Fake News και η βιομηχανία της συνωμοσίας…

Ήταν περίπου έντεκα το βράδυ και η γενική εικόνα ως προς τις εκλογές στη Γαλλία είχε πια ξεκαθαρίσει. Όχι ως προς τον πρώτο, τον Εμανουέλ Μακρόν, αλλά ως προς τον δεύτερο και τον τρίτο. Υπήρξε μία πρώτη σύγχυση γύρω στις εξίμισι, όταν η επεξεργασία του δεύτερου κύματος των ψηφοφόρων, αυτών που ψήφισαν μετά το μεσημέρι, είχε ολοκληρωθεί.

Όλοι εκτός Μακρόν συγκέντρωναν εκείνη την ώρα 21%. Έπρεπε να τροφοδοτηθεί η κεντρική δεξαμενή με ψηφοφόρους των αστικών κέντρων για να καταγραφεί η πλήρης εικόνα. Στις 20:30 ώρα Ελλάδας υπήρξε και η πρώτη διόρθωση. Μισή ώρα αργότερα ανακοινωνόταν τα exit polls. Η Μαρίν Λεπέν θα συμμετείχε και με τη βούλα της στατιστικής στο β΄ γύρο...

Εκείνη την ώρα είχε αρχίσει και η ανακοίνωση μαζικών αποτελεσμάτων από το γαλλικό Υπουργείο Εσωτερικών με φυσική ροή, όπως πάντα. Τα αποτελέσματα από την περιφέρεια στα 20 εκατομμύρια ψηφοφόρων περίπου είχαν απορροφηθεί από το σύστημα. Πολύ λογικά η Μαρίν Λεπέν είχε ανεβασμένα ποσοστά που έφθασαν στιγμιαία ακόμη και το 25%. Πιο λογικό δεν γίνεται. Το Υπουργείο Εσωτερικών για αποφυγή πάσης παρεξηγήσεως ανακοίνωσε πως μέχρι εκείνη την ώρα το σύστημα δεν είχε ενσωματώσει ψήφους από τα αστικά κέντρα.

Η ελληνική δημόσια τηλεόραση, συνεπικουρούμενη από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, έσπευσε να «υιοθετήσει» τη ροή του γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών χωρίς την επεξήγηση. Μία ροή που δεν είχε καμία σχέση με πρόβλεψη τελικού αποτελέσματος αλλά απεικόνιζε αθροιστικά την πρόοδο των αποτελεσμάτων.

Ξαφνικά υπήρξαν και σχολιαστικές παρεμβάσεις όπως «Ανατροπή» ή «Έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» κ.λπ. Το κομφούζιο αυτό κράτησε όσο μπορεί να κρατήσει η ψευδής εικόνα. Τη στιγμιαία αυτή αριθμητική εικόνα πολλοί πίστεψαν και υιοθέτησαν σε άλλα ΜΜΕ. Κανείς δεν θα έπειθε αυτούς τους δημοσιογράφους, τηλεθεατές ή απλά λάτρεις της Ακροδεξιάς εν γένει ή, πιο απλά, οπαδούς του δόγματος «Πρόβλημα στην Ευρώπη, πάρτι στην Αθήνα» να εγκαταλείψουν την πρόσκαιρη χαρά τους. Τι πιο ανόητο από την υιοθέτηση του εφήμερου. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια οι γάλλοι δημοσκόποι έπεφταν μέσα. Τα exit polls ήταν αξιόπιστα. Οι προηγούμενες δημοσκοπήσεις κατά την προεκλογική εκστρατεία δεν ακυρώθηκαν τουλάχιστον ως προς την πλειοψηφία τους. Όμως κάποιοι στην Αθήνα είχαν δει τη δουλειά διαφορετικά. Πολύ διαφορετικά. Μέχρι που ορισμένοι πρότειναν ακόμη και ερμηνείες του τύπου «Το κόμμα της Λεπέν μεταλλάσσεται σε κανονικό κόμμα», εννοώντας ότι η «κανονικότητα» το εντάσσει στο πολιτικό σύστημα και άρα δεν είναι επικίνδυνο. Η 5η φάλαγγα έπαιζε πάντα με μαεστρία τις λεπτές αποχρώσεις και ισορροπίες.

Η επόμενη ημέρα βεβαίως επιβεβαίωσε με θριαμβευτικό τρόπο τις προβλέψεις. Ο Εμανουέλ Μακρόν είχε πια αγγίξει το 24% και η Λεπέν το 21,3%. Μία ελάχιστη απόκλιση δηλαδή από τα exit polls της προηγουμένης.

Γύρω στο απομεσήμερο της Δευτέρας γνωστός εκπομπάρχης σοβαρού τηλεοπτικού σταθμού με επιρροή, επιχειρούσε να «αποκωδικοποιήσει» τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου. Με το γνωστό ύφος του παντογνώστη, εφηύρε μία μέθοδο για να «εκθέσει» το νικητή της αναμέτρησης. Με ύφος συνωμοτικό «ανακάλυψε» πως ο Εμανουέλ Μακρόν σε νεότερη ηλικία είχε εργασθεί στην τράπεζα των Ρότσιλντ στο Παρίσι. Άρα ύποπτος, καθότι οι Ρότσιλντ είναι ύποπτοι για τα πάντα αφού είναι διεθνείς συνωμότες, εβραϊκής καταγωγής και, φευ κατά ορισμένους, και ιδιοκτήτες της Τράπεζας της Ελλάδος. Το φαινόμενο του ψεκασμού είναι όντως επιλεκτικά αποτελεσματικό στη σημερινή Ελλάδα. Ο εκπομπάρχης λοιπόν, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των συναδέλφων του δημοσιογράφων που για κακή τους τύχη συμμετείχαν στο πάνελ, εκστομίζει «Αντί τα γαλλικά ΜΜΕ να επιτεθούν στον Μακρόν ως άνθρωπο των Ρότσιλντ, οι οποίοι έχουν σχέδια για την Ευρώπη (προσοχή αυτό το «σχέδια για την Ευρώπη» διότι προσδίδει δολιότητα), ασχολούνται λαϊκιστικά με το ότι είναι (ή θα μπορούσε να είναι) ομοφυλόφιλος γι’ αυτό και παντρεύτηκε μία γυναίκα κατά 25 χρόνια μεγαλύτερη του».

