Το θρυλικό Ρούπελ είναι ένα από τα 21 συνολικά
οχυρά της «Γραμμής Μεταξά», που βρίσκεται στο Νομό Σερρών, κοντά στο
Σιδηρόκαστρο και δίπλα στα σύνορα με την Βουλγαρία.
Είναι το μεγαλύτερο όλων, με συνολικό μήκος
στοών και καταφυγίων 6.100 μ. Αποτελούνταν κάποτε από 6 στοές εκ των οποίων οι
τρεις επικοινωνούσαν υπογείως, και είχε σκοπό την εξασφάλιση των συνόρων σε
περίπτωση επίθεσης από πλευράς Βουλγαρίας, και την αποτροπή καθόδου των
εχθρικών στρατευμάτων στην ελληνική ενδοχώρα...
Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί εισέβαλλαν στην
Ελλάδα, από την (σύμμαχό τους) Βουλγαρία, με ισχυρές δυνάμεις και πλήθος
αεροσκαφών. Μάλιστα, ο κύριος μοχλός της επίθεσης ήταν το 125ο
Σύνταγμα, που μερικούς μήνες πριν είχε συμμετάσχει στην επίθεση εναντίον της Γαλλίας
αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία από την «εκκαθάριση» των οχυρών της περίφημης «Γραμμής
Μαζινό».
Η επίθεση των Γερμανών έγινε προς τρεις
κατευθύνσεις, μία (η βασικότερη) εκ των οποίων το Ρούπελ, η στενωπός του οποίου
θα τους οδηγούσε προς την κοιλάδα του Στρυμώνα, τις Σέρρες, και την
Θεσσαλονίκη.
Τα κύματα των Γερμανών συνάντησαν σθεναρή
αντίσταση στο Ρούπελ, με αποτέλεσμα η επίθεσή τους, αν και διήρκησε αρκετές
μέρες, να βαλτώσει, ενώ την τρίτη κιόλας μέρα οι αναγκάστηκαν να ζητήσουν 6ωρη εκεχειρία με
σκοπό την περισυλλογή νεκρών και τραυματιών.
Η σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων υπερασπιστών του
Ρούπελ οδήγησε τελικά το γερμανικό επιτελείο στο να πάρει την απόφαση να γίνει παράκαμψη μέσω της Γιουγκοσλαβίας,
κάτι που πράγματι έγινε, και έτσι την 9/4/41 η Θεσσαλονίκη καταλήφθηκε από την
Βέρμαχτ, με το Ρούπελ να παραμένει ακυρίευτο. Εκείνη την ίδια μέρα, οι Γερμανοί
έστειλαν μήνυμα στον διοικητή του οχυρού Αντισυνταγματάρχη
Γεώργιο Δουράτσο, εξηγώντας το
μάταιο του αγώνα του, και ζητώντας του να παραδώσει το περικυκλωμένο πλέον
οχυρό. Τότε είναι που έλαβαν μια απάντηση ισάξια του «Μολών Λαβέ», με τον
Δουράτσο να τους απαντά περήφανα πως «τα
οχυρά δεν παραδίνονται, παρά μόνο καταλαμβάνονται».
Όπως και να’χει, μετά την οριστική κατάληψη της συμπρωτεύουσας,
η κυβέρνηση αποφάσισε την παράδοση του εν λόγω οχυρού, κάτι που έγινε, με το
γερμανικό στρατιωτικό άγημα να αποδίδει τιμές στους παραδοθέντες πολεμιστές,
κάτι που σπάνια έχει γίνει στην ιστορία.
Το Ρούπελ, που κατά την αρχική επίθεση των
Γερμανών την 6/4 ήταν υποστελεχωμένο αφού οι ανάγκες του αλβανικού μετώπου ήταν
ακόμη πιο επιτακτικές, είχε μόλις 27 αξιωματικούς και 950 στρατιώτες, με
προβλεπόμενη δύναμη 1.450. Στο τέλος, μετά από 4 μέρες σκληρής μάχης, το οχυρό
είχε 12 νεκρούς και 38 τραυματίες, ενώ από πλευράς των επιτιθεμένων σημειώθηκαν
πενταπλάσιες απώλειες.
Αυτή την ηρωική μάχη που θα μείνει ανεξίτηλη
στην ιστορική μας μνήμη, προσπαθεί να θυμίζει και να προωθεί ο δήμος Σιντικής
(Ν. Σερρών), διοργανώνοντας από πέρσι μια ιστορικά ακριβή αναβίωση και αναπαράσταση
των τότε συγκρούσεων, στα πλαίσια της εκδήλωσης «ΡΟΥΠΕΛ 1941. Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ», που δίνει την ευκαιρία σε χιλιάδες
επισκέπτες να ζήσουν μοναδικές στιγμές, παρακολουθώντας μια άκρως ενδιαφέρουσα
αναπαράσταση της προσπάθειας κατάληψης του οχυρού, με συμμετοχή εθελοντών,
αρμάτων, ακόμη και αεροσκαφών.
Εκεί ήταν χθες και ο ΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ, συμμετέχοντας
στον παλμό της εθνικής συγκίνησης, και παρακολουθώντας μάχες, εκρήξεις,
πυροβολισμούς, αεροπορικές επιθέσεις, άρματα μάχης, κλπ κλπ, με μόνη «μελανή»
στιγμή την «προσπάθεια» κάποιων «πολιτικάντηδων», και δη μιας «πσαικαζμένης», να εκμεταλλευτούν την αθρόα παρουσία του
κοινού, που πήγε εκεί για να τιμήσει τους πολεμιστές του 1941, και να αρχίσουν
τα λογίδριά τους, άνετοι και χαλαροί κάτω από την σκιά, και έχοντας μάλιστα καθυστερήσει
να έρθουν στην ώρα τους. Αλλά θα μου πείτε εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε
γέλασε, και έχουμε τους πολιτικάντηδες που μας αξίζουν…
Τέλος πάντων, συγχαρητήρια στους διοργανωτές της
εκδήλωσης, τιμή και δόξα στους πολεμιστές του Ρούπελ, και του χρόνου και πάλι όλοι
εκεί, διότι στην μαύρη περίοδο που ζούμε, με το τσίρκο που μας κυβερνά, τέτοιες
μικρές σταγόνες εμψύχωσης και πραγματικής περηφάνιας και ανάτασης είναι
ελάχιστες…
ΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου