Ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι απογοητευμένος. Δεν
αισθάνεται ακριβώς εξαπατημένος, όπως για παράδειγμα αισθάνεται η Χαρούλα
Αλεξίου που η κακομοίρα έπεσε από τα σύννεφα όταν διαπίστωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ
τελικά εκμεταλλεύθηκε το θέμα των απολυμένων καθαριστριών.
Αυτός είναι απογοητευμένος με τον Αλέξη. «Δεν
επένδυσα ποτέ στον Τσίπρα. Εκείνη την ώρα θεώρησα, όπως και πάρα πολλοί
Ελληνες, ότι ήταν μια πολύ δυνατή αφορμή να σπρώξουμε να φύγουν οι πριν. Δεν
εμπιστεύθηκα, απλώς συντάχθηκα δυνατά, και μου κόστισε», είπε σε συνέντευξή
του στο bovary.gr.
Φαίνεται ότι έχουν κάπου φωλιά. Και ο ένας μετά
τον άλλον του καλλιτεχνικού χώρου βγαίνουν για βόλτα στο ξέφωτο της αλήθειας. Η
Αλεξίου που δεν είχε φανταστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκμεταλλευτεί το κόκκινο γάντι
κουζίνας που κράδαινε στο Σύνταγμα σαν πασιονάρια της βιοπάλης.
Η Ελισσάβετ Κωνσταντινίδου που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ
αλλά δεν της αρέσει που έχει δύο σπίτια και πληρώνει ΕΝΦΙΑ.
Ο Γρηγόρης Βαλτινός που ξαφνικά κατάλαβε
ότι ο Τσίπρας «είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή
μου».
Ο Στάθης Δρογώσης που αποχώρησε με λυγμούς για
το αριστερό twitter, τα τρολς του ΣΥΡΙΖΑ και τον κόσμο που παραπλανήθηκε.
Τώρα ο Κραουνάκης που ψήφισε τον Ιανουάριο του
’15 για να φύγουν οι Σαμαροβενιζέλοι και να μην ξανάρθουν, έπειτα έγινε βάρδος
του «Οχι», αλλά τον Σεπτέμβριο του ’15 δεν πήγε καν να ψηφίσει.
«Είχα νεύρα», λέει για την αποχή του
από την κάλπη τον Σεπτέμβριο του ’15 ο Κραουνάκης. Κρίμα που έχει κλείσει ο
«Αδωνις» που έπινε κάποτε κανείς έναν καφέ να του φύγει το στρες.
Η απομάγευση όλων αυτών των καλλιτεχνών -και
πόσων ακόμα- προκαλεί θλίψη. Υποτίθεται ότι είναι άνθρωποι του πνεύματος,
προοδευτικοί, με αριστερό πρόσημο αν θέλετε και ως εκ τούτου με ανεπτυγμένες
ευαισθησίες και κεραίες υψωμένες για τα ιδανικά της Δημοκρατίας. Αλλά ο ένας
μετά τον άλλον περιγράφουν τον εαυτό τους ως κάποιον που προδόθηκε ή
εξαπατήθηκε. Δεν ήξερε, δεν είχε καταλάβει, είδε φως και μπήκε.
Μα είναι δυνατόν; Ολοι αυτοί είχαν θεωρήσει ως
απόσταγμα της Αριστεράς τα φανταχτερά πουκάμισα και τους ακκισμούς του
Βαρουφάκη; Είχαν εκλάβει ως πρόοδο τη φράση του Τσίπρα «ιδού η Ρόδος, σε
λίγο έρχεται και το πήδημα»; Εβλεπαν την Ζωή Κωνσταντοπούλου να μπαίνει στη
Βουλή με κόκκινο μπαλόνι και να τσιρίζει και αναπτερώνονταν τα δημοκρατικά τους
ιδεώδη; Ή μήπως ηχούσαν ως σαγηνευτικές Σειρήνες στα αυτιά τους οι χυδαίες
μαντινάδες του Πολάκη;
Ο Κραουνάκης βέβαια είναι άλλη περίπτωση. Μπορεί
όντως να του άρεσαν όλα αυτά. Αυτή η αισθητική έκπτωση να του έβγαζε κάτι το
ωμό, το ζωώδες, το γνήσιο κι ας ζέχνει. Διότι ο Κραουνάκης ήταν πρωταγωνιστής
στις αλήστου μνήμης «επιτροπές αλήθειας» της Ζωής για το χρέος. Εχει ακόμα
εκπομπή «Στο Κόκκινο» όπου την απογοήτευση την ψιλοκάνει γαργάρα. Τραγουδούσε
χλευάζοντας τον Αδωνι Γεωργιάδη και αποκαλώντας «κουλή» και «καριόλα» την
Ευγενία Μανωλίδου στις συναυλίες για το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Εχτισε και αυτός,
σπέρνοντας φαρμάκι, τον μύθο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (διότι ένα είναι) που θα
αλλάξουν τη χώρα. Το «δεν επένδυσα στον
Τσίπρα» χωράει λοιπόν πολλή κουβέντα. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αυτός πλέον
εγγράφεται στους απογοητευμένους. Ευτυχώς που στον Αλέξη έχουν μείνει ο
Διονύσης Τσακνής και η Αντζυ Σαμίου.
Πάνος Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου