Αίφνης μάθαμε δια στόματος πρωθυπουργού πως η
επόμενη σημαντική για το κλείσιμο της αξιολόγησης ημερομηνία, μετά την 20ή
Φεβρουαρίου, κατά την οποία –όπως όλοι περιμέναμε– δεν έγινε απολύτως τίποτα,
είναι η 20ή Μαρτίου.
«Βρισκόμαστε στη φάση εντατικών
διαπραγματεύσεων, είναι απολύτως εφικτό να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση σε τεχνικό
επίπεδο μέχρι το επόμενο Eurogroup στις 20 Μαρτίου, εργαζόμαστε σκληρά για
αυτό»,
είπε κατά λέξη ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στην κοινή συνέντευξη Τύπου με
τον πρωθυπουργό της Μάλτας.
Άφησε όμως και ένα παραθυράκι, το οποίο με βάζει
σε σοβαρές υποψίες πως την 20ή Μάρτη, δηλαδή σε καμιά δεκαπενταριά μέρες, θα
έχουμε πάλι… δηλώσεις. Όπως κομψά διοχετεύτηκε στον τύπο, ο Αλέξης Τσίπρας «εξέφρασε
προβληματισμό εάν επαρκεί ο χρόνος για να κλείσει και η τελική συμφωνία -που θα
αφορά και πλεονάσματα και χρέος– μέχρι τις 20 Μαρτίου»…
Η νέα γραμμή της Αθήνας στο τελευταίο τραπέζι
διαπραγματεύσεων είναι «ή κλείνουν όλα ή τίποτα» και αυτό θα είναι και το
τελευταίο οχυρό της κυβέρνησης πίσω από το οποίο θα καλυφθεί για να
θριαμβολογήσει όταν επιτύχει «να κλείσουν όλα», έχοντας δώσει γη και ύδωρ στους
δανειστές, διαπραγματευόμενη «σκληρά» όλο αυτό τον χαμένο χρόνο.
Κατά τα άλλα, ο κος Τσακαλώτος γίνεται όσο πάει
και πιο αινιγματικός, και η σπουδή της Κουμουνδούρου να σπεύσει να διευκρινίσει
πως δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό συννεφάκι στις σχέσεις μεταξύ του υπουργού
οικονομικών και του πρωθυπουργού, αποτελεί τουλάχιστον επιβεβαίωση πως όλο και
κάτι τρέχει… Αυτό δείχνουν και οι αντικρουόμενες δηλώσεις των δύο ανδρών: «Δεν
ωραιοποιούμε την κατάσταση, ούτε λέμε ότι τελείωσε η λιτότητα», δήλωσε ο
υπουργός στην έκτακτη συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της
Βουλής, «Σήμερα έχω την απόλυτη πεποίθηση ότι πετύχαμε έναν έντιμο
συμβιβασμό. Συμφωνήθηκε για πρώτη φορά μετά από εφτά χρόνια –και αυτό είναι
κρίσιμο- να αφήσουμε πίσω την αρχή της διαρκούς λιτότητας», δήλωσε μόλις
την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός στη Βουλή… Εξ’ άλλου δεν είναι ούτε ένας
ούτε δύο, αλλά ολόκληρος στρατός πενηνταριών βουλευτών στοιχισμένος πίσω από
τον κο Τσακαλώτο. Μέχρι και νέο κόμμα μπορούν να κατεβάσουν στις επόμενες
εκλογές…
Περιμένοντας τα προδεδικασμένα αποτελέσματα της
«διαπραγμάτευσης» για το κλείσιμο της αξιολόγησης, το μόνο που παραμένει
άγνωστο είναι το πότε, και η μόνη αγωνία αν θα προλάβουμε την ποσοτική
χαλάρωση. Τα υπόλοιπα λίγο-πολύ τα γνωρίζουμε… Οι ομαδικές απολύσεις θα
περάσουν, οι συντάξεις μάλλον θα «επαναϋπολογιστούν» –όπως είθισται να
αποκαλείται το «κόψιμο»–, οι αποκρατικοποιήσεις θα επιταχυνθούν, τα πλεονάσματα
θα διαμορφωθούν όπως επιθυμεί το ΔΝΤ… Όλα θα «τακτοποιηθούν» και η κυβέρνηση
όπως είπαμε και πριν, θα θριαμβολογήσει για την τεράστια «επιτυχία» της!
Αυτό, βέβαια, είναι το «καλό» προσωρινό σενάριο
για την εκτόνωση της σημερινής πίεσης λόγω αξιολόγησης…. Διότι όταν κληθεί η
κυβέρνηση να περάσει και νέα μέτρα από τη βουλή, πιθανόν να υπάρξει εμπλοκή με
απρόβλεπτες συνέπειες. Ίσως είναι από τις λίγες φορές στην πολιτική ιστορία του
τόπου που πιθανόν μια εμπλοκή να βγει σε καλό, αφού μπορεί να δρομολογήσει
εκλογές και την πολυπόθητη απαλλαγή από τον θίασο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και για να μην
παρεξηγηθώ, δεν υπονοώ πως την επόμενη των εκλογών όλα μας τα προβλήματα θα
λυθούν… Απλά λέω πως επειδή έχοντας ξεπεράσει μισό αιώνα ζωής δεν έχω ξαναδεί
τέτοια συγκέντρωση ανίκανων και αναποτελεσματικών ανθρώπων σε θέσεις ευθύνης,
αδυνατώ να πιστέψω πως μπορεί να έρθουν κάποιοι άλλοι χειρότεροι – όποιοι και
αν είναι αυτοί…
Η «πρώτη φορά αριστερά» απέδειξε και στην πράξη
την ουτοπική φύση της παρωχημένης αριστεράς διακυβέρνησης μέσα στην σημερινή
παγκοσμιοποιημένη Ευρώπη της ελεύθερης αγοράς – με όλα της τα προβλήματα, μικρά
ή μεγάλα. Για το σενάριο εκτός Ευρώπης, ούτε σαν πιθανότητα δεν τολμώ να το
σκέφτομαι.
Κατηγορείστε με, αλλά έχω καταλήξει πως υποκύπτω
στο «minima de malis» του Κικέρωνα, «τα ελάχιστα των κακών», του Αριστοτέλη, το
«μη χείρον βέλτιστον», που λέμε, αν αυτό στρίψει κάπως το καράβι να μην πέσει
κατά μέτωπο και ολοταχώς στα απόκρημνα βράχια… Όσο και να μην με ενθουσιάζει η
προοπτική μιας κυβέρνησης στην οποία θα ηγείται μια «παλαιοδεξιά» –εφόσον ο κος
Μητσοτάκης δεν φαίνεται να έχει αποφασίσει να έρθει σε ρήξη με το
παλαιοκομματικό κατεστημένο στη Νέα Δημοκρατία–, δεν κρύβω πως με ενθουσιάζει η
προοπτική μιας κυβέρνησης χωρίς την ανικανότητα διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ και
χωρίς τον ψευτοτσαμπουκά των ΑΝΕΛ…
Άντε να τελειώνουμε…
Αχιλλέας Σκυριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου