Αθάνατος…

Πείτε το αμερικανιά, πείτε με αμερικανάκι… δεν έχει σημασία… σημασία έχει ότι το Big Mac των McDonald's είναι ότι πιο νόστιμο έχει υπάρξει ποτέ. Και άσχετα αν τα εν λόγω φαστ φουντ καταστήματα δεν έπιασαν στην χώρα μας, για πολλούς και διάφορους λόγους, η ουσία είναι ότι παραμένουν Νο1 στα γούστα τόσο των Αμερικάνων, όσο και του υπόλοιπου πλανήτη.

Και θυμήθηκα την λατρεία που είχα ανέκαθεν για αυτά τα συγκεκριμένα χάμπουργκερ, επειδή όπως διαβάζω στον διεθνή τύπο (ο δικός μας ασχολείται μόνο με την Νοτοπούλου) την Δευτέρα που μας πέρασε πέθανε πλήρης ημερών ο εφευρέτης τους, ο Michael "Jim" Delligatti…

Θα μου πείτε και τι έγινε; Ένας χαμπουργκεράς ήταν, δεν ήταν δα και ο φάρος του σοσιαλισμού… Θα ασχοληθεί μαζί του η ΑΥΓΗ; Θα εκφωνήσει κανέναν επικήδειο ο Αλέξης; Θα κλάψει ο Σπίρτζης; Μπα… όμως ο Delligatti, αν τα βάλουμε κάτω, μπορεί να πρόσφερε πιο πολλά στον μέσο άνθρωπο, απ ότι ο άλλος νεκρός των ημερών, ο Φιντέλ. Στο κάτω κάτω αυτός τάιζε τον κόσμο… του πρόσφερε ευχαρίστηση, δεν τον έστελνε να σκάβει τσάμπα στις φυτείες ζαχαροκάλαμου, ούτε τον έβαζε να περιμένει σε ατέλειωτες ουρές για ένα ρολό χαρτιού υγείας…. Τέλος πάντων.

Όταν λοιπόν ο συγκεκριμένος εστιάτορας, που λειτουργούσε ένα από τα πάμπολλα καταστήματα (franchise) McDonald's στην Πενσιλβάνια, εμπνεύστηκε από τους ανταγωνιστές του και δημιούργησε το διάσημο πλέον σάντουιτς με δυο μπιφτέκια, δίπατο ψωμάκι, μαρούλι, πίκλες, τυρί, κρεμμύδι, και την σπέσιαλ δική του σάλτσα, δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί τι θα ακολουθούσε. Με το συγκεκριμένο χάμπουργκερ να γίνεται μέσα σε λίγο διάστημα το πιο δημοφιλές και το  πιο διάσημο σάντουιτς της Αμερικής (αργότερα και του πλανήτη).

Ο μακαρίτης πλέον «ευεργέτης» των Αμερικάνων δεν έβγαλε καθόλου χρήματα από το δημιούργημά του, αλλά 50 χρόνια αργότερα είχε την ευχαρίστηση και την μεγάλη τιμή να πληροφορηθεί ότι κάθε χρόνο, μόνο στην Αμερική, πωλούνται 550 εκατομμύρια Big Mac!!!!! Φανταστείτε πόσα πωλούνται σε ολόκληρο τον κόσμο…

Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι όταν ο Delligatti προσπάθησε να λανσάρει το νέο του σάντουιτς, η μητρική εταιρία ήταν αρνητική, διότι δεν της κάθονταν καλά η περίεργη σος του, και το διπλό ψωμάκι. Χωρίς αυτά τα δυο όμως, το υπόλοιπο Big Mac ήταν και είναι απλά χάλια. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Delligatti έκανε, λέει,  εβδομάδες ολόκληρες μέχρι να τελειοποιήσει την συγκεκριμένη σάλτσα. Όπως και να έχει, λίγο αργότερα η εταιρία πείστηκε και ενέδωσε, και το Big Mack άρχισε να πωλείται στο κατάστημα του Delligatti στην Uniontown, το 1967, με τιμή 45 σεντς το ένα. Έναν χρόνο αργότερα άρχισε να πουλιέται και σε ολόκληρη την Αμερική, διαφημιζόμενο ως the “Big Attraction”. And the rest is history… που θα΄λεγε κι η Περιστέρα (αν ήξερε «εγγλέζικα»).

Μιλώντας για το δημιούργημά του, που «άλλαξε» τον κόσμο, ο μετριόφρων Delligatti είχε πει πριν πεθάνει πως «δεν ανακάλυψα δα και τον ηλεκτρικό λαμπτήρα… το μόνο που έκανα είναι να τον βιδώσω στο ντουί…»!

Χρήματα κέρδισε; Μπα… «το μόνο που κέρδισα ήταν μια πλακέτα» είπε, ενώ το 2007 η McDonald's τον βοήθησε να ανοίξει το Big Mac Museum Restaurant στο North Huntingdon της Πενσιλβάνια, που φιλοξενεί και το μεγαλύτερο Big Mac του κόσμου!

Ο ήρωας αυτός χαμπουργκεράς πέθανε προχθές σε ηλικία 98 χρόνων, περιστοιχισμένος από την οικογένειά του, στο σπίτι του, σε ένα προάστιο της πόλης Πίτσμπεργκ.

Αιωνία του η μνήμη… και προσωπικά τον ευχαριστώ από καρδιάς… ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Strange Attractor (τεθλιμένος) 

Δείτε εδώ