικά-νέα μαγαζιά, ξενοδοχεία και εργοστάσια να αρχίσουν να ανοίγουν.

Πολλοί και άξιοι γύρω μας δηλώνουν την ολοκληρωτική απογοήτευση τους από την Ελλάδα, προφητεύουν την καταστροφή της και ονειρεύονται ένα μέλλον στο εξωτερικό. Η λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους έχει ισοπεδώσει ψυχικά, η ιταμότητα και η καθεστωτική συμπεριφορά των κυβερνητικών στελεχών δρα πάνω τους παραλυτικά.

Χρέος όσων έχουμε ακόμη ελπίδες είναι να στηρίξουμε τους απογοητευμένους διπλανούς μας, να τους δείξουμε πως υπάρχει κι άλλος δρόμος από εκείνον της καταστροφής. Αν δεν επιμείνουμε όλοι μαζί, θα μας πάρει η μπάλα όλους μαζί….

Φάνης Ουγγρίνης

Μεταρρύθμιση