O Αλέξης Τσίπρας, και κάθε σταθερός… αριστερός,
μόλις ακούνε για ασφάλεια, για αίσθημα τάξης και νομιμότητας αμέσως παθαίνουν
σοκ. Πνίγονται, δεν αντέχουν αυτές τις λέξεις, αισθάνονται ότι κάποιος τους
έχει βάλει μια θηλιά και θέλει να τους σκοτώσει.
Το κυριότερο είναι ότι στοχοποιούν όσους μιλούν
γι’ αυτά. Σύμφωνα με τον Τσίπρα χθες στη Βουλή, o φόβος είναι ατζέντα της
ακροδεξιάς. Με απλά λόγια, επειδή ο Κυριάκος έθεσε το θέμα, επειδή κάποια
κανάλια ανέδειξαν το πρόβλημα, όλο αυτό είναι στημένο για να φοβηθεί ο κόσμος
κι έτσι να αναλάβουν οι ακροδεξιοί...
Δεν μπορούμε να μιλάμε για τις συνθήκες ζούγκλας
στην Αθήνα και δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τον χαρακτήρα «κράτος Εξαρχείων»
διότι έτσι απλά δίνουμε τροφή στην ακροδεξιά. Είναι μια στρατηγική της
κυβέρνησης να αποφεύγει το πρόβλημα ή να ρίχνει τη μπάλα στην εξέδρα. Και
βεβαίως, ο Τσίπρας έχει δίκιο να λέει ότι βία υπάρχει και στα γήπεδα αλλά
κανείς δεν έκανε ερώτηση στη Βουλή. Μόνο που αυτός ως πρωθυπουργός θα έπρεπε να
κάνει τα πάντα, τουλάχιστον να μειωθούν τα περιστατικά βίας, αν όχι να εξαφανιστούν.
Είτε αρέσει είτε όχι στον Τσίπρα και το παρεάκι
του, ταυτίζονται με τους μπαχαλάκηδες, και ιδεολογικά αλλά και μέσω διάφορων
«ακτιβιστικών» δράσεων. Έχουν βρεθεί μαζί σε αγώνες, τους γνωρίζουν οι υπουργοί
και τα στελέχη. Γιατί δεν ρωτάνε τον Τζανακόπουλο π.χ. που ξέρει τα Εξάρχεια
καλύτερα από την τσέπη του;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να περιορίσει τα φαινόμενα
της βίας. Δεν θέλει να τα βάλει ούτε μ’ εκείνους που καίνε αστυνομικούς ή τα
γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη. Δεν θέλει να τα βάλει με το αναρχικό
κίνημα δεν πληρώνω εισιτήριο στα λεωφορεία και καταστρέφω ό,τι μπορώ. Και δεν
θέλει να κακοκαρδίσει τους άλλοτε συντρόφους του.
Ο Τσίπρας έδωσε κάποια στοιχεία στη Βουλή που
δείχνουν ότι τα περιστατικά βίας στο κέντρο έμειναν ίδια ή και μειώθηκαν την
προηγούμενη διετία, σε σχέση με την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ. Πράγματι έχει
δίκιο. Δεν καίνε τόσα πολλά αυτοκίνητα, δεν σπάνε τόσα πολλά μαγαζιά, οι
μολότοφ είναι λιγότερες και η ανομία των κουκουλοφόρων έχει περιοριστεί. Αλλά
υπάρχει εξήγηση κύριοι. Οι περισσότεροι από τους μπαχαλάκηδες πήραν θέσεις σε
υπουργεία ή έγιναν υπάλληλοι στον κρατικό μηχανισμό. Που να τρέχουν τώρα να
ρίχνουν βομβούλες αφού είναι εξουσία. Κάνουν την επανάστασή τους… εκ των έσω.
Ό,τι κι αν λέμε το βάρος της επιχείρησης νομιμότητα
στην Αθήνα πέφτει στη Νέα Δημοκρατία, από την αριστερά μην περιμένετε τίποτε.
Όμως, δε είναι εύκολο να βγάλεις την κουκούλα του κάθε μπάχαλου, ούτε να
συλλάβεις τους περισσότερους από αυτούς. Το προσπάθησε και ο Σαμαράς, σημείωσε
επιτυχίες, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα.
Ο Μητσοτάκης, όταν λέει ότι θα καθαρίσει τα
Εξάρχεια, πρέπει να προσέχει τι υπόσχεται γιατί είναι ευκολότερο να βγεις από
τα μνημόνια παρά να βάλεις στη φυλακή τους κουκουλοφόρους.
