Τσακαλώτος όπως Καμμένος!

Εδώ κι ένα χρόνο, από τότε που άρχισε η φιλολογία για νέο πετσόκομμα των συντάξεων, ο Τσακαλώτος επαναλάμβανε συνεχώς -για να τα εμπεδώσουμε προφανώς- αυτά που υποτίθεται ότι έλεγε στους ομολόγους του υπουργούς των ιμπεριαλιστών δανειστών, που ζητούσαν νέες περικοπές στις συντάξεις. Οτι στην Ελλάδα της κρίσης οι συντάξεις συντηρούν ολόκληρες οικογένειες, εξασφαλίζουν τις σπουδές των παιδιών κτλ., γι' αυτό δεν υπάρχει κανένα περιθώριο περικοπής τους.

Προσέξτε πώς παρουσίασε ο ίδιος άνθρωπος το ίδιο θέμα στη Βουλή, κλείνοντας στις 18 του Μάη τη συζήτηση πάνω στο πολυνομοσχέδιο του τέταρτου Μνημόνιου…

Παραδέχτηκε ότι οι συνταξιούχοι θίγονται από τα μέτρα και ότι με τα αντίμετρα «δεν τους αποζημιώνουμε ένα προς ένα». Και συνέχισε: «Λέμε όμως σε έναν συνταξιούχο, μέσα στην κατάσταση που είναι, ότι εσείς δεν έχετε εγγόνια που τους δίνετε τώρα λεφτά από τη σύνταξή σας και θα βοηθηθείτε από το αντίμετρο για τα παιδιά; Εσείς δεν έχετε παιδιά που σιγοντάρετε στο νοίκι ή στο δάνειο, που θα βοηθηθείτε από αυτό και θα ελαφρυνθείτε εσείς; Εσείς δεν πληρώνετε φάρμακα; »
Πρόκειται για τη λογική που ο ακροδεξιός κυβερνητικός βουλευτής Δ. Καμμένος εξέφρασε με χυδαίο τρόπο, όταν έλεγε πως αντί ο παππούς να δίνει στον εγγονό το κατοστάρικο για να πίνει φραπέ και να παίζει τάβλι, θα κόψουν το κατοστάρικο από τον παππού και θα το ρίξουν σε επιδότηση θέσεων εργασίας, για να βρει δουλειά ο εγγονός και να μην κοπροσκυλιάζει στα καφενεία με φραπέ και τάβλι.
Ο Τσακαλώτος δεν έχει τη νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά χυδαιότητα του Καμμένου. Είναι… μαρξιστής οικονομολόγος, οπότε προσπαθεί να πει το ίδιο πράγμα με εκλεπτυσμένο λόγο: «Προσέξτε, δεν είναι σοβαρό κοινωνικό κράτος που οι συντάξεις των μεγάλων ανθρώπων δεν είναι για αυτούς, αλλά είναι για τη συντήρηση των παιδιών τους, τα εγγόνια τους, για τα παιδιά, για τους άνεργους. Εμείς θα θέλαμε στο τέλος αυτής της κατάστασης οι συντάξεις να είναι για τις συντάξεις, να έχουμε προγράμματα για την απασχόληση».
Τι μας λέει; Οτι οι συντάξεις είναι υπερβολικά μεγάλες και γι' αυτό περισσεύουν και διατίθενται στα άλλα μέλη της οικογένειας! Ενώ τι θέλει ο συνταξιούχος; Εναν καφέ το πρωί, ένα πιάτο φαΐ το μεσημέρι κι ένα γιαουρτάκι το βράδυ. Γι' αυτό και το πετσόκομμα των συντάξεων είναι ένας τεράστιος εκσυγχρονισμός. Οι συνταξιούχοι θα παίρνουν «όσα τους χρειάζονται» και αυτά που θα τους κόψουν θα διατίθενται για κοινωνική πολιτική, από την οποία θα επωφελούνται τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους.
Κι επειδή κάθε οπαδός των νεοφιλελεύθερων, αντιλαϊκών μέτρων πρέπει οπωσδήποτε να επικαλεστεί τη λαϊκή αποδοχή (ο Γιωργάκης «έβρισκε» συνταξιούχους που του χάριζαν τη σύνταξή τους, ο υφυπουργός Εργασίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «έβρισκε» εμπόρους που τον επευφημούσαν), και ο Τσακαλώτος δε θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα: «Εγώ, δεν ξέρω άμα το έχετε ακούσει εσείς, πολλές φορές έχω ακούσει και στην Πρέβεζα και αλλού που έχω πάει από έναν μεγάλο άνθρωπο, ότι “παιδάκι μου, δεν με νοιάζει τόσο πολύ η σύνταξη, αλλά θέλω το παιδί μου να βρει δουλειά“. Εμείς προσπαθούμε αυτό να το αντιμετωπίσουμε με το πρόγραμμα ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης». Ο Τσακαλώτος δικαίωσε τη Γεννηματά που δήλωσε: «Κόβουν τώρα τη σύνταξη του παππού και υπόσχονται ότι ίσως να δώσουν στο…. μέλλον συσσίτιο στο εγγόνι».

Φυσικά, οι τελευταίοι που «δικαιούνται για να ομιλούν» είναι οι πασόκοι, που όχι μόνο πετσόκοψαν κάμποσες φορές τις συντάξεις, αλλά είναι και εκείνοι που λανσάρισαν αυτές τις θεωρίες, πολιτογραφώντας τες ως «εκσυγχρονισμό». Αυτό ακριβώς είναι που περιέγραψε ο Τσακαλώτος. Μόνο που οι Τσιπραίοι δε χρησιμοποιούν τον όρο «εκσυγχρονισμός» (για ευνόητους λόγους), αλλά μιλούν για «αλλαγή μείγματος πολιτικής».
Οι συντάξεις είναι μεγάλες και χρησιμοποιούνται για ανάγκες πέραν των αναγκών των ίδιων των συνταξιούχων, λένε με θράσος οι Τσιπροκαμμένοι. Γι' αυτό το πετσόκομμά τους δεν είναι ένα αντιλαϊκό μέτρο, αλλά ένας… εκσυγχρονισμός της οικονομίας. Βαφτίζουν ως αμάρτημα την αντιμετώπιση της φτώχειας μέσα στις λαϊκές οικογένειες, που γίνεται με τη χρήση ακόμα και των συντάξεων, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι συντάξεις πείνας. Γιατί όταν με μια σύνταξη εξακοσίων-οχτακοσίων ευρώ, που δε φτάνει ούτε για αξιοπρεπή ζωή του ίδιου του συνταξιούχου, συντηρούνται και τα άνεργα μέλη μιας οικογένειας, δεν έχουμε κάποιον αναχρονισμό, αλλά μια διαχείριση της ακραίας φτώχειας, που πλήττει και τον συνταξιούχο και τα άνεργα μέλη της οικογένειάς του.  Εχουν φέρει τις λαϊκές οικογένειες σε καταστάσεις που είχαν πολλές δεκαετίες να εμφανιστούν και έρχονται με θράσος να πούν ότι… φροντίζουν για το μέλλον τους.

Κόντρα/Εξέγερση