Καλά και κακά νέα…

Εδώ και πολύ καιρό έχω κόψει τα πολλά πολλά με όλους εκείνους τους γνωστούς, φίλους, συναδέλφους, συγγενείς, και λοιπούς περήφανους αγαναΧτιστές, στην πλειοψηφία τους πρώην πασόκοι και νυν συριζαίοι,  που νυχθημερόν έβριζαν τα μνημόνια, καταριόντουσαν τον Σαμαρά, και συκοφαντούσαν ακόμη κι εμένα, την τελευταία τρύπα του ζουρνά,  ως δοσίλογο, ξενόδουλο, κλπ.

Και όλα αυτά επειδή είχα έγκαιρα “δει το φως», και καθημερινά προέβλεπα και προειδοποιούσα για την καταστροφή που θα επέφερε ο Αλέξης, αν τυχόν και εκλέγονταν πρωθυπουργός. Το ατύχημα δηλαδή που θα συνέβαινε, και που είχε σαφώς προβλέψει και  περιγράψει ο ίδιος ο Σαμαράς…

Όλους αυτούς δηλαδή που έκαναν αγώνα, σε όλα τα επίπεδα, για να φύγουν οι «μπροδώτες» απ το Μαξίμου, και για «αναστηθεί» η χώρα από τον Αλέξη και τους άφθαρτους αριστερούς συνεργάτες του, οι οποίοι θα έσκιζαν το μνημόνιο, θα χόρευαν την Μέρκελ στο ταψί, θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ, θα έδιναν αυξήσεις… μπλα μπλα μπλα…

Και μετά έσκασε μύτη ο μπαρμπα Αλέκος ο Φραπεδιάρης, ο Δρ Μπαρουφάκης, ο Στρατούλης (χα χα… τον θυμάμαι και γελάω), ο Παλαβίτσας, ο Μάρδας, η Βαλαβάναινα, και όλα εκείνα τα φρούτα του συριζέικου μπαχτσέ, που κατάφεραν μέσα σε λίγους μήνες να κλείσουν τις τράπεζες, να επιβάλλουν κάπιταλ κοντρόλς, να αυξήσουν τους φόρους, να ξεπουλήσουν τα πάντα (αεροδρόμια, λιμάνια, Ελληνικό, κλπ) και να κάνουν μια κωλοτούμπα τόσο θεαματική,  που θα τη ζήλευε μέχρι και ο Μελισσανίδης (ο Ιωάννης), συμφωνώντας σε μέτρα που ως κι ο Τζίμερος θα έβρισκε αποκρουστικά.

Τους πρώτους εκείνους μήνες όμως, αν και κάθε μέρα που περνούσε ο λάκκος στον οποίο πέσαμε μεγάλωνε, οι εν λόγω «δημοκράτες» συνέχιζαν την νιρβάνα τους, και μαζί με τις θρυλικές πλέον μπουτούδες (και το κουνάβι) χαιρόντουσαν και πανηγύριζαν για την κατάντια μας, την οποία στο φτωχό και απαίδευτο μυαλό τους ταύτιζαν με κάποιο είδος επανάστασης απέναντι στους «ξένοι τοκογλύφοι». Έφταναν μάλιστα σε σημείο να θαυμάζουν ακόμη και τον συγκαμένο, που για χάρη της καρέκλας μεταμορφώθηκε κι αυτός σε στιβαρό δεκανίκι της γιαλαντζί καθ ημάς αριστεράς… ο συγκαμένος αριστερός! Άκου να δεις…

Στη συνέχεια, και αφού ο Αλέξης έκανε το περήφανο ΟΧΙ ένα «ταπεινωμένο» ΝΑΙ, αφού έδωσε γη και ύδωρ στους «τοκογλύφοι» δουλεύοντας, όπως αρέσκεται να λέει, 17 ώρες σερί, και αφού απέπεμψε τον Μπαρουφάκη, ενώ κάποιοι άλλοι την έκαναν από μόνοι τους (Δραχμαζάνης, ζουρλή, και σία), οι γνωστοί μου, που λέγαμε, άρχισαν να βλέπουν τα πράγματα κάπως διαφορετικά. Όχι ότι έβαλαν μυαλό… ίσα ίσα… απλά έγιναν ελαφρώς πιο προσγειωμένοι, αντιλαμβανόμενοι το πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα όταν είσαι στην αντιπολίτευση και κάνεις ανέξοδη κριτική, από το πώς είναι όταν είσαι κυβέρνηση και παίζεις στα χέρια σου το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας κι ενός ολόκληρου λαού. Έτσι, αντί να σκύψουν ταπεινά το κεφάλι και να ζητήσουν συγνώμη από τους σαμαροβενιζέλους, άρχισαν να μιλάνε για ρεαλισμό, για τακτική υποχώρηση, για δημοσιονομική προσαρμογή, κλπ κλπ.

Εξ ου  και τον Σεπτέμβρη του ’15, αν και η χώρα είχε βυθιστεί ολόκληρη στα κόπρανα του σύριζα, ο Αλέξης ξαναπήρε την εξουσία, με ένα σημαντικό ποσοστό, ενώ και ο συγκαμένος ξανάρχισε τα δικά του, μιλώντας εξ ονόματος του λαού που τον στηρίζει (3.6% πήρε ο έρμος)…

Και ερχόμαστε στο σήμερα, όπου κοντεύει να ολοκληρωθεί το αρχικό όραμα του Αλέξη, να γίνουμε δηλαδή ένα τσαβικό καθεστώς, μια μεταμοντέρνα βαλκανική σοβιετία, εκτός ευρώ, εκτός Σένγκεν, μπορεί και εκτός ΕΕ, με φιμωμένα ΜΜΕ, με ΠΝΠ επί παντός του επιστητού, με καθόλου επιχειρηματικότητα, με καμία ανάπτυξη, με δεκάδες (μπορεί και εκατοντάδες) χιλιάδες λαθρομετανάστες, με γιγαντωμένο το διαχρονικά  αναξιόπιστο  και υποβαθμισμένο δημόσιο, και βεβαίως χωρίς χαρτί υγείας…

Ένα στρεβλό καθεστώς που στηρίζεται σε μόλις 153 νοματαίους (στην πλειοψηφία τους γιδοβοσκοί με όλη τη σημασία της λέξης), οι τρεις εκ των οποίων Μουσουλμάνοι της Δυτ. Θράκης (και ο νοών νοείτω).

Και εδώ είναι τα καλά νέα (του τίτλου): Ότι ακόμη κι αυτοί που παρέμειναν οπαδοί του Σύριζα παρά τα όσα δεινά μας έφερε μέσα σε ενάμιση χρόνο, άρχισαν τώρα επιτέλους (δειλά δειλά) να αμφισβητούν την σοφία του «γελαστού παιδιού» και να ανησυχούν πραγματικά και για πρώτη φορά για το μέλλον. Μάλιστα, επειδή οι περισσότεροι εξ αυτών είναι δημόσιοι υπάλληλοι, και επειδή το κράτος έχει ακόμη χρήματα για μισθούς και συντάξεις ίσα ίσα μέχρι και για τον Μάιο, άρχισαν να φοβούνται πραγματικά πως αν όλα πάνε καλά (κατά σύριζα) το μεθεπόμενο μηνιάτικό τους ίσως να είναι σε σακιά με φακές Αιγύπτου… Οπότε, έστω και αργά, έστω και στα πέναλτι, ο αυτόχειρας «όχλος» που στήριξε Αλέξη, άρα έβγαλε μόνος του τα μάτια του, σιγά σιγά αντιλαμβάνεται τι έκανε, κι αναθεωρεί τις απόψεις του. Με αποτέλεσμα, αν τυχόν γίνουν εκλογές, ο σύριζα να μη βγει πρώτος αυτή τη φορά. 

Τα κακά νέα; Όπως έχω ξαναπεί, το τσίρκο που μας κυβερνά, πέρα από την ανικανότητα και την τσαπατσουλιά του στα πάντα όλα, είναι πλέον παγιωμένο καθεστώς. Κι αυτό αποδεικνύεται από τις διάφορες δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως, και στις οποίες ο σύριζας ΔΕΝ πέφτει κάτω από το 20%. Κάτι που σημαίνει ότι θα τον τρώμε στη μάπα για πολλά χρόνια ακόμη, είτε ως κυβέρνηση που συστηματικά καταστρέφει την χώρα, είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση που συστηματικά θα την σαμποτάρει. Lose lose δηλαδή η κατάσταση, από την στιγμή που βάλαμε τις συνιστώσες αυτές  του 3-4% μπάστακα στα τέτοια μας.  Άντε τώρα να τις ξεφορτωθούμε…

Και το χειρότερο; Όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι, που λέγαμε, που μάσησαν απ τα καθρεφτάκια και τις χάντρες του Αλέξη, και που τον γιγάντωσαν, όλοι αυτοί δηλαδή που δημιούργησαν το τέρας που μας καταπίνει αμάσητους, μπορεί τώρα να κατάλαβαν το λάθος τους, αλλά βλέπουν και την εναλλακτική (της ΝΔ) τρομάζοντας έτι περαιτέρω, αφού στο μυαλό τους (και πολλών άλλων) ο Κυριάκος είναι ταυτισμένος με αθρόες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, καταργήσεις οργανισμών και υπηρεσιών, κλπ. Μάλιστα, όπως μου λένε, φοβούνται πως αν βγει η ΝΔ, αυτή τη φορά δεν θα είναι η ήπια ενοχική φοβική ΝΔ του Σαμαρά, που την είχαν του χεριού τους, και που πήγαινε με τον σταυρό στο χέρι,  αλλά κάτι άλλο… πιο σκληρό, πιο αδίστακτο, και πιο (νέο)φιλελεύθερο. Που θα πάρει κεφάλια, χωρίς πια να ανησυχεί για τα φληναφήματα των δραχμαζάνηδων, της Ραχήλ, του κουναβιού, και του Κουράκη… που ακόμη και για τον πιο πούρο «κομμουνιστή» επιτέλους αποδείχθηκαν χαζοχαρούμενα ανθρωπάκια… χώρια ανίκανοι και λαμόγια.

Συνεπώς, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι: μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Γι αυτό, αν θέλει όντως ο Κυριάκος να βγει πρωθυπουργός με διαφορά, όπως το θέλω και εγώ, μπας και περισωθεί κάτι από την χώρα, καλά θα κάνει να προσπαθήσει να περάσει το μήνυμα σε όλους αυτούς τους κοψοχέρηδες (είναι λεγεώνες) ότι ναι μεν θα βάλει τάξη στα δημοσιονομικά και στο ίδιο το δημόσιο, αλλά δεν θα κάψει τα χλωρά μαζί με τα ξερά, ούτε θα πάρει κεφάλια δικαίων και αδίκων αδιάκριτα. Αλλιώς, αν αυτό δεν ξεκαθαριστεί, και δεν περάσει προς τα κάτω, προς τον λαό που ψηφίζει, οι μόνοι κερδισμένοι από την μελλοντική εκλογική  ήττα του Αλέξη, όποτε κι αν έρθει,  θα είναι η ζουρλή, ο δραχμαζάνης, και δευτερευόντως η Χρυσή Αυγή (για άλλους λόγους).

Strange Attractor

ΥΓ- Η πραγματική μάχη αυτή την εποχή δεν είναι ούτε με τους εταίρους, ούτε με το ΔΝΤ, ούτε με τον Σόιμπλε… είναι με τον χρόνο. Ο οποίος όσο περνάει τόσο πιο κοντά στην δραχμή (και στην φτωχοποίηση) μας πάει ο Αλέξης. Ας ελπίσουμε ότι θα πέσει πριν το καταφέρει, αν και το να πέσει το βλέπω κομμάτι δύσκολο, αφού οι ζαβοί είναι πλειοψηφία (πάντα ήταν και θα είναι)...