Μα, πώς μπορείτε και βλέπετε «Survivor»;

Πραγματικά είναι να απορεί κανείς… Οι μισοί τηλεθεατές να βλέπουν «Survivor»; Είναι φυσιολογικό ή μήπως μπορούμε ευθέως να το συσχετίσουμε με το υψηλό ποσοστό εκείνων που πιστεύουν και στους ψεκασμούς; Διότι, πείτε μου: γυρνάς στο σπίτι σου κουρασμένος, απηυδισμένος, αγχωμένος, ανήσυχος, νευριασμένος. Πώς είναι δυνατόν να θες να δεις στην τηλεόραση ένα reality στο οποίο να πρωταγωνιστούν κάποιοι και κάποιες με πολύ καλογυμνασμένα και σέξι σώματα;

Πιο λογικό δε θα ήταν να θες να διαβάσεις ένα βιβλίο να ξεχαστείς (κάτι σε Μπαντιού, ας πούμε), να δεις μια ταινία για να ξεφύγεις από τα προβλήματά σου (το «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ» θα ήταν ιδανική), να ενημερωθείς από το Ιnternet για την πορεία της διαπραγμάτευσης, να στοχαστείς, να μαζέψεις τη σκέψη σου, να νιώσεις ολοκληρωμένος και σοφιστικέ πολίτης;

Απορώ! Ποιος μπορεί να θέλει να βλέπει νέους ημίγυμνους και ημίγυμνες με μυς και σωστές καμπύλες φόρα παρτίδα να τρέχουν, να χοροπηδούν, να περνούν εμπόδια, να κολυμπούν, να σημαδεύουν, να στριμώχνονται, να ανεβοκατεβαίνουν σχοινιά, να δείχνουν τη δύναμη και την αδυναμία τους; Ποιος μπορεί να θαυμάζει τις καμπύλες και τους μυς που εκείνοι έκαναν τόσον κόπο να αποκτήσουν; Ποιος μπορεί να θέλει να έχει τέτοιες καμπύλες και τέτοιους μυς; Μπας και τους έβαλαν εκεί πέρα για να σε κάνουν κι εσένα να τρέχεις στα γυμναστήρια, στα χάντμπολ και στις γιόγκες προκειμένου να αποκτήσεις καμπύλες και μυς; 

Ποιος μπορεί να θέλει να βλέπει πώς είναι ένα νησί της Καραϊβικής στο οποίο δεν θα πατήσει ποτέ το πόδι του;

Ποιον ενδιαφέρει το τοπίο ενός τόσο μακρινού μέρους, οι εναλλαγές του καιρού σε εξωτικό μέρος, η θάλασσα με τα κοράλλια και τα περίεργα ψάρια;

Ποιος θέλει να βλέπει καρύδες και σαύρες, σμαραγδί νερά και κοκοφοίνικες, μαυρισμένα κορμιά και μαλλιά κοτσιδάκια;

Ποιος συγκινείται από τον αγώνα και την αγωνία καμιά εικοσαριά πεινασμένων να καταφέρουν να φάνε τρία αβγά και μισό τσουρεκάκι με μέλι πριν τους τα φάνε οι αντίπαλοι;

Ποιος είναι τόσο κενός που να τον αγγίζουν οι ανθρώπινες αντιδράσεις, οι ίντριγκες, οι δολοπλοκίες, η επιθυμία για κυριαρχία, η δίψα για ένα χρηματικό έπαθλο;

Ποιος ενδιαφέρεται για τη μετάλλαξη που παθαίνει ο πεινασμένος, για τις μεταπτώσεις που φέρνουν οι εναλλαγές της ήττας με τη νίκη;

Ποιος μπορεί να έχει περιέργεια αν θα δείξουν υστερία, ψυχραιμία ή ωριμότητα μπροστά στις δυσκολίες του μικρόκοσμού τους όλοι αυτοί που μας κάνουν τους ωραίους και τις ωραίες με τα γυμνασμένα ημίγυμνα μαυρισμένα σώματα, τους μυς και τις καμπύλες;

Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς.

Χριστίνα Ταχιάου

Protagon