Το χρονικό μιας διαπραγμάτευσης που δεν έγινε ποτέ…

Είναι σχεδόν 2 χρόνια που ακούμε διάφορα τσιτάτα και συνθήματα κυρίως για να δημιουργηθεί μια εικόνα αγωνιστικής διάθεσης, ηρωικής προσπάθειας, περιπέτειας και αγωνίας. Απαραίτητο συστατικό της απολογίας για τις συνεχείς αποτυχίες που παρακολουθούμε έχουμε την αναμασημένη καραμέλα της “ηρωικής προσπάθειας”.

Μια απεγνωσμένη προσπάθεια δημιουργίας συμπάθειας προς τους αυταπατώμενους κυβερνήτες της πρώτης και τελευταίας φοράς “αριστεράς”.

Μία τελευταία προσπάθεια δημιουργίας οίκτου προς εκείνους τους πολιτικούς που, αποδεδειγμένα πλέον, χωρίς να έχουν απολύτως κανένα σχέδιο για το μέλλον της χώρας, ανέλαβαν την εξουσία πριν από δύο χρόνια, με το αστείο πλέον αντιμνημονιακό αφήγημα, ανατρέποντας τις απτά θετικές τότε ενδείξεις, οδηγώντας την οικονομία σε μια τραγική πορεία ύφεσης και αναξιοπιστίας...

Η “ηρωική προσπάθεια” που έγινε συνώνυμη της “σκληρής διαπραγμάτευσης” είναι άλλο ένα μυθιστορηματικό αφήγημα της εποχής.

Κάθε φορά που ακούμε τον ισχυρισμό της “σκληρής διαπραγμάτευσης” οι αφελείς της παρέας φουσκώνουν από υπερηφάνεια, οι προβληματισμένοι ψάχνονται και οι λίγο πιο πολύ ψαγμένοι αγανακτούν και αναρωτούνται πιο είναι αυτό το κακό που έχουν κάνει και τους αξίζει να ζουν αυτό το θέατρο του παραλόγου.

Μια “σκληρή διαπραγμάτευση” που δεν έγινε ποτέ όπως και να το δούμε, είτε εκ των προϋποθέσεων, είτε εκ του αποτελέσματος.

Εκ των προϋποθέσεων...

·       Για να έχεις δυνατή διαπραγματευτική θέση πρέπει ή να μπορείς να δώσεις κάτι σημαντικό ή να μπορείς να αποτρέψεις κάτι πολύ κακό για τον άλλον.

·       Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αποπληρωμή μέρους του χρέους θα ήταν κάτι σημαντικό, αλλά αυτό ούτε για αστείο. Η αποτροπή άλλης μιας κρίσης στην πολύπαθη Ευρωζώνη θα ήταν μια σημαντική συνεισφορά, αλλά αυτό το χαρτί κάηκε το καλοκαίρι του 2015, τόσο άγαρμπα και τόσο ερασιτεχνικά, που οι διεθνείς κύκλοι το έχουν σαν παράδειγμα του τι να μην κάνεις ποτέ.

·       Νομίζω θυμόμαστε όλοι όταν απειλήσαμε τους εταίρους με έξοδο από το Ευρώ, μας έδιναν και χρήματα για να το κάνουμε.

Εκ του αποτελέσματος...

·       Εάν υπήρχε κάποιο σοβαρό θέμα που οι δανειστές είχαν θέσει στο τραπέζι και μετά από ισχυρές πιέσεις είχαν αποσύρει, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ασκήθηκαν σοβαρές πιέσεις και το στοιχείο της σκληρής διαπραγμάτευσης έκανε την εμφάνιση του.

·       Έψαξα πολύ στα δύο τελευταία χρόνια αλλά δεν βρήκα κάτι τέτοιο και ξέρετε γιατί; Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει.

Καμία “σκληρή διαπραγμάτευση” δεν γίνεται, ούτε έγινε ποτέ και οι πιο συντηρητικοί θα πουν ότι δεν χρειάζεται κιόλας.

Διαπραγματεύεσαι με κάποιους που έχεις αντικρουόμενα συμφέροντα, ενώ με τους εταίρους, υποτίθεται τουλάχιστον ότι, έχεις κοινό στόχο την ανάπτυξη της οικονομίας έτσι ώστε εσύ να βελτιώσεις τις συνθήκες ζωής και αυτός να καταγράψει την υπόθεση ότι μπορεί κάποια στιγμή να πληρωθεί.

Κώστας Αγγελάκης

Newpost.gr