Κανάλια: Η αρχή του τέλους για τον Αλέξη;

Είχα μια συζήτηση το πρωί με την φίλη μου την κυρά Σούλα, που είναι πρώην πασόκα και  νυν συριζαία, και που «εργάζεται» στο πρωτόκολλο μιας δημόσιας υπΕρεσίας. Η συζήτηση ήταν για την πρόσφατη  συνέντευξη του Αλέξη στη ΔΕΘ, για την οποία η κυρά Σούλα ήταν ενθουσιασμένη, αφού, όπως έλεγε, επιτέλους κάποιος πολιτικός τα λέει χύμα και δεν γλείφει τους αργυρώνητους δημοσιογράφους.

Εν ολίγοις, κατά την φίλη μου,  καλά έκανε ο Αλέξης και καταχέριασε την Τσικρικά, και πολύ καλά έκανε που έβαλε επιτέλους τάξη στα κανάλια, αναγκάζοντας τους «εργολάβους της διαπλοκής» να βάλουν για πρώτη φορά  το  χέρι στην τσέπη. Είχε μάλιστα να λέει πως αυτά τα 240 εκατομμύρια θα πάνε σε ευπαθείς ομάδες, αφού έτσι υποσχέθηκε ο γιος της γερακίνας…

Αυτά λέει και αυτά πιστεύει η κυρά Σούλα, η περίπτωση της οποίας είναι ενδεικτική εκατοντάδων χιλιάδων, μπορεί και εκατομμυρίων συμπατριωτών μας. Όλων εκείνων δηλαδή, που ακόμη και μωρά να έσφαζε στην πλατεία Συντάγματος ο Τσίπρας, με τα κανάλια να το μεταδίδουν ζωντανά, αυτοί θα πίστευαν ότι πρόκειται περί μοντάζ, ή πως εν πάση περιπτώσει κάποιο λόγο θα είχε το παλικάρι. Εξ ου και τα 20αρια του Σύριζα στις δημοσκοπήσεις την ώρα ου η χώρα διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη.

Έχουμε λοιπόν και λέμε ως προς το θέμα των καναλιών: Σίγουρα θα έπρεπε να μπει μια τάξη, αλλά όχι αυτή που προσπαθεί να επιβάλλει με το στανιό ο Αλέξης. Χρόνια τώρα είχαμε τηλεοπτική δημοκρατία, με τα κανάλια να καταστρέφουν γενιές ολόκληρες νεοελλήνων με τα σκουπίδια και την χαμηλή ποιότητά τους. Με καναλάρχες-εργολάβους  να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις ανάλογα με το πόσα δημόσια έργα παίρνουν. Υπάρχει όμως το θεσμικά αρμόδιο όργανο ΕΣΡ το οποίο απαξίωσαν οι νυν κυβερνώντες, και αυτό θα έπρεπε να είναι υπεύθυνο για το ποιος, τι και πως μεταδίδει. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά μια ακόμη μεθόδευση για επιβολή καθεστωτισμού.

Από κει και πέρα, ο Αλέξης, κολλημένος σε αναχρονιστικές αριστερές αγκυλώσεις δεν μπορεί να καταλάβει το πόσο βλακώδες είναι να περιορίζεις τις  τηλεοπτικές άδειες σε μόλις τέσσερις, την στιγμή που η ψηφιακή εποχή στην οποία ζούμε επιτρέπει εκατοντάδες κανάλια διαφόρων μορφών μετάδοσης. Για παράδειγμα, ο μέσος Αμερικάνος (και όχι μόνο) έχει εδώ και χρόνια στη διάθεσή του εκατοντάδες κυριολεκτικά τηλεοπτικούς σταθμούς, μέσα από διάφορες πλατφόρμες, ελάχιστοι εκ των οποίων εκπέμπουν στο παραδοσιακό στυλ που εκπέμπουν τα δικά μας  κανάλια. Απλά, ο Αλέξης και ο Παππάς, βλέπουν τα κανάλια σαν ταξικούς εχθρούς, σαν κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, σαν συμφέροντα διαπλεκομένων,  τα οποία πρέπει να πολεμήσουν, για να πείσουν τους ημιμαθείς ψηφοφόρους τους ότι είναι και καλά αριστεροί επαναστάτες. Άσχετα αν ο Σύριζας γιγαντώθηκε μέσα από αυτά τα κανάλια, και παραμένει μέχρι τα μπούνια χωμένος στην διαπλοκή (βλ. ΜΚΟ, προσφυγικό, έργα οδοποιίας, μετρό, δημ. έργα γενικώς, γάτες Ιμαλαίων, κλπ). Βέβαια, στοιχειώδεις γνώσεις για την ιστορία της αριστεράς να έχει κάποιος, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι αριστερά και πολυφωνία είναι σαν το νερό με το λάδι. Δεν δένουν. Οπότε, ο Σύριζα πάει να χτυπήσει με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια.  Να έχει το μονοπώλιο της ενημέρωσης, και συγχρόνως να πουλάει στον κόσμο αριστερά φούμαρα περί δήθεν πάταξης της διαπλοκής. 

Όσο για τα 240 εκατομμύρια για τα οποία επιχαίρουν, και υπόσχονται να τα μοιράσουν στον λαό, αυτά τα χρήματα αν ποτέ τα πάρουν είναι ήδη δεσμευμένα για μνημονιακές υποχρεώσεις. Και εν πάση περιπτώσει, αν ήθελαν χρήματα τα γατόνια του Μαξίμου, γιατί έκαναν διαγωνισμό; Γιατί δεν έλεγαν ας πούμε ότι όποιο κανάλι θέλει να συνεχίσει ή να ξεκινήσει τώρα (άπειρα επιτρέπει η τεχνολογία), μπορεί να το κάνει στάζοντας 50 εκατομμύρια έκαστο; Έτσι, εύκολα θα μάζευε 350 εκατομμύρια από τα 7 που συμμετείχαν, ενώ τώρα υπάρχουν κάποιοι που έδιναν μέχρι και 43 εκατομμύρια χωρίς όμως να πάρουν άδεια.

Τι κέρδισε ο Τσίπρας απ όλο αυτό το καραγκιοζλίκι; Εκτός του ότι ξαφνικά έκανε εχθρούς του κάποιους που μέχρι πρόσφατα τον εξυμνούσαν, εκτός του ότι βγαίνουν στην ανεργία χιλιάδες αθώοι, τα έβαλε και με δυνάμεις υπέρτερες (π.χ. οικογένεια Βαρδινογιάννη, Ψυχάρης, κ.ά.), ενώ σε λίγο καιρό, όταν πέσει μαύρο σε δυο τρία κανάλια και χάσει η κυρά Σούλα τα μεσημεριανάδικά της, και όταν ο λαός συνειδητοποιήσει ότι τα λεφτά θα πάνε στους «ξένους τοκογλύφοι» και όχι σε αυτόν, τότε τα ξαναλέμε. Και μιας και μιλάμε για λεφτά, το ποσό αυτό είναι απλώς λίγο μεγαλύτερο από το ποσό μου μας κοστίζουν οι 3 ΕΡΤ και το κανάλι της Βουλής κάθε χρόνο. Ναι, αυτά με την μηδενική θεαματικότητα. Χώρια οι χιλιάδες διορισμένοι σύμβουλοι, οι υπερωρίες τους, και τα οδοιπορικά τους…

Εν κατακλείδι, ο Αλέξης έπεσε ή πάει να πέσει μέσα στην τρύπα που ο ίδιος έσκαψε για να πέσουν άλλοι. Διότι, αν θυμάμαι καλά, κάπως έτσι την πάτησε κάποτε και ο παντοδύναμος Ανδρέας, που ο Αλέξης αποτελεί θλιβερό και φαιδρό κακέκτυπό του. Η αρχή του τέλους του Ανδρέα ξεκίνησε όταν πήγε να φτιάξει δικά του ΜΜΕ παραγκωνίζοντας τα τότε πανίσχυρα έντυπα μέσα, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει το σκάνδαλο Κοσκωτά, και να αρχίσουν τα ειδικά δικαστήρια.

Στην περίπτωση του Αλέξη θα υπάρξει, όπως αντιλαμβάνομαι, και μια παράπλευρη απώλεια, αφού αν τα τηλεοπτικά πράγματα δεν του κάτσουν, κάτι πολύ πιθανό, μπορεί να φάει και τον κολλητό του τον Παππά, όπως εξάλλου έχει φάει στο παρελθόν τον Αλαβάνο, τον Κουβέλη, την Ζωζώ, τον Λαφαζάνη,  κ.ά. Ο άνθρωπος αυτός είναι εκτός από επιτήδειος και αδίστακτος (ίδιον των χαμηλής νοημοσύνης ατόμων), με αποτέλεσμα στο τέλος να μείνει μόνος του στο Μαξίμου, παρέα με τον Καρανίκα και τον γκόμενο της Σβίγκου, περιστοιχιζόμενος  αποκλειστικά από «άφθαρτους» πρώην πασόκους του στυλ Σπίρτζη, Κουρουμπλή, κλπ … αυτούς δηλαδή που το ζαλισμένο πόπολο ψήφισε Αλέξη για να τους ξεφορτωθεί!

Έχει πλάκα το όλο θέμα, δεν λέω…

Strange Attractor