Αν θέλουμε να πούμε μερικές αλήθειες για το πώς
θα αντιμετωπιστεί η μάστιγα των Εξαρχείων πρέπει να υπογραμμίσουμε τα εξής:
Για να καθαρίσει ο τόπος από τη βρομιά
χρειάζεται αποϊδεολογικοποίηση της δράσης τους. Χρειάζεται δουλειά για να
καταλάβει ο κόσμος ότι αυτό που κάνουν οι κουκουλοφόροι δεν είναι ακτιβισμός
και επανάσταση αλλά εγκλήματα και πρέπει να πάνε στη φυλακή. Τελεία και παύλα.
Όχι άλλη ανοχή, όχι άλλη προστασία στους μπάχαλους.
Απαιτούνται χιλιάδες προσλήψεις στην Αστυνομία.
Πρέπει ο πολίτης στο κέντρο να αισθάνεται την ασφάλεια που του παρέχει ο
αστυνομικός, να ξέρει ότι είναι εκεί. Ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον
προστατεύουν στα Εξάρχεια, στην Ομόνοια, στην Πατησίων, γύρω από το Πολυτεχνείο
κλπ. Θέλουμε λοιπόν αποτελέσματα; Ας πει ο Μητσοτάκης ότι θα διώξει 5.000
κηφήνες από τα υπουργεία και τους δήμους και θα διορίσει αντίστοιχο αριθμό
αστυνομικών, θα φτιάξει ειδικές μονάδες, θα δημιουργήσει ένα ισχυρό μέτωπο
νομιμότητας κατά των παρανόμων, κάθε είδους.
Χρειάζεται επίσης υπομονή. Όταν θα πιαστούν οι
πρώτοι μπάχαλοι που καταστρέφουν περιουσίες να πάνε στη φυλακή και να δικαστούν
πολλά χρόνια. Να γίνουν παράδειγμα προς αποφυγή. Ίσως στην αρχή να υπάρξουν
διαδηλώσεις, επεισόδια για την στήριξή τους. Μπορεί να κάνουν και απεργίες
πείνας ή να βάλουν πέντε – έξι επαγγελματίες τραγουδιστές – αλληλέγγυους, να
κάνουν συναυλίες. Το κράτος, όμως, πρέπει να νικήσει, αλλιώς χάθηκε το
παιχνίδι.
Τέλος, χρειάζονται χρήματα για την μεταμόρφωση
του κέντρου της Αθήνας. Να δοθούν κονδύλια για την ανακατασκευή κτιρίων, να
δοθούν κίνητρα για να επιστρέψουν Έλληνες στο κέντρο και να περιοριστούν οι
παράνομοι μετανάστες. Να υπάρχει ένα κέντρο, και ειδικά τα Εξάρχεια, που θα
σφύζουν από ζωή, από νέους, από ανθρώπους που θα πηγαίνουν να κάνουν βόλτα σε
ένα όμορφο περιβάλλον. Πάει το κάθε θρασίμι να γράψει σε τοίχους και να
βρομίσει το χώρο; Να τον πιάνουν και να του βάφουν το δικό του σπίτι, πριν τον
κλείσουν στη φυλακή. Καμιά ανοχή. Όπως γίνεται σε κάθε πολιτισμένη πρωτεύουσα
της Δύσης δηλαδή, αλλά εμείς φαίνεται ότι αποδεχόμαστε ότι ανήκομεν… εις την
Ανατολή. Η Αθήνα είναι Καμπούλ, Ισλαμαμπάντ και Βαγδάτη μαζί πολλές φορές, αλλά
εμείς ακόμη πιστεύουμε ότι είμαστε πιο κοντά στο Λονδίνο και το Παρίσι.
Είναι πιο δύσκολη αποστολή για τη ΝΔ απ’ ότι τα
μνημόνια. Καλό είναι, λοιπόν, ο Κ. Μητσοτάκης να βρει ένα σχέδιο, να το
αναλύσει, να το «δέσει» και να ξέρει πώς θα το εφαρμόσει. Αλλιώς θα γίνει
πρωθυπουργός και δεν θα μπορεί να πατήσει άνθρωπος στο κέντρο. Γιατί μην
ξεχνάτε, τότε οι αριστεροί της κυβέρνησης θα ξαναγυρίσουν στο φυσικό τους
περιβάλλον και θα είναι πιο άγριοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου