Ο Αλέξης Τσίπρας ποζάρει χαμογελαστός δίπλα
δίπλα με την Ρένα Δούρου. Τοπανό που κοσμεί τη σεμνή τελετή, γράφει φαρδιά
πλατιά "Το Ελληνικό Δεν Πωλείται. Να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο". Σε
διπλανή αίθουσα, ο Αλέξης Τσίπρας ποζάρει (πάντα) χαμογελαστός, αγκαζέ με τον
Θόδωρο Δρίτσα. Η αφίσα που κοσμεί το αριστερό happening γράφει: "Το λιμάνι
του Πειραιά δεν πωλείται. Υπάρχει φιλότιμο"... Last year.
Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας ψηφίζει μνημόνια,
πουλάει δημόσιες επιχειρήσεις, τα υπογράφει όλα. Και με τα δυο χέρια που
θα έλεγε ο Νάσος Αθανασίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ωρίμασε λοιπόν; Κατανόησε επιτέλους ότι
η ρήξη ήταν (αυτ) απάτη; Οτι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε λόγω των "τοκογλύφων
δανειστών" και του "επονείδιστου χρέους", αλλά εξαιτίας των
πελατειακών πολιτικών που τίναξαν τα ελλείμματα στα ύψη;
Συμβιβάστηκε με την ανοιχτή οικονομία, το κέρδος
και την επιχειρηματικότητα; Τις μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις; Άλλαξε
πίστα;
Ορισμένοι το πιστεύουν, αλλά η αλήθεια είναι
διαφορετική. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει με βαριά καρδιά. Ο ένας κλαίει, ο
άλλος έχει στομαχόπονο, ο τρίτος έχει κάτι ανίψια να διορίσει...
Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει και υπογράφει τα πάντα για να
μείνει στην εξουσία και γιατί βρήκε τοίχο μπροστά του. Όχι όμως, δεν
άλλαξε αφήγημα. Όπως είπε και ο Π.Σκουρλέτης, και να γύριζε ο χρόνος πίσω, πάλι
τα ίδια θα έκανε (τρομάρα του). Δεν φταίνε οι πελατειακές πολιτικές. Φταίει ο
Γεωργίου που φούσκωσε το έλλειμμα. Δίνει μάχες οπισθοφυλακής για να κρατήσει
υπό δημόσιο έλεγχο ό,τι μπορεί να κρατήσει. Διορίζει συμβασιούχους και
μετακλητούς. Επιμένει πως μιά άλλη πολιτική ουτοπία είναι εφικτή. Απλά δεν
εκτίμησαν καλά τον συσχετισμό δυνάμεων...
Χάσαμε μια μάχη σύντροφοι, λένε, στον μακρύ
δρόμο για τον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Ηττηθήκαμε, αλλά η μάχη συνεχίζεται. Θα
επανέλθουμε...
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας είχαν ωριμάσει, θα
είχαν προχωρήσει στο δικό τους Bad Godesberg (το συνέδριο όπου το SPD απέρριψε
τον μαρξισμό). Θα είχαν αποσύρει και σκίσει το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και θα
είχαν ομολογήσει αυτό που είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης. Πολύ απλά, ότι όλα
αυτά, ήταν μια ανοησία. Θα είχαν κάνει γενναία αυτοκριτική.
Όχι όμως. Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Όπου
την ανεργία την λύνεις με προσλήψεις στο δημόσιο, όπου ο μισθός δεν έχει σχέση
με την παραγωγικότητα αλλά ορίζεται με απόφαση του Σκουρλέτη, όπου το δημόσιο
διατηρεί υπό τον έλεγχό του επιχειρήσεις ώστε να κάνουν πάρτυ τα golden
boys της αριστεράς.
Υπάρχει ο Παράδεισος. Απλά δεν καταφέραμε να
φθάσουμε ακόμα. Θα μου πείτε. Μπορεί να πείσει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλες
πολιτικές, για ρήξεις με την νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, μπορεί να εμφανιστεί
μπροστά στους εκλογείς με αντιμνημονιακά συνθήματα. Προφανώς όχι... Θα γελάνε
και οι πέτρες.
Οσο όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να κάνει αυτοκριτική,
όσο δεν μετέχει στην προσπάθεια πειθούς, ενημέρωσης και αυτοσυνείδησης των
πολιτών, για τους λόγους που η χώρα μας οδηγήθηκε στη χρεοκοπία, για τις
αναγκαίες και αναπόφευκτες πολιτικές (παρά τα λάθη σχεδιασμού των μνημονίων),
θα υπάρχει μια μεγάλη μάζα πολιτών που θα επιμένει πως για την κρίση φταίνε τα
μνημόνια. Που θα ονειρεύεται επιστροφή στη δραχμή, λύσεις εξ ουρανού και άλλα
παραμύθια.
Και ποιος θα τα υποστηρίζει πλέον όλα αυτά;
Ποιός θα καλύπτει τον αντιμνημονιακό χώρο που άφησε κενό ο ΣΥΡΙΖΑ; Μα η άκρα
δεξιά. Η συνεπής αντιμνημονιακή δύναμη.
Ιδού λοιπόν ο κίνδυνος. Μια Λε Πεν, που θα
υιοθετήσει τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ και θα κληρονομήσει ενα μέρος απο το
εκλογικό ακροατήριο της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Και μην μου πείτε ότι οι αριστεροί δεν ψηφίζουν
την ρατσιστική, ξενοφοβική άκρα δεξιά. Γιατί θα σας θυμίσω ότι στα πρώτα
χρόνια του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας, τότε που επικεφαλής του κόμματος ήταν ο
μπαμπάς Λε Πεν, φασίστας και ρατσιστής χωρίς να το κρύβει (όχι όπως η comme il
faut κόρη του), είχε πιστοποιηθεί ότι ένας στους 3 ψηφοφόρους του, προερχόταν
απο το παλιό ΚΚ Γαλλίας...Απευθείας μεταγραφή.
Γι' αυτό σύντροφοι της ριζοσπαστικής
αριστεράς. Η αλήθεια σώζει... Και η αυτοκριτική.
Μανόλης Καψής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου