Έχουν πλάκα αυτές οι νέες τύπου live ψηφοφορίες
με ψήφους τις αντιδράσεις των χρηστών του Facebook. Μπορείς να κάνεις την επιλογή
σου είτε με το απλό like, είτε με την «καρδούλα», είτε με το «ουάου» (καμία
σχέση με του Γιάνη) emoticon, που σου δίνει το κοινωνικό δίκτυο ως επιλογή
αντίδρασης σε μια δημοσίευση.
Μου προξενεί εντύπωση ωστόσο ότι απουσιάζει από
κάθε τέτοιου είδους ψηφοφορία η επιλογή του εκνευρισμένου ή του λυπημένου
emoticon. Γιατί άραγε; «Τι μας κρύβουν;» και δεν το χρησιμοποιούν; Δεν
μας κρύβουν τίποτα! Μία πιθανή εκτίμηση μπορεί να είναι ότι αυτοί οι χαρακτήρες
παίζουν το ρόλο του dislike και της ψήφου διαμαρτυρίας. Στον κόσμο του
Facebook, έτσι;
Ας σοβαρευτούμε όμως. Το ερώτημα που μου έρχεται
στο μυαλό είναι αν όλη αυτή η μανία, με το ομολογουμένως έξυπνο και διαδραστικό
τρόπο ψηφοφορίας, θα μπορούσε να περιγράψει τα συναισθήματα της κοινωνίας
σχετικά με το κυβερνητικό «έργο».
Θα ήταν αστείο να δινόταν κάποια στιγμή η ευκαιρία στους Έλληνες χρήστες να
ψηφίσουν μέσω αυτής της διαδικασίας για το πώς κρίνουν την κυβέρνηση Τσίπρα,
πώς αξιολογούν την πολιτική της, τι άποψη έχουν για την καθυστέρηση της
οριστικοποίησης της συμφωνίας ή πώς αντιδρούν στις κατά καιρούς - ομολογουμένως
αστείες - δηλώσεις των στελεχών της.
Δεν έχω αμφιβολίες ότι το εκνευρισμένο emoticon,
θα είχε την τιμητική του. Θα ήταν η πρώτη σκέψη και η πρώτη αντίδραση πολλών
χρηστών. Φοβάμαι, όμως, ότι η σημαντική καταγραφή, το ισχυρό emoticon, θα
γινόταν το λυπημένο, o απογοητευμένος και δακρυσμένος χαρακτήρας. Αν
αναλογιστούμε μόνο την πορεία των πραγμάτων, εκείνους που υποφέρουν και
εκείνους που απογοητεύονται, τότε μια τέτοια ψηφοφορία, μάλλον, θα αποτύπωνε
την εθνική μας μελαγχολία…
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να περιγράψει τα
συναισθήματά του ο ελεύθερος επαγγελματίας που βιώνει το πογκρόμ
υπερφορολόγησης; Με ποιόν άλλον τρόπο είναι σε θέση να εκφράσει την ψυχολογική
του κατάσταση ο ιδιωτικός υπάλληλος; Τι σκέφτεται ο μικρός επιχειρηματίας την
ώρα που βάζει λουκέτο στην επιχείρησή του; Τι νιώθει ο νέος που ματαιώθηκαν τα
όνειρά του και μαζεύει τις βαλίτσες του για να εγκαταλείψει τη χώρα, την
οικογένεια και τους φίλους του; Όλοι τα ίδια συναισθήματα μοιράζονται.
Συναισθήματα λύπης, απογοήτευσης και μελαγχολίας…
Και η οργή; Πού είναι η οργή, κύριε;
Παραφράζοντας την γνωστή πολιτική διαφήμιση, η οργή εξαντλήθηκε στην Πλατεία
Συντάγματος με τους αγανακτισμένους, εκτονώθηκε στους χορούς και τα πανηγύρια
του περήφανου «όχι», διοχετεύθηκε σε ψήφο διαμαρτυρίας στο ναζιστικό μόρφωμα
της Χρυσής Αυγής και εξερράγη στις καταστροφές και τους βανδαλισμούς, στην
επιβολή της ανομίας και στην «μπαχαλοποίηση» της κοινωνίας.
Ας έκανε ένα τέτοιο poll η κυβέρνηση και δεν θα
χρειαζόταν τίποτα παραπάνω να δει. Τα «δάκρυα» του Facebook θα την «έπνιγαν»
και θα έδιναν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Φθάνει πια… Η κυβέρνησή σας βύθισε την
κοινωνία σε μια απέραντη μελαγχολία, κύριε Τσίπρα. Υποσχεθήκατε, τάξατε και
εξαπατήσατε. Απογοητεύσατε…
Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι η οργή που σιγοβράζει
γίνεται έκρηξη και πράγματι κάπως έτσι είναι. Μόνο που οι εκρήξεις συμβαίνουν
στην πραγματική ζωή και όχι σε virtual reality...
Γεώργιος Τσίνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου