Εδώ και πολλά χρόνια, μαζεύω στοιχεία από
στελέχη κομμάτων, όταν βρίσκονται στην εξουσία. Προσπαθώ να καταλάβω τι λένε
στα υπουργικά γραφεία ή στις κλειστές συσκέψεις των μεγάλων αποφάσεων. Τις
περισσότερες φορές, η ατμόσφαιρα είναι θολή από το μένος τους εναντίον
της αντιπολίτευσης ή όσων δεν συμφωνούν μαζί τους.
 |
| Αλέξη κερδάμε; |
Θυμόσαστε τον πρώην υπουργό και νυν πρόεδρο της
Βουλής Βούτση, τι είχε πει μόλις κατέβηκε από το βήμα; «Ξέρω να χτυπάω εγώ ρε
μαλ...κα!». Ε λοιπόν αυτή η φράση αποδίδει απόλυτα το κλίμα των συνομιλιών στα
κλειστά και όχι μόνο γραφεία. Αυτό ακριβώς κάνουν. Κι όσο πιο χαμηλό είναι το
μορφωτικό ή το πνευματικό επίπεδο τόσο πιο παρανοϊκός είναι ο προσανατολισμός
των αποφάσεων. Πρώτα εστιάζουν στην άμυνα και στην ασφάλεια των προσωπικών
κινήσεων και ύστερα ακολουθεί η ποιότητα μιας απόφασης για την υπεράσπιση των
συμφερόντων της χώρας...
Όσον αφορά την καινούρια περιπέτεια, υπάρχει
καμία αμφιβολία για την σκοπιμότητα της πολιτικής στάσης του Τσίπρα
απέναντι στο κλείσιμο της συμφωνίας; Μόνο που εδώ, ο αντίπαλος δεν είναι η
αντιπολίτευση αλλά το ίδιο το κόμμα! Η μεγάλη αγωνία του είναι πως θα
εξασφαλίσει την ψήφο 15 έως 20 βουλευτών που στέλνουν μηνύματα του δικού
τους εκβιασμού.
Φανταστείτε τον να ακούει με το δάχτυλο
παρατεταμένο στον κρόταφο – συμβολική η εικόνα- τον Νίκο Παππά να του
ξεδιπλώνει το σχέδιο και να μην βιάζεται να απαντήσει- γιατί απλά δεν ξέρει τι
να πει. Και στο τέλος να σηκώνεται με ένα αίσθημα ικανοποίησης και να φωνάζει
να του καλέσουν στο τηλέφωνο τον Τουσκ!
Για μια
ομάδα απίθανων τύπων – οι μισοί ανεγκέφαλοι κουτοπόνηροι και οι άλλοι απλώς
χαμένοι στην ιδεοληψία τους- ο Τσίπρας μηχανεύεται κόλπα για να κρατήσει την
εξουσία. Για ένα συνονθύλευμα «περιθωριακών συμβόλων» που έγιναν
βουλευτές από σπόντα, κοντεύει πάλι να τιναχτεί στον αέρα η οικονομία και μαζί
της η ελληνική κοινωνία.
Εν τω μεταξύ, οι υπόλοιποι αγωνιούντες
είναι οι συνήθεις όμηροι της παράνοιας. Ολόκληρη η κοινωνία σέρνεται πίσω από
τα σκοτεινά γραφεία του Τσίπρα και της παρέας του επειδή δεν μπόρεσε να
καταλάβει το ρίσκο που έπαιρνε. Επειδή δεν είχε την αντίληψη να υποψιαστεί ότι
αυτοί που αναλάμβαναν τον ρόλο του τιμωρού του παλαιού καθεστώτος, θα γίνονταν
κάποιοι στιγμή, οι χειρότεροι δυνάστες της.
Η πολιτική της παράνοιας λειτουργεί πάντα με το
δόγμα της «παράπλευρης ωφέλειας». Εξασφαλίζουμε πρώτα τις ισορροπίες της
εξουσίας και ό τι περισσέψει είναι το κέρδος της κοινωνίας. Εδώ βέβαια, το
παιχνίδι δεν πρόκειται να έχει αίσια έκβαση για κανέναν αλλά αυτό δεν είναι
ακόμα αντιληπτό από ανθρώπους που βρίσκονται υπό την επήρεια του ιδρυματισμού
τους. Γιατί, έτσι όπως βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην μέθη της εξουσίας, είναι
δύσκολο να συνειδητοποιήσουν ότι παίζουν με τη φωτιά.
Η συμφωνία είναι πιθανό ότι θα κλείσει. Θα
κλείσει όμως με τους χειρότερους όρους και με ακόμα μερικές χιλιάδες
κατεστραμμένους ανθρώπους. Οι εκβιασμοί, τα πολιτικάντικα κόλπα και οι
τσαρλατανισμοί θα πιάσουν το πιθανότερο τόπο για μερικές "τζούρες"
ακόμα, πρόσκαιρης ικανοποίησης. Η εκταμίευση όμως, των χρημάτων θα
μεγιστοποιήσει το κόστος τους αφού στο βωμό της παράνοιας, θα θυσιαστούν πολλοί
Έλληνες. Αυτοί που δεν είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και δεν απασχολούν
εργαζόμενους ή που δεν ξέρουν πια τι να κάνουν τα πτυχία τους στην Ελλάδα.
Έτσι για
το ωραίο χαμόγελο του Αλέξη, θα παίξουμε για ακόμα μία φορά τη χώρα στα ζάρια,
μπας και κατευνάσουμε το μίσος για τους περιβόητους «προηγούμενους».
Πόσο άραγε
θα μας στοιχίσει αυτή η εκδίκηση των «προηγούμενων» άραγε, που αποφασίσαμε να
τους πνίξουμε με το αίμα των συμπολιτών μας;
Όλα πάντως, γίνονται για τις μικρές ή τις
μεγάλες ομάδες των αφελών που κυνηγούν την ουρά τους. Πώς θα τους κοροϊδέψουμε,
πως θα τους πείσουμε να ακολουθήσουν την λογική, πως δεν θα κλάψουν όταν τους
αρπάξουμε το παιχνίδι από τα χέρια, πως θα δεχτούν να ζήσουν κανονικά με τους
άλλους, πως θα τους φέρουμε στην άκρη του γκρεμού για να ψηφίσουν ή να μην
καταλάβουν τα μέτρα...
Η επόμενη μεγάλη επανάσταση που θα σώσει τον
κόσμο δεν θα στραφεί κατά της οποιασδήποτε εξουσίας αλλά εναντίον των ηλιθίων
που την στηρίζουν, περιμένοντας την ανταμοιβή τους!
Ανδρέας Ζαμπούκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου