Μα είναι δυνατόν να είναι τόσο; Φυσικά και είναι…

Αν μη τί άλλο, η κυβέρνηση της ΠρωτοΔευτέρας Φοράς Αριστεράς δε μας αφήνει επ’ουδενί να πλήξουμε. Κάθε μέρα κι ένα μέλος του πιο λαμπρού, του πιο ξεκαρδιστικού θιάσου που γνώρισε ποτέ η πολιτική και θεατρική σκηνή της χώρας, θα βρει την ευκαιρία να μεγαλουργήσει, εν λόγω, έργω ή διανοία.

 

Σσσσσ.... ο υπουργός στοΚάζεται.

Σήμερα (σημ. χθες), πηγή ευφορίας και γέλιου, ο υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις της χώρας μας και Καθηγητής πρωτοβάθμιος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ Δημήτρης Μάρδας...

Ο κύριος Υπουργός σήμερα, προς γενική κατάπληξη, όχι μόνο «τσίμπησε» στο κάτι παραπάνω προφανές τρολάρισμα στο Facebook του Έλληνα «Σύρου» που ζητούσε πληροφορίες για να επενδύσει αλλά αντί προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα αντί να αντιδράσει με χιούμορ, αποδεχόμενος τη γκάφα του, συνέχισε ακάθεκτος γράφοντας τη μία ανοησία μετά την άλλη. Φυσικά, όπως αναμενόταν, τα social media πήραν φωτιά και τα σκωπτικά σχόλια προς το πρόσωπο του Υπουργού που θύμιζε μάλλον το συμπαθή Γκούφη του Ντίσνεϊ, διαδέχονταν το ένα το άλλο.

Ωστόσο, ανάμεσα στα σχόλια είτε στη σελίδα του Υπουργού είτε σε αναρτήσεις χρηστών του διαδικτύου, παρατήρησα κάτι που έχει επαναληφθεί πάμπολλες φορές στο παρελθόν: την τάση αρκετών όχι να δικαιολογήσουν αλλά να προσπαθούν να ερμηνεύσουν το γεγονός, κάνοντας την υπόθεση, να μη χειρίζεται ο ίδιος ο Υπουργός το λογαριασμό του. Ας δεχτούμε, πως , για την οικονομία της συζήτησης, κάτι τέτοιο, δεν θα ήταν αδύνατο. Ο πολυάσχολος Υπουργός μας, που αναζητά με υπομονή και επιμονή μεταξύ μεταναστών και προσφύγων, τον κιμπάρη επενδυτή που δεν θα φοβηθεί να εμπιστευτεί το κομπόδεμά του στην καλύτερη κυβέρνηση όλων των εποχών και θα τονώσει τη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία επενδύοντας στο φιλόξενο οικονομικό περιβάλλον που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν διαμορφώσει στην χώρα μας, είναι φυσιολογικό να μην έχει ούτε την πολυτέλεια του χρόνου, ούτε την επιθυμία και τη διάθεση να χαριεντίζεται στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Δεν είναι ωστόσο αυτό το σημαντικό στη συζήτηση, το αν δηλαδή ο ίδιος ο Υπουργός χειρίζεται το λογαριασμό του στο Facebook ή όχι. (Προσωπικά, πιστεύω ακράδαντα και κόντρα σε όλους του κακοπροαίρετους πως ο κύριος Μάρδας διαθέτει την απαιτούμενη ικανότητα αλλά και την αναγκαία ευστροφία να μπαίνει μόνος του, χωρίς καμία βοήθεια, στο Facebook και στο Twitter.)

Το σημαντικό στην υπόθεση είναι ότι πλέον θεωρούμε πως, δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν κάποιος σε αυτήν την κυβέρνηση να είναι τόσο ευήθης, ή τόσο τραμπούκος (Πολάκης) , ή τόσο κυνικός (Παππάς) ή τόσο …δεν ξέρω κι εγώ τί. Ανήμποροι πραγματικά να πιστέψουμε ότι μπορεί κάποιος, τακτικός καθηγητής Πανεπιστημίου στα Οικονομικά, εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου και Υπουργός να αυτογελοιοποιείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, λησμονώντας ίσως ότι, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που λίγους μήνες πριν, είχε «χάσει» μερικές δεκάδες εκατομμύρια αλλά «έψαξε λίγο στο γραφείο του και τα βρήκε».

Ωραία τα λέει ο Μάρδας!

Η κυβέρνηση που, κατάμουτρα μας κοροϊδεύει με τους διαγωνισμούς των τηλεοπτικών αδειών, με «λαγούς» φέροντες πετραχήλια ή όχι, η κυβέρνηση που ισχυρίζεται ότι εφήρμοσε πλήρως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, η κυβέρνηση που τολμά να λέει πως δεν έκανε περικοπές συντάξεων, η κυβέρνηση που αν ακούσει κανείς «καλημέρα» από μέλος της θα πρέπει να κοιτάζει στο παράθυρο αν νύχτωσε, κατόρθωσε και τούτο: να μας κάνει να αμφιβάλλουμε για ό, τι καθαρά βλέπουμε και να βασανίζουμε το μυαλό και τη λογική μας, υποθέτοντας πως, δεν μπορεί, κάτι άλλο θα πρέπει να συμβαίνει.

Έτσι ακριβώς, όσο κι αν λέει ο Κούλογλου πως είναι «φυσιολογικό ή κυβέρνηση να θέλει να αποκτήσει κι αυτή ένα φιλικό προς αυτήν ΜΜΕ», όσο κι αν δηλώνει ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης ότι έπαιξε το ρόλο του «λαγού» στη δημοπρασία των τηλεοπτικών αδειών, όσο κι αν αποδεικνύεται από την πρώτη στιγμή ότι η έρευνα του Ινστιτούτου Φλωρεντίας δεν ήταν παρά μία –κατά πάσα πιθανότητα και ακριβοπληρωμένη- μπούρδα, θα υπάρχουν εκείνοι που θα σκέφτονται πως «δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο…». Ε να πού είναι. Παραδεχτείτε το όσοι τους εμπιστευτήκατε, δεν είναι κακό, όσο κι αν είναι επώδυνο. Μήπως, δεν ήταν επώδυνο για τους κατοίκους του μικρού εκείνου βασιλείου που τόσο μοιάζει με τη σημερινή μας Ελλάδα να παραδεχτούν εκείνο που μόνο ένα μικρό παιδί – ή καλύτερα εκείνο που κι ένα μικρό παιδί- μπορούσε να δει και να καταλάβει; Ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.

ΥΓ. Κλείνοντας, ας έχουμε ύποψιν πώς ό, τι σχετικό με το Δημήτρη Μάρδα, δεν αποτελεί και δεν πρέπει να αποτελεί πρόβλημα για τον ίδιο. Έτσι είναι ο άνθρωπος και καλά κάνει, σε τελική ανάλυση. Εκείνους που θα πρέπει να απασχολήσει είναι τα μέλη ΔΕΠ που τον εξέλεξαν στο Πανεπιστήμιο, και τους ψηφοφόρους της Β΄ Θεσσαλονίκης που τον εξέλεξαν στο ελληνικό κοινοβούλιο. Θεωρητικά, θα έπρεπε να προσθέσω και τον Αλέξη Τσίπρα που τον επέλεξε αναθέτοντάς του χαρτοφυλάκιο και στις δύο κυβερνήσεις που σχημάτισε. Αλλά θα μου πείτε, όμοιος ομοίω και τα λοιπά και τα λοιπά…

Σουλεϊμάν αλ Κανουνί

Το Παρατηρητήριο