Νεοδημοκράτες μεν, τσιπροκαμμένοι δε!

Υπερασπιστήκαμε αρκετοί, με αρκετό προσωπικό κόστος μάλιστα, την προηγούμενη κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, κατά τη διάρκεια της θητείας της, άλλος λιγότερο και άλλος με πάθος. Όχι γιατί ήταν η τέλεια κυβέρνηση αλλά γιατί, τηρουμένων των συνθηκών και με όρους πολιτικού ρεαλισμού, ήταν αρκούντως αποτελεσματική.

Χώρια που όποιος μπορούσε να δει λίγο παραπέρα από τη μύτη του, προέβλεπε τι δεινά θα έφερνε στο τόπο η διάδοχη κατάσταση της κυβέρνησης εκείνης με το συνονθύλευμα των ιδεοληπτικών κατσαπλιάδων, έτοιμο να εφορμήσει στα ανάκτορα με τα μαχαίρια στα δόντια. Το αποτέλεσμα άλλωστε και η σημερινή κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα, χώρια τι περάσαμε 17 μήνες τώρα, το απέδειξαν πανηγυρικά…

Θυμάμαι λοιπόν τότε αρκετούς, όχι συριζοκαμμένους αλλά άτομα του φιλε-left χώρου και μεταρρυθμιστές της κακιάς ώρας κυρίως, να επιδίδονται σε έναν καθημερινό αγώνα αποδόμησης της κυβέρνησης εκείνης, με κριτική που κυμαινόταν από εποικοδομητική (που δεν είναι κακό) έως, κατά κόρον, κακοπροαίρετη. (Θυμηθείτε μόνο τα σχόλια περί "Βούλτεψη", "Ντινόπουλου", "ΕΡΤ", "Wi-Fi", "ακροδεξιάς" κλπ).
Όσο για εμάς που τότε υπεραμυνόμαστε της κυβέρνησης εκείνης, δεν μας έφταναν οι επιθέσεις των Συριζο-καμμένων, είχαμε και τις σφοδρές επιθέσεις και εκ μέρους αυτών.
Όταν αργότερα έπεσε εκείνη η κυβέρνηση - όπως έπεσε - άρχισαν να τα χώνουν στην αρχή μαζί με εμάς στον Σύριζα, αφού είδαν, όπως όλοι μας, περί τίνος τσίρκου πρόκειται και με τι νούμερα έχουμε να κάνουμε.
Και τώρα, ω του θαύματος, που άρχισε να φαίνεται η προοπτική να έχουμε όποτε και αν γίνουν οι εκλογές πολιτική αλλαγή και απομάκρυνση του τσίρκου από την εξουσία, με την κυβέρνηση θνησιγενή (το διακρίνει κανείς είτε από τα γκάλοπ, είτε από τη δυσαρέσκεια του κόσμου), επανήλθαν στα γνωστά και στην προσφιλή τους τακτική αποδόμησης, όχι της κυβέρνησης, αλλά του επικρατέστερου διαδόχου της, ασκώντας καθημερινή κριτική, όχι για αυτά που κάνει, αλλά κυρίως για αυτά που δεν λέει ή εξαγγέλλει, θέλουν να ακούσουν μόνο αυτοί και τα οποία θα έπρεπε να χαϊδεύουν τα δικά τους αυτιά και μόνο, καθενός ξεχωριστά μάλιστα.
Προτάσσουν μάλιστα και διάφορες αιτιολογίες του στυλ: "εμείς πιστέψαμε στον Κυριάκο αλλά μας απογοήτευσε" (πότε πρόλαβε ρε μάγκες;), "προσήλθαμε να τον ψηφίσουμε αλλά δεν περιμέναμε αυτή την εξέλιξη" (;), "με τα ίδια υλικά πορεύεται και αυτός" (θα επανέλθει το θέμα "Βούλτεψη" να το δείτε), "να μας παρουσιάσει κοστολογημένες προτάσεις, αλλιώς είναι ένας νέος Τσίπρας" (αλήθεια ε; νέος Τσίπρας;) κλπ, χώρια κάτι περισπούδαστες αναλύσεις τους που βλέπουμε και μας πέφτουν και τα υπόλοιπα μαλλιά.
Το πιο τίμιο θα ήταν να αφήσουν τις προφάσεις και να ομολογήσουν πως με οποιοδήποτε αρχηγό και με το όποιο επιτελείο παρουσιαστεί ποτέ η ΝΔ, δεν υπάρχει περίπτωση να την ακολουθήσουν στον αιώνα τον άπαντα και προτιμούν να ασχολούνται με το προσφιλές τους άθλημα συκοφάντησης της παράταξης και των ψηφοφόρων της, παρά με την απομάκρυνση του ολίγιστου καταληψία από την εξουσία.
Μπορεί να είναι μια οικτρή μειοψηφία, διασκορπισμένοι σε διάφορα φιλε-left μορφώματα, αλλά τη δουλειά τους την κάνουν μια χαρά, οφείλουμε να το ομολογήσουμε.
Γνωριζόμαστε άλλωστε όλοι καλά πλέον, φίλτατοι…

Νίκος Γαβριηλίδης

Facebook