Μια νέα σπάνια νόσος, που πλήττει μόνο πρόσφυγες!

Όπως αναφέρει το New Yorker, εδώ και καιρό έχει εμφανιστεί μια καινούργια ασθένεια στην Σουηδία, που έχει μπερδέψει τον ιατρικό κόσμο. Προς το παρόν της έχει δοθεί το όνομα uppgivenhetssyndrom, ή αλλιώς «σύνδρομο παραίτησης».

Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη πάθηση που έχει και την εξής μοναδικότητα: Παρουσιάζεται μόνο στην Σουηδία, και μόνο σε μια συγκεκριμένη ομάδα, αυτή των παιδιών των προσφύγων και των μεταναστών!

Σύμφωνα με τις περιγραφές το εν λόγω σύνδρομο αφορά σε παιδιά που μόλις μάθουν ότι δεν πρόκειται να χορηγηθεί πολιτικό άσυλο στις οικογένειές τους, πέφτουν σε ξαφνικό μαρασμό, σε κώμα, με τον μέσο ασθενή να χαρακτηρίζεται ως «παντελώς απαθής, ακίνητος, χωρίς τόνο, αποσυρμένος, βουβός, ανήμπορος να φάει και να πιει, ακρατής, και να μην αντιδράει σε σωματικά ερεθίσματα, ή ακόμη και στον πόνο». Μια κατάσταση ζόμπι δηλαδή.

Μέχρι στιγμής το σύνδρομο αυτό αναφέρεται μόνο στην Σουηδία, και μόνο σε παιδιά προσφύγων. Οι πάσχοντες μοιάζουν σαν να έχουν χάσει οποιαδήποτε θέληση για να ζήσουν. Όπως είπε χαρακτηριστικά ένας γιατρός που προσπαθεί να καταλάβει την νέα αυτή ασθένεια, «ο ασθενής είναι σαν την Χιονάτη… φεύγει από τον κόσμο μας»!

Τα συμπτώματα διαρκούν συνήθως κάποιες εβδομάδες, ή ακόμη και μήνες, ενώ σε μερικές περιπτώσεις έχουν διαρκέσει μέχρι και 4 χρόνια. Η ασθένεια ξεκίνησε να παρουσιάζεται πριν από περίπου 12 χρόνια, την εποχή που η Σουηδία αναμόρφωσε προς το αυστηρότερο την μεταναστευτική της πολιτική, αλλάζοντας τον ορισμό του «πολιτικού πρόσφυγα». Μάλιστα, τα παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο αυτό θεραπεύονται άμεσα μόλις μάθουν ότι τελικά χορηγήθηκε άσυλο στις οικογένειές τους. Υπάρχουν δε και περιπτώσεις που οι αρμόδιες επιτροπές χορηγούν κατ εξαίρεσιν άσυλο σε οικογένειες προσφύγων επειδή τα παιδιά τους έχουν πέσει σε κώμα.

Τι συμβαίνει όμως; Αν και τα φυσικά συμπτώματα έχουν επιβεβαιωθεί από την σουηδική ιατρική κοινότητα, υπάρχει το ερώτημα μήπως η αιτία είναι η δύναμη της αυθυποβολής στα παιδιά, ή κάποιο είδος «εθνικής ενοχής» από πλευράς των γιατρών. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η συντάκτρια του άρθρου συνόδευσε την ειδική ιατρό Dr. Elisabeth Hultcrantz στις επισκέψεις της σε τέτοιους ασθενείς, και διαπίστωσε ότι άθελά της η γιατρός ενίσχυε τα συμπτώματά τους.

Η συγκεκριμένη γιατρός, για παράδειγμα, ενθαρρύνει τις οικογένειες να προμηθευτούν ειδικούς σωλήνες σίτισης αμέσως μόλις διαπιστώσουν ότι τα παιδιά τους εμφανίζουν τα συμπτώματα, βοηθώντας έτσι ώστε να επηρεαστούν οι αρμόδιοι των επιτροπών χορήγησης ασύλου. Πρόκειται δηλαδή για μια γιατρό που θυμίζει τους παλιούς «μάγους», με την εξουσία να διαμορφώνει τα πιστεύω των ανθρώπων όσον αφορά στα βιολογικά τους χαρακτηριστικά και ιδιότητες. Το αποτέλεσμα είναι ένα είδος placebo effect, τo nocebo effect, που θέλει τις οικογένειες να πιστεύουν ακράδαντα ότι αν δεν τις χορηγηθεί πολιτικό άσυλο, τότε τα παιδιά τους θα λιώνουν και θα είναι φυτά μέχρι τελικά να πεθάνουν…

New Yorker

Απόδοση: S.A.