Αν κάτι χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή την ελληνική
κοινωνία είναι η απάθεια. Ο θυμός της πρώτης φάσης της κρίσης έχει σε μεγάλο
βαθμό υποχωρήσει, αλλά στο συλλογικό υποσυνείδητο παραμένει έναντι των κομμάτων
της μεταπολίτευσης.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο Αλέξης
Τσίπρας, παρά την ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης της οποίας ηγείται και
των ευθυνών που δεν είναι υποδεέστερες των προκατόχων του, διατηρεί σχετικά
ανέπαφο το πολιτικό του κεφάλαιο. Προφανώς για τους επαΐοντες ο πρωθυπουργός
αποτελεί ένα υπερεκτιμημένο πολιτικό "προϊόν", αλλά για την πλειονότητα
της κοινωνίας παραμένει ο "νέος" που συγκρούεται με την πολιτική ελίτ
εντός και εκτός Ελλάδας...
Ασφαλώς ο Αλέξης Τσίπρας ούτε το "νέο"
εκπροσωπεί ούτε αντίπαλος της πολιτικής ελίτ είναι στο εσωτερικό και στο
εξωτερικό. Ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη συμφωνήσει την ένταξη στο Ευρωπαϊκό
Σοσιαλιστικό Κόμμα- εξ ου και η στήριξη από τον Πιτέλα και τον Σούλτς- ενώ ως
πρωθυπουργός είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με τη Γερμανία και το πολιτικό
κατεστημένο των Βρυξελλών.
Και μπορεί ο πρωθυπουργός με δηλώσεις κατά καιρούς
να επιλέγει λέξεις συγκινησιακά φορτισμένες για να επιτεθεί κατά της
"νεοφιλελεύθερης" Ευρώπης, οι εξελίξεις όμως αποδεικνύουν ότι κάθε
άλλο παρά τις υιοθετεί στην εφαρμοσμένη πολιτική. Άλλωστε οι παλαιότεροι
θυμούνται ότι πίσω από τον "Αντιαμερικανισμό" του ΠΑΣΟΚ κρυβόταν
επιμελώς η πλέον φιλοαμερικανική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.
Την προσεχή Δευτέρα, που ο μήνας θα έχει εννιά,
θα συγκληθεί το Eurogroup για να συζητήσει χρέος και πακέτο προληπτικών μέτρων
μαζί. Με δεδομένο ότι η ρητορική της κυβέρνησης που προηγείται της
διαπραγμάτευσης οδηγεί στο τέλος σε ταπεινωτικό συμβιβασμό, τον οποίο εν
συνεχεία η κυβέρνηση τον βαπτίζει "επιτυχία", δεν υπάρχει αμφιβολία
ότι και αυτή τη φορά ο πρωθυπουργός θα κάνει "υπερωρίες" για τα μάτια
του κόσμου. Ενός κόσμου που δεν θέλει να ακούσει τα άσχημα νέα, όπως ο βαριά
ασθενής δεν θέλει να ακούσει την αλήθεια για την κατάστασή της υγείας του.
Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει καλύτερα απ' τους
προηγούμενους να κάνει τη δουλειά του, και το κάνει με τον καλύτερο δυνατό
τρόπο. Ξέρει ότι για τη κοινωνία ο... Μήνας έχει εννιά και προηγουμένως φέρνει
προς ψήφιση στη βουλή το Ασφαλιστικό, ανάγοντας την 9η Μαΐου ως ημερομηνία
ορόσημο της... σκληρής διαπραγμάτευσης. Πολύ απλά ποντάρει στην απάθεια(βόλεμα)
των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ώστε να προετοιμάσει το κλίμα για την
υπερψήφιση της συμφωνίας που θα προκύψει μέχρι το τέλος του τρέχοντος μηνός.
Εν τω μεταξύ ο κυβερνητικός μηχανισμός θα
συνεχίσει να ταΐζει με άρτο και θεάματα το απαθές κοινό, το οποίο με τη σειρά
του θα πληρώσει κάτι παραπάνω σε έμμεσους και άμεσους φόρους(περίπου το 60% του
εισοδήματος του καθενός και της καθεμιάς) προκειμένου να απολαύσει το θέαμα που
θα του προσφέρει ο Πολάκης, ο Λάκης και ο Λαλάκης της κυβερνητικής επιθεώρησης
"Δεύτερη φορά Αριστερά".
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας μέλος του θιάσου, η
βουλευτής και πρώην κολυμβήτρια Ελένη Αυλωνίτου, ατυχώς δεν συμπεριελήφθη στην
ελληνική αντιπροσωπεία προκειμένου να εξηγήσει εκ του σύνεγγυς στον κ. Τόμσεν
πως η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ.
Και ο μήνας φυσικά και μετά τις εννιά θα
συνεχίσει να έχει εννιά…
Χάρης Παυλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου