Ο Τσίπρας έχει μηδενίσει την απόσταση από ψέμα σε ψέμα…

Μετά το νέο μνημόνιο, το δεύτερο που έφερε ο κ. Τσίπρας μέσα σε δύο χρόνια, και τις εξελίξεις στο Eurogroup δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που θα μπορούσε να εμπιστευθεί την τύχη της χώρας σε αυτή την κυβέρνηση.

Ο κ. Τσίπρας χρειάζεται πάντα ένα «αφήγημα», θέλει να στηρίζεται πάντα σε ένα «αφήγημα».

Το «αφήγημά» του για να κερδίσει τις εκλογές ήταν το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης με παροχές 12 δις ευρώ, το σκίσιμο του μνημονίου και η μονομερή διαγραφή του χρέους. Αλήθεια, θυμάται κανείς την αλήστου μνήμης επιτροπή για τη διαγραφή του χρέους που είχε συστήσει στη Βουλή, αμέσως μόλις έγινε Πρωθυπουργός; Μήπως δεν θέλει ούτε ο ίδιος να την θυμάται;

Μετά την έλευση δύο μνημονίων το νέο «αφήγημα» του κ. Τσίπρα ήταν η ρύθμιση του χρέους και η έξοδος στις αγορές, μαζί βεβαίως με τη δήλωση για τη γραβάτα, που είναι ενδεικτική του δείκτη σοβαρότητας αυτών που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο Eurogroup, ο κ. Τσίπρας είδε να καταρρέει το «αφήγημά» του.  

Ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να κοιτάξει ποτέ τον εαυτό του στο καθρέφτη γιατί ζει με «αφηγήματα», δηλαδή με παραμύθια.

Ένας Πρωθυπουργός πρέπει να δουλεύει και να παράγει μετρήσιμα αποτελέσματα για τη χώρα και τους πολίτες. Ο κ. Τσίπρας παράγει μόνο «αφηγήματα», δηλαδή μόνο παραμύθια, παράγει μάλιστα τόσα πολλά που πλέον δεν μπορούν να καταναλωθούν, γιατί πολύ απλά τον έχουν καταλάβει όλοι.

Η χώρα δεν μπορεί να στηρίζεται  σε «αφηγήματα». Είναι καιρός για αλήθειες.

Αλήθεια πρώτη

Υπάρχει ανάγκη ρύθμισης του χρέους, η οποία εντάθηκε μετά το νέο μνημόνιο που έφερε ο κ. Τσίπρας το καλοκαίρι του 2015 και αφού είχαν προηγηθεί η καταστροφική διαπραγμάτευση, το αλήστου μνήμης δημοψήφισμα και η διάλυση του τραπεζικού συστήματος. Γιατί απλούστατα, με εκείνο το μνημόνιο ο κ. Τσίπρας προσέθεσε νέες δανειακές υποχρεώσεις, αύξησε το χρέος αλλά και το βαθμό δυσκολίας στη βιωσιμότητα και στην αποπληρωμή του.

Αλήθεια δεύτερη

Η ρύθμιση του χρέους δεν αποτελεί αίτημα ή «επιτυχία» του κ. Τσίπρα. Από το 2012 υπάρχει η δέσμευση των εταίρων μας για τη ρύθμιση του χρέους και η ενίσχυση της αξιοπιστίας της χώρας την περίοδο 2012-2014 συνέτεινε στο να επιβεβαιώνεται αυτή η δέσμευση στις συνόδους κορυφής, να βγει η Ελλάδα στις αγορές όχι μία άλλα δύο φορές μέσα στο 2014 και να δρομολογηθεί η λύση της προληπτικής γραμμής στήριξης. Όταν η αξιοπιστία της χώρας κατέρρευσε με την καταστροφική διαπραγμάτευση του κ. Τσίπρα, φυσικό ήταν να αλλάξει και το πλαίσιο δεσμεύσεων που είχαν αναλάβει οι δανειστές.

Αλήθεια τρίτη

Η συζήτηση για ενδεχόμενη μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους, βρισκόταν στο τραπέζι την περίοδο 2012-2014. Ποιος την έβγαλε από το τραπέζι; Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας που στη 17ωρη δήθεν διαπραγμάτευσή του στις 12 Ιουλίου του 2015, έβαλε την υπογραφή του σε μία συμφωνία που προέβλεπε ότι δεν θα γίνει «κούρεμα» του χρέους.

Για να μην μιλήσουμε για τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% που αποδέχθηκε ο κ. Τσίπρας, δίνοντας ουσιαστικά επιχειρήματα σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι εφόσον μπορούμε να παράξουμε τόσο υψηλά πλεονάσματα δεν χρειάζεται ρύθμιση του χρέους.

Αλήθεια τέταρτη 

Η ρύθμιση του χρέους δεν λύνει κανένα πρόβλημα από μόνη της. Η διαιώνιση αυτού του προβλήματος προστίθεται σε αυτά που δημιούργησε ο κ. Τσίπρας. Την υπερφορολόγηση και τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα, που αποτελούν εμπόδιο στην αναπτυξιακή διαδικασία. Το κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας που επικρατεί στη χώρα, που σε συνδυασμό με την αναξιοπιστία της κυβέρνησης, λειτουργούν ανασχετικά απέναντι σε κάθε επενδυτική ή επιχειρηματική πρωτοβουλία.

Αλήθεια πέμπτη

Η χώρα πρέπει να έχει ενιαία, ρεαλιστική και αξιόπιστη θέση στο ζήτημα της ρύθμισης του χρέους. Συναίνεση δεν σημαίνει αποδοχή των ευθυνών και του κόστους των καταστροφικών χειρισμών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο κ. Τσίπρας θυμάται τη συναίνεση όποτε είναι στριμωγμένος, τη θυμήθηκε και τώρα μετά το ναυάγιο του Eurogroup ενώ μία εβδομάδα πριν ήταν έτοιμος να φορέσει γραβάτα και να πανηγυρίσει την επιτυχία της ρύθμισης του χρέους, υβρίζοντας ταυτόχρονα την αντιπολίτευση.

Αλήθεια έκτη

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επέλεξε να συνδέσει τη ρύθμιση του χρέους σε αυτή τη χρονική συγκυρία, μόνο και μόνο για να δώσει ένα άλλοθι στα στελέχη της για την ψήφιση των μέτρων ύψους 5 δις και του νέου μνημονίου. Ήταν μέρος του «αφηγήματος», που σκόπευε να πουλήσει και στους πολίτες. Ένας σχεδιασμός αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση. Μόνο που στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν και άλλοι ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, όπως είναι οι Γερμανικές εκλογές. Από αυτή την άποψη και μόνο, η επιλογή του συγκεκριμένου χρόνου για να τεθεί το ζήτημα της ρύθμισης του χρέους ήταν επιεικώς ατυχής.

Οι 6 αυτές αλήθειες επιβεβαιώνουν ένα και μόνο πράγμα: ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει συναντηθεί ποτέ με την αλήθεια.

Ο Πρωθυπουργός που έλεγε «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα», πέρασε στο «τα μέτρα θα ψηφιστούν και θα εφαρμοστούν μαζί με τη ρύθμιση του χρέους». Μετά πήγε στην απόρριψη της πρότασης Σόιμπλε για το χρέος στο Eurogroup και ένα 24ωρο αργότερα δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να την κάνει αποδεκτή.

Ο κ. Τσίπρας έχει μηδενίσει την απόσταση από «αφήγημα» σε «αφήγημα» και από ψέμα σε ψέμα.

Απόστολος Βεσυρόπουλος

Liberal