Αριστούργημα ρητορικής δεινότητας. Ο εκπομπάρχης με μία παράγραφο περιέλουσε τον επόμενο πρόεδρο της Γαλλίας με τις κατηγορίες του εκφραστή των συμφερόντων των Ρότσιλντ αλλά και με αυτήν (;) της ομοφυλοφιλίας. Με τέτοιον μάλιστα τρόπο ώστε να μη διαγνώσει κανείς πρόθεση ή δόλια επιδίωξη. Αυτά σε ένα καθόλα «σοβαρό» τηλεοπτικό σταθμό που δίνει σημασία στην «ουσία» κατά το προσφιλές του σλόγκαν. Προσπάθησαν να αντιδράσουν με χιούμορ, ψυχρό χιούμορ, αλλά ήταν πια αργά. Ο νεαρός και πολλά υποσχόμενος παρουσιαστής, όστις εδώ και καιρό «αναλύει» την κατάρρευση της Ευρώπης, ποντάρει στην «επίθεση» του Ντόναλντ Τραμπ στην ΕΕ, «εξηγεί» πώς το ευρώ θα αποβιώσει και «προεξοφλεί» ότι η Ελλάδα θα εξέλθει της Ευρωζώνης για να εισέλθει στη ζώνη δολαρίου, με λίγα λόγια είναι συγκεκαλυμμένα δραχμιστής, θα ήθελε πολύ να προηγείται η Λεπέν στον πρώτο γύρο.

Τα δύο προαναφερθέντα επεισόδια σε δύο εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους ΜΜΕ, απεικονίζουν μία πραγματικότητα η οποία υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να προκαλεί ανατριχίλα. Διότι η ψευδής είδηση ήταν, είναι και θα είναι βασικό στοιχείο στο οπλοστάσιο κάθε προπαγανδιστή. Το ζήτημα είναι γιατί στην Ελλάδα ανθεί το είδος αυτό και γίνεται αποδεκτό και καταναλώσιμο από τους ίδιους τους επιχειρηματίες του κλάδου αλλά και γιατί το προϊόν αυτό νομιμοποιείται από την παρουσία των καθόλα έγκυρων και κατά τεκμήριο άξιων δημοσιογράφων στο ίδιο πλατό. Ένας είναι ο λόγος. Η βιομηχανία των Fake News είναι χρήσιμη και για αυτό απαραίτητη, ενδεχομένως και δυνητικά προσοδοφόρα. Δεν κοστίζει ιδιαίτερα, ο «ψεκασμός» είναι αποτελεσματικός και τα μηνύματα πηγαινοέρχονται. Η αμηχανία ή ακόμη και η ντροπή που αισθάνονται οι παριστάμενοι σε τέτοια πάνελ δεν έχουν καμία σημασία. Αντιθέτως. Προσδίδουν στο εγχείρημα και το άλλοθι του αντίλογου. Το παιγνίδι παίζεται σωστά με όρους που έχουν αποδειχθεί αλάνθαστοι από την εποχή της Κρυπτείας έως και σήμερα.

Επί του προκειμένου. Το ζήτημα του γάμου του Εμανουέλ Μακρόν απασχόλησε τα γαλλικά ΜΜΕ. Ο υποψήφιος για την προεδρία απάντησε. Το ζήτημα έληξε και κανείς δεν επανήλθε παρά μόνον μερικά «σαπάκια» κατά κανόνα της ακροδεξιάς.

Το να εργάζεσαι σε μία τράπεζα δεν σημαίνει ότι είσαι τραπεζίτης. Το να εργάζεσαι στους Ρότσιλντ δεν σημαίνει ότι είσαι συνωμότης. Το να λέγεσαι Ρότσιλντ δεν σημαίνει ότι ντε και καλά απεργάζεσαι διεθνείς συνωμοσίες. Το να είσαι εβραϊκής καταγωγής δεν σημαίνει ότι εξυφαίνεις σκοτεινά σχέδια για την ανθρωπότητα.

Αντιθέτως το να είσαι ακροδεξιός ή να ανέχεσαι την ακροδεξιά δεν κρύβεται με τίποτε. Ούτε ο αντισημιτισμός κρύβεται. Αυτό που δυστυχώς κρύβεται είναι η πρόθεση συγκεκριμένων επιχειρηματικών και πολιτικών κύκλων στη χώρα να διαμορφώσουν κλίμα που θα επιτρέψει την έξοδο από το ευρώ, την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, την επιστροφή της χώρας στο 1950. Οι γαλλικές εκλογές ήταν ένας ανεκτίμητος στίβος μάχης όπου καταδείχτηκε ότι ο εθνικολαϊκισμός δεν επικρατεί αλλά δυστυχώς πείθει μεγάλο ποσοστό μίας ευρωπαϊκής κοινωνίας. Τώρα ξέρουμε τι ακριβώς θα πρέπει να αποφύγουμε.  

  

Νίκος Γεωργιάδης

Athens Voice