Ο ανασχηματισμός φέρνει πονοκέφαλο…

Αν νομίζετε ότι ο πονοκέφαλος του Αλ. Τσίπρα) είναι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κάνετε λάθος. Στο συνέδριο έχει εξασφαλισμένη την απόλυτη πλειοψηφία. Ο πραγματικός πονοκέφαλος του Πρωθυπουργού δεν είναι άλλος από τον ανασχηματισμό. Ιδίως τώρα που οι πιέσεις από κομματικά όργανα και κυρίως από τα νεότερα μέλη της (πανίσχυρης κομματικά) Πολιτικής Γραμματείας αυξάνονται μετά και τη δημοσκόπηση της κυριακάτικης «Αυγής» αλλά και τον «ψεκασμό» των συνταξιούχων από τα ΜΑΤ.

Μέλη της Πολιτικής Γραμματείας διεμήνυσαν στο Μέγαρο Μαξίμου ότι η κυβέρνηση με την πολιτική της βρίσκεται σε αδιέξοδο, ότι λειτουργεί χωρίς ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα και ότι μια πλειάδα υπουργών, αναπληρωτών υπουργών και υφυπουργών πρέπει να απομακρυνθούν αφού δεν έχουν ακόμη προσφέρει έργο. Οπως μαθαίνω, τα κομματικά αυτά στελέχη ζητούν από τον Πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει πρώτα την ταυτότητα της κυβέρνησης. Τι είδους κυβέρνηση, δηλαδή, είναι; Αριστερή; Κεντροαριστερή; Σοσιαλδημοκρατική; Ή μια συστημική κυβέρνηση σαν τις προηγούμενες που πέρασαν τα έξι τελευταία χρόνια και τις «κατάπιε» το Μνημόνιο...

Την ίδια ώρα υπουργός σε σημαντικό υπουργείο, συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ, διεμήνυσε στον κ. Τσίπρα ότι δεν σκοπεύει να παραδώσει το υπουργείο του. Προφασίστηκε ότι έχει έργο ακόμη να προσφέρει και άφησε να εννοηθεί ότι αν καρατομηθεί δεν θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια, θα προσπαθήσει να επιφέρει ισχυρό πλήγμα στην κυβέρνηση. Και θα παρασύρει μάλιστα σε παραίτηση ακόμη έναν υπουργό της ίδιας ιδεολογικής αντίληψης με αυτόν. Επιπλέον πρωτοκλασάτο στέλεχος που σήμερα βρίσκεται εκτός κυβέρνησης ζήτησε από τον Πρωθυπουργό συνάντηση (πριν από το Συνέδριο) ώστε να συζητήσει μαζί του το ενδεχόμενο να εισέλθει στην κυβέρνηση και μάλιστα στη θέση του υπουργού Εξωτερικών.

Ξέρετε ποιος είναι πλέον δημοφιλής στον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο τα κομματικά στελέχη θέλουν αμετακίνητο στη θέση του; Ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, κυρίως για τη στάση που κράτησε απέναντι στην Εκκλησία. Οι σκληροπυρηνικοί του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν τη στάση του (που αποδοκιμάστηκε ωστόσο από το σύνολο του πολιτικού κόσμου) καθαρή αριστερή θέση. Επιπλέον ο αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Τόσκας δηλώνει πως δεν σκοπεύει να παραιτηθεί ούτε, όπως μου είπε, υπέβαλε ποτέ την παραίτησή του στον Πρωθυπουργό. Ανέλαβε, όπως είπε, την πολιτική ευθύνη για τον «ψεκασμό» των συνταξιούχων από διμοιρίτη των ΜΑΤ, τον οποίο και δικαιολόγησε ότι το έκανε από... πανικό αφού, όπως απολογήθηκε, υπήρχε άμεσος κίνδυνος από ομάδα συνταξιούχων να αναποδογυρίσουν την κλούβα των ΜΑΤ «και θα έπαιρνε πολλούς από κάτω».

Γεγονός πάντως είναι ότι η κυβέρνηση λόγω κυρίως της λαϊκής οργής από τη φοροεισπρακτική πολιτική της και την ανικανότητα διαχείρισης της εξουσίας βρίσκεται στη γωνία. Τα κομματικά στελέχη που απευθύνθηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν υπευθύνους πολλούς υπουργούς για την αναποτελεσματικότητά τους και ζητούν την αντικατάστασή τους. Ετσι μαθαίνω ότι η «μπάλα» παίρνει σημαντικά στελέχη που ως τώρα εθεωρείτο ότι βρίσκονταν στο απυρόβλητο. Δεν έχει πλέον και τόση σημασία τι είδους σχέσεις (και αγώνες) είχαν παλαιότερα με τον Πρωθυπουργό. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα κρίνεται η συνέχιση της κυβέρνησης. Γκρίνιες, για παράδειγμα, υπάρχουν και για τον Ν. Παππά, όχι τόσο για τον νομικά ευάλωτο διαγωνισμό που έστησε με τις τηλεοπτικές άδειες όσο για το γεγονός ότι εδώ και έναν χρόνο είναι υπεύθυνος για τις επενδύσεις, έκανε τόσες επισκέψεις σε διάφορες χώρες, αλλά ούτε μία επένδυση δεν έφερε. Του χρεώνουν αναποτελεσματικότητα.

Τρίζει η καρέκλα (για τον ίδιο λόγο) των Γ. Σταθάκη,  Π. Σκουρλέτη,  Γ. Κατρούγκαλου, N. Παρασκευόπουλου, Δ. Μάρδα, Τρ. Αλεξιάδη,  Θεοδώρας Τζάκρη, Θ. Δρίτσα και των Ι. Μπαλάφα, Ι. Αμανατίδη, Θ. Πελεγρίνη, Σίας Αναγνωστοπούλου, Ράνιας Αντωνοπούλου, Θεανώς Φωτίου, ενώ οι κομματικοί θέλουν εκτός κυβερνήσεως όλους τους πασοκογενείς υπουργούς, ήτοι τους Π. Κουρουμπλή, Μάρκο Μπόλαρη, αλλά όχι τον (επίσης πασοκογενή) Χρ. Σπίρτζη, αφού είναι από τους «κολλητούς» του κ. Τσίπρα. Αρχισαν επίσης και οι πρώτες κομματικές γκρίνιες για τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ι. Δραγασάκη, ο οποίος, όπως του καταλογίζουν, παραμένει αδρανής και δεν παίρνει πρωτοβουλίες. Τώρα το αν θα μπορέσει να πετύχει ριζικό ανασχηματισμό ο κ. Τσίπρας, χωρίς να του δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα, είναι μια άλλη ιστορία. Γιατί ίσως να μην το γνωρίζετε, υπάρχουν υπουργοί που ούτε καλημέρα λένε με άλλους υπουργούς ή με τους υφυπουργούς τους ή, αν συνεργάζονται με αυτούς, συνεργάζονται αναγκαστικά (παράδειγμα ο Ευ. Τσακαλώτος με τον Γ. Χουλιαράκη).

Το ερώτημα είναι: Θα ακούσει τα κομματικά στελέχη ο κ. Τσίπρας, την «αριστερή συνείδηση του κόμματος», όπως αυτοαποκαλούνται; Και αν τους ακούσει, ποιους θα βγάλει και ποιους θα βάλει; Γιατί αν θελήσει να σχηματίσει μια αμιγώς συριζαίικη κυβέρνηση (συνεργαζόμενη πάντοτε με τους ΑΝΕΛ), τότε θα πρέπει να ξεχαστεί η είσοδος στην κυβέρνηση των Φώτη Κουβέλη, Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και άλλων στελεχών της λεγόμενης διεύρυνσης.

Ο Βηματοδότης