Συγγνώμη κύριοι της κομματικής οργάνωσης
Παγκρατίου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχετε καθόλου γούστο. Γιατί προφανώς δεν σας
αρέσει η Ελένη Μενεγάκη. Ως γυναίκα. Διαφορετικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς
μπορέσατε να κόψετε από το Συνέδριο τον Νίκο Καρανίκα που το μόνο αξιόλογο που
έχει πει από τότε που εισήλθε στη ζωή μας είναι ότι γουστάρει και θαυμάζει την
Ελένη...
 |
| Πες τους κομματικούς ότι θα τον κάνω υπουργό! |
Αυτή είναι και η μοναδική ουσιαστικά τοποθέτηση
του συμβούλου του πρωθυπουργού και δεν μπορεί από το να εκτιμηθεί ότι για αυτό
και κόπηκε. Κάτι άλλο "πολιτικό", δεν καταγράφεται... Αιδώς
λοιπόν κύριοι και κυρίες του Παγκρατίου! Εκτός και αν αποτελεί η κίνηση αυτή
και ένα ηχηρό μήνυμα προς τον κ. Τσίπρα λίγο πριν το Συνέδριο. Που πέρα από την
πλάκα, έτσι φαίνεται να συμβαίνει. Δεν είναι κάτι σαν... "υπάρχουν
και όρια Αλέξη"; Φαίνεται λοιπόν πως έχουν αρχίσει για τα καλά τα όργανα
στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Άλλο Κουμουνδούρου και άλλο Ηρώδου
Αττικού...
Γιατί προφανώς δεν είναι μόνο η υπόθεση
Καρανίκα. Αυτή στο κάτω κάτω έχει και μία... εσάνς γλαφυρότητας. Άλλωστε ο
κυβερνητικός βίος και πολιτεία του κ. Καρανίκα αποτελεί μία κωμικοτραγική
περίπτωση. Τα όργανα όμως έχουν ήδη ηχήσει για τα καλά. Να σημειώσουμε ότι ήδη
έχουν κοπεί και κάποιοι βουλευτές όπως οι Μαντάς, Δουζίνας και Σταματάκη, αλλά
και ότι κάποιοι υπουργοί όπως ο Κουρουμπλής, ο Δρίτσας και ο Βίτσας πήραν το
χρίσμα στο τσακ... Γεγονός που επίσης αποτελεί ένα μήνυμα δυσαρέσκειας στην
κομματική βάση για τις κυβερνητικές επιλογές.
Παράλληλα, εκδηλώνεται στο εσωτερικό του
κόμματος δυσαρέσκεια για τις προθέσεις του κ. Τσίπρα να εντάξει στην
κυβερνητική συμμαχία τα λεγόμενα... πολιτικά "ορφανά" του
κεντροαριστερού χώρου, της ΔΗΜΑΡ και του Γιώργου Παπανδρέου. Όπως ο Φώτης
Κουβέλης –όσο πολυκαιρισμένη και αν είναι η είδηση της επιστράτευσής του–, η
Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Στέφανος Τζουμάκας, η Μαρία Ρεπούση, ο Αντώνης
Ρουπακιώτης, η Μαρία Γιαννακάκη και άλλοι, που εσχάτως συνέρρευσαν μαζικά να δηλώσουν
παρών στο προσκλητήριο του πρωθυπουργού για "κοινή πορεία".
Την ίδια ώρα, έχουν σηκώσει τόνους και όλοι όσοι
θεωρούν εαυτόν πιθανή "λύση" για μία ενδεχόμενη μετά Τσίπρα εποχή, ή
σε περίπτωση ενδεχόμενων ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων μελλοντικά, αλλά και
όσοι προσπαθούν ενόψει Συνεδρίου να κερδίσουν κομματικούς "πόντους"
ξορκίζοντας την μέχρι σήμερα υπουργική δράση του και τον ρόλο τους στις μέχρι
σήμερα κυβερνητικές επιλογές. Μένει να φανεί αν και σε ποιο βαθμό θα εκδηλωθεί
αυτή η διαφοροποίηση στο Συνέδριο.
Έτσι βλέπουμε για παράδειγμα τον υπουργό
Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, το κυβερνητικό στέλεχος που χειρίζεται τις
διαπραγματεύσεις με τους "θεσμούς" να επιχειρεί να εμφανιστεί και
πάλι ως ηγετική μορφή της τάσης των "53". -Αποτάσσεσαι το Μνημόνιο
που υπηρετείς Ευκλείδη;- Απεταξάμην… Και βέβαια ίσως έχουμε και μία νέα
"τάση" που αρχίζει να εμφανίζεται, με στελέχη που διεκδικούν
μεταρρυθμιστικό προφίλ. "Τάση" που ξαναβάζει στο κομματικό παιχνίδι
στελέχη με ισχυρά ερείσματα. Λέτε λοιπόν μετά τους "53" να έχουμε
τους... "40"; Γιατί για τόσους ακούγεται...
Υπάρχουν τέλος και οι εκπρόσωποι διαφόρων άλλων
"τάσεων" και συνιστωσών, που "απειλούν" με διαφοροποίηση
προκειμένου να διαφυλάξουν, όπως εκτιμάται και από το πρωθυπουργικό περιβάλλον,
υπουργικά οφίτσια. Θυμίζουμε για παράδειγμα τα μηνύματα που στέλνει στο Μαξίμου
ο υπουργός εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, σε μία συγκυρία κατά την οποία
φημολογείται ότι θα αποτελέσει ένα από τα θύματα ενδεχόμενου ανασχηματισμού...
Τέλος πάντων, εκείνο που είναι μάλλον βέβαιο
είναι ότι ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει για πρώτη φορά μετά τις εκκαθαρίσεις που
δρομολόγησε η αποχώρηση Λαφαζάνη και Ζωής, αμφισβήτηση στο κόμμα. Και αυτό
αντανακλάται και στην κυβερνητική λειτουργία. Όπου ήδη διαπιστώνεται χάσμα
μεταξύ των λεγόμενων "κομματικών" και των "Μαξιμινών". Το
άδειασμα του υπουργού Παιδείας, Ν. Φίλη, από τον πρωθυπουργό στην υπόθεση των
θρησκευτικών, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, ίσως αποτελεί μία
"γεύση" του τι συμβαίνει και του τι έρχεται.
Μπορεί αυτό να οδηγήσει σε άλλες ρήξεις; Και σε
πολιτικές εξελίξεις; Προς το παρόν ίσως δύσκολα, καθώς η εξουσία αποτελεί μία
πρώτης τάξης συγκολλητική ουσία. Όσο όμως τα πράγματα θα δυσκολεύουν, η
κοινωνική κατακραυγή θα κορυφώνεται, τα δημοσκοπικά ευρήματα θα επιδεινώνονται
ακόμη περισσότερο και η κυβέρνηση Τσίπρα θα περνά από 40 κύματα καλούμενη να
συγκρουσθεί με το ίδιο το κομματικό DNA της, τόσο θα οξύνονται οι διαφορές.
Άλλωστε στην παράταξη αυτή υπάρχει έντονα το γονίδιο της διάσπασης. Συνέβη και
στη διαδρομή προς την εξουσία, συνέβη και μετά από μόλις έξι μήνες
διακυβέρνησης...
Ας έχει λοιπόν το νου του γιατί όπως είναι
ιστορικά αποδεδειγμένο "τα κάστρα συνήθως πέφτουν από μέσα".
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου