Τραβηγμένα χειρόφρενα…

Εβδομήντα χρόνια πολέμησαν ανηλεώς οι μπολσεβίκοι την εκκλησία στη Σοβιετία και, μόλις έπεσαν, η εκκλησία επέστρεψε ενδοξότερη, πιο ισχυρή και με μεγαλύτερη επιρροή απ’ όση είχε το 1917, πριν την επανάσταση. Το αποδεικνύει και η πρόσφατη επίσκεψη Πούτιν στο Άγιον  Όρος. Γενικά, όποιος τα έχει βάλει με τους παπάδες έσκαψε πολιτικά τον τάφο του και πήγε αδιάβαστος.

Αλλά κάποιοι εδώ σ’ εμάς είναι αδιάβαστοι κι από πριν, αφού αρνούνται να δουν αυτή την απλή ιστορική και υπαρξιακή αλήθεια. Και έχουν τη μάταιη ελπίδα ότι θα αλλοιώσουν το φρόνημα των παιδιών απαγορεύοντας την πρωινή προσευχή στα σχολεία και τις παρελάσεις - αφού βέβαια έδειξαν υποκριτική συγκατάβαση τον πρώτο χρόνο εξουσίας, για να βγάλουν το απωθημένο τους στον δεύτερο, κατά τον οποίο, επιπλέον, είναι και πολύ πιο ανίσχυροι. Ήδη προπηλακίζονται και αποδοκιμάζονται όπου και να εμφανιστούν, κάτι που προαναγγέλλει πως το επόμενο αναπόφευκτο στάδιο θα είναι πάλι και δυστυχώς τα ιπτάμενα γιαούρτια Δορκάδος. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Όλα στην Ελλάδα καταλήγουν στο πρόβειο…

Επί δεκαετίες διακονούν προκλητικά τον εθνομηδενισμό. Νομίζουν πως μπορούν ίσως να μεταλλάξουν τον Έλληνα σε υποτακτική μαϊμού χωρίς προϊστορία και χωρίς μνήμη, ώστε να γίνει ένας υπάκουος εργάτης τσιμούχας και τίποτε παραπάνω. Διότι το παραπάνω μάλλον τους ενοχλεί. Τώρα έβγαλαν και κώδικα συμπεριφοράς για τα παιδιά (προηγήθηκε ο Φαράκος), εγκαινιάζοντας απαλά την κομμουνιστική αγωγή, για να περάσουν αργότερα σε πιο κλειστό σύστημα, με στολές και επαναστατικά τραγουδάκια αλά Κούβα και Βόρεια Κορέα. Έφτασαν στο εκπληκτικό σημείο να λένε στους γονείς να μην προσφωνούν τα παιδιά τους “πριγκίπισσά μου” ή “βασιλόπουλό μου”, και σε λίγο θα μας πουν να τα βαφτίζουμε με τα μεσαία ονόματα του Λένιν. Και γιατί όχι, αφού ήδη ο Τσίπρας βάφτισε τον γιο του Ερνέστο, από το πρώτο όνομα του Τσε Γκεβάρα, άσχετα αν ο Τσε δεν είχε οφσόρ εταιρείες και δεν υπέγραψε ποτέ δεξιά μνημόνια.
Κι όλα αυτά πάντα υπό την μπούρκα του ανθρωπισμού, διότι η κουκούλα είναι πάντα το προσφιλές σύστημα, απ’ το ΕΑΜ μέχρι σήμερα και εις τον αιώνα τον άπαντα. Πάντα η κουκούλα, ποτέ ευθέως.

Φαίνεται να πρόκειται για κανονικό και έμμονο μίσος για οτιδήποτε ελληνικό. Και επιπλέον κατά όσων έχουν μια δεκάρα παραπάνω - το άγαν διαβόητο άρθρο του μίζερου Κυρίτση περί του ότι έβαλαν πιο πολύ ΕΝΦΙΑ σε όσους ψήφισαν “ναι” στο δημοψήφισμα το αποδεικνύει για άλλη μια φορά. Όχι ότι δεν ξέραμε καλά πως εκκινούν απ’ τον φθόνο, όχι ότι δεν το βλέπαμε, αλλά να το γράφουν και φόρα παρτίδα σημαίνει πως δεν κρατιούνται πια. Πως δεν τους αφήνει η χαρά τους, ή ο αυτοκτονικός πολιτικός ιδεασμός που έφερε η τάχιστη παρακμή. Βγαίνουν τα απωθημένα με κάθε τρόπο. Δεν αντέχουν πλέον.Πώς το έλεγαν κάποιοι άλλοι επί Μεταξά; Θα το πω, κι ας το πιω (εννοείται το ρετσινόλαδο).

Ταξικό πόλεμο, λέει, κάνει ο ενδεής Κυρίτσης. Βρήκε κι αυτός προορισμό στη ζωή του, άφησε και γένια και νομίζει πως είναι στην κυβέρνηση του βουνού. Προασπίζει κι αυτός τους φτωχούς, με τον ιδεολογικό μανδύα του Ζορό. (Τουλάχιστον ο Ψωμιάδης φορούσε και τη στολή). Λιάκος, Φίλης και Κυρίτσης. Πρόκειται για φιγούρες βγαλμένες από άλλες εποχές, με την εμμονή της εκδίκησης, του μισελληνισμού και το πεθαμένο λικέρ του ξεπερασμένου ιδεολογήματος. Φιγούρες παλιές, που ως Ερινύες ενός τετελεσμένου μύθου επιμένουν να κυνηγούν, δι’ ημών, τα δικά τους φαντάσματα, στην Ευρώπη του 2016. Κλινέξ μάθαμε, Κλινέξ αγοράζουμε και πουλάμε ακόμα. Τραβηγμένα χειρόφρενα.

Ζούμε όλο και περισσότερο μεταξύ φαιδρότητας και τραγωδίας. Μεταξύ Κυρίτση και Καρανίκα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν κάθετη πτώση, ωστόσο επιμένουν να κάνουν πάλι, αλλά με σκιώδη τρόπο, τα λάθη που έκανε ο Ζαχαριάδης. Το λάθος πάλι τους ελκύει ακαταμάχητα. Το λάθος, κατά μεταφυσικό τρόπο, είναι η παντοτινή μοίρα του ιδεολογήματος, πριγκηπέσσα μου.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Μακεδονία