Τι απέγιναν οι κυρίες με τα τζιπ;

Νομίζω πως καμιά ιστορία δεν μπορεί να περιγράψει καλύτερα το αφήγημα «Η Ελλάδα του 21ου αιώνα» από τις «κυρίες με τα μαύρα τζιπ και τους σωματοφύλακες». Καμιά. Η ιστορία τους συμπυκνώνει ό,τι αγιοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια. Μύθο, υπερβολή, κουτοπονηριά, τερατολογία, αμφιβολία, ελπίδα, φιλανθρωπία, αλληλεγγύη, ανθρωπισμό, χρήμα κι ελληνικό δημόσιο.

Οι κυρίες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα λόγια του Κλεάνθη Τσιρώνη, προέδρου της Βαρβακείου Αγοράς, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2013. Ήταν 10, κατέβηκαν από τέσσερα τζιπ, συνοδεύονταν από security, πήγαν σε επιλεγμένα καταστήματα και κάθισαν οι ίδιες στις ταμειακές μηχανές. Όταν έβλεπαν πολίτες οι οποίοι δυσκολεύονταν να αγοράσουν αρκετό κρέας, εκείνες τους έλεγαν να αγοράσουν ακόμη περισσότερο και το πλήρωναν οι ίδιες…

Εκείνη την πρώτη φορά, σύμφωνα με τον κ. Τσιρώνη, πλήρωσαν 20.000 ευρώ.

Παραδόξως, ουδείς τις φωτογράφησε ή τις μαγνητοσκόπησε, ενώ δε στάθηκε δυνατό να βρεθούν ούτε ευεργετηθέντες ούτε αξιόπιστοι μάρτυρες για το γεγονός. Η ιστορία, όμως, ενθουσίασε τα κανάλια και τα site, με αποτέλεσμα όλοι να μιλούν με θαυμασμό για τις κυρίες με τα μαύρα τζιπ.

Όσοι τολμούσαμε να επισημάνουμε στο facebook ότι πρόκειται προφανέστατα περί μύθου, χαρακτηριζόμασταν ανάλγητοι και κυνικοί κι ευτυχώς που δεν είναι όλος ο κόσμος σαν τα μούτρα μας, διότι αν ήταν όλοι σαν τα μούτρα μας δε θα υπήρχαν οι φιλάνθρωπες κυρίες με τα μαύρα τζιπ και στο κάτω κάτω γιατί να σκοτώνουμε την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρχουν οι κυρίες με τα μαύρα τζιπ;

Με τέτοια επιχειρήματα εσείς πόση ώρα θα μπορούσατε να συζητάτε; Προσωπικά, καθόλου.

Πέρασαν οι μήνες, ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα και μαζί τους και οι κυρίες. Αυτή τη φορά ήταν με πολυτελή αυτοκίνητα και ξόδεψαν 50.000 ευρώ. Μάλιστα, επειδή το Υπουργείο Οικονομικών ενοχλήθηκε με την ιστορία, το ρεπορτάζ λέει ότι ο αρμόδιος Γενικός Γραμματέας έψαξε το θέμα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο περί μυθεύματος από τον πρόεδρο της Βαρβακείου.

Εμείς, βέβαια, οι άπιστοι του facebook, ήμασταν εκείνοι «που σκοτώναμε την ελπίδα».

Οι κυρίες επανεμφανίστηκαν στα λόγια του κ. Τσιρώνη τα επόμενα Χριστούγεννα, αλλά πλέον το θέμα είχε λιγάκι ξεφτίσει. Για μια ακόμη φορά εμείς «σκοτώναμε την ελπίδα», αλλά χλιαρά πια. Από με τα μαύρα έχουν γίνει άφαντες –πιθανόν να πηγαίνουν στα σαλέ τους στην Ελβετία, πάντως τη Βαρβάκειο δεν την καταδέχονται.

Στις αρχές, πάντως, «η είδηση» αυτή περνούσε για ένα διάστημα παντού. Ελάχιστοι την αμφισβητούσαν καθαρά, κι ελάχιστοι εξέφρασαν επιφυλάξεις. Κι αυτοί οι τελευταίοι, πάντως, τις εξέφραζαν στη λογική «δεν είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει Θεός, γι’ αυτό ανάβουμε ένα κεράκι πού και πού», δηλαδή μισοδέχονταν το παραμύθι με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις περί του αντιθέτου. Κάποιοι άλλοι γνώριζαν ότι επρόκειτο περί τερατολογίας, αλλά το απέκρυβαν διότι το θέμα «πουλούσε».

Σας ρωτώ, λοιπόν: όταν ένας μοναχός κρεοπώλης μπόρεσε να πουλήσει σε ολόκληρη χώρα τις «κυρίες με τα μαύρα τζιπ», γιατί να μην μπορεί ο οποιοσδήποτε να πουλήσει το οτιδήποτε;

Χριστίνα Ταχιάου

Protagon