Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ…

Πριν από αρκετά χρόνια σε μια συζήτηση στο περιστύλιο της Βουλής, οι πάντες εκ των συμμετεχόντων βουλευτών ήταν κατηγορηματικοί: Δεν θα περάσει ποτέ χειρότερος πρόεδρος από τον Σαρτζετάκη. Όμως, ποτέ μη πεις ποτέ.

Ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας φροντίζει κάθε λίγο και λιγάκι να ταράζει τα ύδατα με συνεχείς εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις του. Και να προκαλεί αναπόφευκτες συγκρίσεις…

Μια επιτίθεται στον νεοφιλελευθερισμό (από το Ισραήλ) θεωρώντας τον υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας. Δηλαδή, ότι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μια χαρακτηρίζει τον νεοφιλελευθερισμό … Μινώταυρο, υπερασπιζόμενος τις πιστές στον κρατισμό θέσεις του και αβαντάροντας συνεχώς τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Μια χρησιμοποιεί –συρόμενος από την κυβέρνηση- προϊόντα υποκλοπών και ζητά την απομάκρυνση του ΔΝΤ. Χωρίς να έχει καμιά δουλειά.

Και χθες ξανακτύπησε!

«Το νόμισμα αποκτά νόημα μόνο όταν υπηρετεί τον άνθρωπο», είπε.

Δήλωση που δεν κάνουν πια ούτε τα κυβερνητικά στελέχη.

Όντως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νόμισμα αποτελεί ένα εργαλείο υπηρέτησης του ανθρώπου.

Μπορεί όμως να τίθεται ως ζήτημα σε τόσο ακραίες συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας του τόπου και μάλιστα ελαφρά τη καρδία;

Μπορεί να δημιουργούνται στο υποσυνείδητο των Ελλήνων αισθήματα αγανάκτησης από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως αυτά που καλλιεργεί εντέχνως η κυβέρνηση για τους δανειστές και την Ευρώπη;

Και ποιον εξυπηρετούν αυτά;

Ο πρόεδρος είναι ο ίδιος άνθρωπος που με χρήματα από τα λεφτόδεντρα διόρισε χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπων στο δημόσιο.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που αύξησε τους μισθούς του δημοσίου.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που συνετέλεσε τα μέγιστα στην αύξηση του δανεισμού του δημοσίου.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που συνετέλεσε στη ακόμη μεγαλύτερη σοβιετοποίηση της ελληνικής Οικονομίας.

Και τώρα «πουλάει» ανθρωπισμό.

Με τη γλώσσα και το βλέμμα στραμμένα στις ημιμαθείς μάζες.

Τι κάνει ο πρόεδρος;

Παρεμβαίνει εκεί που δεν τον σπέρνουν ρίχνοντας νερό στον μύλο της κυβέρνησης.

Κάτι που δεν έκανε ποτέ κανένας άλλος πρόεδρος.

Ούτε καν ο Σαρτζετάκης.

Συμπορεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στα επικοινωνιακά του παιγνίδια και τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει τη νέα του παρέμβαση;

Τι ζητά το ΔΝΤ; Εξορθολογισμό της χώρας, περικοπές δαπανών, απολύσεις από το δημόσιο.

Ποιος αντιδρά σ’ αυτά;

Η κυβέρνηση… Κι ο πρόεδρος συμπαρίσταται.

Σιγά μη συμπαρίστατο στους ανθρώπους θύματα του κρατισμού που κι ο ίδιος εξέθρεψε.

Σιγά μη συμπαρίστατο στους ανθρώπους θύματα των «υπηρεσιών» του κράτους.

Σιγά μη πρόδιδε τις ιδεολογικές του καταβολές.

Ακόμη κι αν κάτι ξέρει και προειδοποιεί με τις δηλώσεις του για πιθανή έλευση άλλου νομίσματος στον τόπο, πάλι ρίχνει νεράκι στον μύλο της κυβέρνησης που πιστή στις κρατικίστικες ιδεοληψίες της κάνει ότι μπορεί για ν’ αποτελειώσει τη χώρα.

Κι έχει δίκιο το «Ποτάμι» που ισχυρίστηκε ότι κάθε δήλωση αποκτά νόημα στη χρονική συγκυρία που γίνεται. Είναι πια δεδομένο.

Ο πρόεδρος δεν είναι πρόεδρος όλων των Ελλήνων, αλλά πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Το μόνο που δεν έχει κάνει ακόμη είναι να βγάλει τη γραβάτα. Και, πού ξέρετε;

Ίσως και να βλέπει τον εαυτό του πρόεδρο της δραχμής, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις του…

Φοβάμαι πως δεν θ’ αργήσει ο καιρός που οι Έλληνες θ’ ακούνε τ’ όνομά του και θα μένουν απλώς… Παυλόπουλοι!

Δυστυχώς!

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

GR Post